Met de bus
naar de luchthaven van Adelaide, vandaar vlot de luchthaven binnen en even
paniek omdat mijn kindle batterij problemen aangaf en een teken van leven meer,
maar na keer of 10 proberen her op te starten met de kabel in het stopcontact,
kwam er langzaam terug leven in de brouwerij. Geen idee waarom de batterij op
eens volledig leeg was. De kleine ongemakken van een reiziger. Gerustgesteld
kon ik het vliegtuig opstappen. Al snel maakten de gebouwen van Adelaide plaats
voor een bruinrode zicht vanuit het vliegtuig, met hier en daar een reusachtige
“krak”, droge rivier of scheur/kloof in de aardkorst, dat was niet duidelijk. Hoe
dichter we bij Alice Springs kwamen, hoe groener het allemaal werd.
Eenmaal in
geland in Alice Springs werd je meteen gepakt door de droge 40 graden van de
brandende zon. Transferbusje naar het hostel, alles dumpen en proberen te kijken
wat ik hier na zou doen was de boodschap, maar eerst even langs het kantoor van
de organisatie waarmee ik mijn Uluru-toer ging doen. Meteen kreeg ook heel wat
info over wat ik wou weten: Darwin is zo goed als in zomerslaap (hitte,
tropische regen) en Kakadou en Katherine Gorge zijn moeilijk en maar
gedeeltellijk te bereiken/open) en vele hostels & toeristische
agentschappen sliuten 4 maanden.
Inderdaad
toen ik later eens keek om een auto te huren van Alice Springs naar Darwin,
maar zelfs bij de grote maatschappijen kon ik de wagen nergens afgeven.
Schrappen maar die bestemming en meteen naar Perth. En dan komt mijn gebrekkige
voorbereiding/vooruitziendheid naar boven... Ik laat de dingen graag zijn
beloop en handel naar wat ik hoor, zie en mensen die ik tegenkom, maar hier is
opeens ook zoiets als Kerstmis... Om na mijn Uluri-trip naar Perth of zo te
vliegen waren er voor de vrijdag nog maar een paar plaatsen beschikbaar aan
1800 AUD (1300 EUR)... zaterdag tot maandag waren zelfs volledig volzet. Even
slikken en laten bezinken.
Verder op
verkenning doorheen het dorp vielen mij voor het eerst de aborigiinals op, die
in trosjes rondhingen/liepen en op een hallo nauwelijks reageerden. Ze hebben
trouwens zowat allemaal een neus als een grote patat J Even Anzac-hill op (het valt trouwens
op hoeveel monumenten er in OZ en NZ zijn om hun gesneuvelden in WWI, WWII en
andere oorlogen te herdenken) en wat verder zag ik een kantoortje van
Apollo-campervans. Even gaan horen ivm drivebacks. Ze hadden er helaas enkel
voor de volgende dag en niet later op de week en raadden mij ook af om naar
Darwin te gaan.
Terug naar
het hostel, even het zwembad in, rugzak maken voor de komende dagen en de rest
in de grote rugzak in de opslagruimte, wat eten en daarna viel me op dat het
hostel voor langdurige gasten had die zich nogal vlot terugtrokken in hun met
lakens afgeschermde bunks en eer eigenlijk maar weinig sfeer was in de Jump
Inn, die enorm goeie rating had op Hostelworld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten