Hommage aan Bram Vermeulen

Gisteravond naar de schouwburg in brugge getrokken voor de opening van mijn theaterseizoen... Een hommage aan de vorig jaar overleden Bram Vermeulen. Vorig jaar had hem ik hem nog gezien op dranouter met de passchendaele suite, een collectief rond Flanders Fields en wereldoorlog I. Toen viel hij door zijn gedrevenheid en doorleefdheid op in de makke bende (ja willem, makke bende). Amper een maand later was hij er niet meer... Wim Opbrouck had LL dan ook passend afgesloten met zijn versie van Rode Wijn, ter ere van de man die zelf 2 keer LL afsloot. Wim Opbrouck vertelde ook nog dat hij dat lied als ingangsexamen voor studio herman teirlynck gespeeld had.

maar de hommage nu: Ernst Jansz, Koen De Cauter, Katerina Vermeulen en de mij onbekenden: Roy Bakker, Peter Wassenaar en Pierre Van Duyl. Gastzanger van dienst was bram's buurman uit gent: Raf Walschaerts. Het moet gezegd, Raf kwam het dichtst in de buurt van Bram's rauwheid. Katarina heeft een mooie stem, Pierre zong ook verre van slecht maar ik miste de rauwheid van het origineel. Dat was natuurlijk ook zijn kracht. Zijn bijwijlen scherpe, droeve teksten over verlies, geweld, onrecht en drank pasten perfect bij zijn stem. Reeds vroeg in de set kwam mijn favoriet "de steen" waardoor ik toch even wat het noorden kwijt was en aan alle gebeurtenissen van eerder jaar moest denken.

ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde het water gaat er anders dan voorheen de stroom van een rivier hou je niet tegen het water vindt er altijd een weg omheen misschien eens gevuld door sneeuw en regen neemt de rivier mijn kiezel met zich mee om hem dan glad en rond gesleten te laten rusten in de luwte van de zee ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten ik leverde bewijs van mijn bestaan omdat door het verleggen van die ene steen de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.

De gebrachte nummers werden meestal heel sober en kaal gebracht, waardoor, terecht, de aandacht kon toegespitst worden op teksten. Veel nummers werden gebracht met drum, piano en contrabas, drum en klarinet. De "ambiance" nummers hadden een meer volledig arrangement.

Na "Dorst" werd de pauze nog even uitgesteld voor 2 gouden platen (eindelijk): Tijdloos en Verloren Tijd. (b.t.w., zijn jongste dochter Tamara mag ook gezien worden, dit geheel terzijde).

Zelfde stramien na de pauze, afwisselend katarina, raf en pierre aan de micro, zij het met de iets gekendere nummers zoals Rode Wijn (aangekondigd als "in Nederland het hymne van de gescheiden man"), De Wedstrijd, Polka en Pauline.

Een heel, heel, emo-avondje met Raf als een goeie Bram! Oh ja, afgesloten werd er met "Klein Liedje" -)

Kafka

Jaaaren geleden is er een de wetgeving ivm orgaandonatie veranderd. Iedereen die geen verzet aantekende werd donor, terwijl je vroeger naar het stadhuis moest gaan om je aan te melden als donor. Reuzestap vooruit! Wat blijkt nu, indien je niet geregistreerd bent als donor, en de familie zegt nee, dan gebruiken ze geen organen..... Enerzijds wat te begrijpen, anderzijds zijn de regels er.... Dus wat hebben ze er nu opgevonden? Een campagne met Brigitta Callens om je op het stadhuis te gaan registreren als donor....

Staatssecretaris Q heeft duidelijk nog werk.

http://www.beldonor.be/nl/form_nl.pdf

Doen he!

Het einde van een festival zomer: LeffingeLeuren!

De festival zomer, die dit jaar iets vroeger begon dan andere jaren (TW Classic/Graspop) zit er op. De festivalzomer is geeindigd zoals hij begonnen is: met een door afwezige limbabwaan. De zelfverklaarde Iron Maiden oerfan en De La Soul freak vond het niet nodig zijn favoriete bands te zien (straks is hij op 18 december nog afwezig in de AB -> weddenschappen bij mr. bookmaker). Dit heeft natuurlijk de pret niet gedrukt!

Vrijdag mocht Arsenal de boel in gang steken en of ze dat gedaan hebben!!!! Vanaf het tweede nummer Mr Doorman stond de boel in fik en was de 80% volle tent al volledig aan het shaken geslagen. De toon was gezet voor de rest van de avond. Rios speelde een bomvolle tent plat en daarna was De La in da House (sfeer zat, muzikaal vond ik het maar niks). Op weg naar mijn eerste werkshift (in/uit van de zwerver, bandjes controleren en mensen vertellen dat de zaal vol zit), nog het einde van The Go Find gezien. Prachtig, ik had beter De La eerder in de steek gelaten! Een aanrader! Tijdens het werk de braziliaanse tonen van Qsaliva meegenomen en genoten. Tijdens Rios was ik ook al even naar de zaal gekomen om Marta Wainwright eens te zien. Klok van een stem, maar na 20 minuten stak de verveling toch zijn kopje op.

Zaterdag trapte Mass Market af. Sterke opener, ondanks de problemen die de gitarist had met zijn versterker, toch een stevig optreden. Absynthe Minded was ook alweer heel sterk bezig. Zalig om de mannen bezig te zien. Halverwege het optreden ben ik helaas moeten weggaan wegens volleyverplichtingen (3-2 gewonnen, slecht gespeeld, maar is dat niet het kenmerk van een kampioenenploeg??). Net "op tijd " terug The Raveonettes te zien. Een openbaring! de 80's zijn duidelijk terug en deze gitaarversie van the Jesus & Mary Chain mag gezien en gehoord worden. Daarna richting de Zwerver om een ongelooflijk goeie Triggerfinger te zien. Rock as it should be: In your face and loud!!! Stuur die mannen maar eens met de White Stripes op tournee! Ed & Kim vond ik maar niks, maar dat zal niemand verwonderen.

Zondag was ik aanwezig in bar 2. aan de tappende kant, niet mijn normale positie. Vandaar genoten van een aangename delavega. Stijn vond ik maar niks. Kaizers Orchestra heerlijk nuts en meteen de aangenaamste verrassing van de zondag. Zelden een ongekende band zo'n sfeer zien maken op LL! Mannen om in de gaten te houden. Zita Zwoon bevestigde wat ze op Dranouter hadden laten zien, een sterk optreden, opgevrolijkt door de zwarte backing vocalistes. Zoals gezegd, de zomer eindigde zoals hij begonnen was: een sterke (aangeschoten) Arno kwam, zag, overwon (makkelijk). Afterparty met Paco & JP was iets minder maar het feestje dat in het kaffee gebouwd werd was ook een waardige afsluiter.

Ook leuk om zien was Danny Mommens zondag gewoon zijn wittekes kwam drinken op LL en dat hij rond 3u nog vrolijk op de dansvloer rondliep. "Spijtig" dat er geen afzeggers waren. Jim Kerr en co waren stand bye om in te vallen. De organisatie heeeeeeeeeeeeel content was met de opkomst... Tot Couleur Cafe 2006!