We waren
met 3 gister in het hele holidaypark: een jonge engelsman, een zwitserse en ik.
Vanochtend nogal zitten verder babbelen en nogal laat vertrokken met de
gevolgen van dien J
Eerst heb
ik nog een rondje gereden Bicheno om het “Blowhole” te vinden. Niet dat het zo
moeilijk was, maar ik was aan de andere kant begonnen. Een beetje wat ik in
Punakaika gezien heb, maar dan zonder pannenkoekenrotsen en met maar 1 gat J, niettemin leuk om zien in het
zonnetje, dat deugd deed na de stortregen van de voorbije avond/nacht.
Dan wat
verder gereden en ik kwam al snel Natureworld tegen. Een soort dierenpark. “Snel”
even stoppen en wat rare beestjes kijken, maar er waren constant ‘feedings’ en
er werd goed verteld welke dieren het waren, waar ze vandaan kwamen, de
gevaren, de voordelen, etc.... ik ben daar toch redelijk wat blijven hangen,
ook al weer langer dan ik dacht, maar die wombats, tasmaanse duivels, quolls,
echidna’s en bandicots waren echt te schattig J
Ondertussen
was het al na de middag tegen dat ik verder trok naar St Helens om daar mijn
bokes op te eten aan het water. Nog wat verder was er dan de “Bay of Fires”.
Sneeuwwit strand, azuurblauwe zee, theedonkere binnenmeertjes en rotsen waar de
golven op braken... Meer moet het niet zijn.
Daar eens
gekeken hoever ik nog moest rijden om Mount William op te lopen en ik heb 2
keer moeten slikken. Dat ging dus niet meer
gaan als ik nog naar Launceston wou rijden. Ik heb wel de scenic route genomen over Scottsdale
en door de Tamarvallei ipv de kortere weg van St Helens, maar de panaroma’s
vielen toch wat tegen. Tot Scottsdale
een sterk slingerende weg langs de flanken van een paar heuvels. Alle aandacht
op de weg, daarna rechte stukken waar je goed kon doorrijden, maar ook niks te
zien was. ’t Stuk in de vallei was de aanzet van een autostrade en niet echt
een sukkelweggetje langs de rivier. Je kan niet alles hebben, ’t was mooi begin
van de dag J
Geen opmerkingen:
Een reactie posten