Dag53: Road to Launceston

We waren met 3 gister in het hele holidaypark: een jonge engelsman, een zwitserse en ik. Vanochtend nogal zitten verder babbelen en nogal laat vertrokken met de gevolgen van dien J
Eerst heb ik nog een rondje gereden Bicheno om het “Blowhole” te vinden. Niet dat het zo moeilijk was, maar ik was aan de andere kant begonnen. Een beetje wat ik in Punakaika gezien heb, maar dan zonder pannenkoekenrotsen en met maar 1 gat J, niettemin leuk om zien in het zonnetje, dat deugd deed na de stortregen van de voorbije avond/nacht.

Dan wat verder gereden en ik kwam al snel Natureworld tegen. Een soort dierenpark. “Snel” even stoppen en wat rare beestjes kijken, maar er waren constant ‘feedings’ en er werd goed verteld welke dieren het waren, waar ze vandaan kwamen, de gevaren, de voordelen, etc.... ik ben daar toch redelijk wat blijven hangen, ook al weer langer dan ik dacht, maar die wombats, tasmaanse duivels, quolls, echidna’s en bandicots waren echt te schattig J

Ondertussen was het al na de middag tegen dat ik verder trok naar St Helens om daar mijn bokes op te eten aan het water. Nog wat verder was er dan de “Bay of Fires”. Sneeuwwit strand, azuurblauwe zee, theedonkere binnenmeertjes en rotsen waar de golven op braken... Meer moet het niet zijn.

Daar eens gekeken hoever ik nog moest rijden om Mount William op te lopen en ik heb 2 keer moeten slikken. Dat ging dus niet meer  gaan als ik nog naar Launceston wou rijden.  Ik heb wel de scenic route genomen over Scottsdale en door de Tamarvallei ipv de kortere weg van St Helens, maar de panaroma’s vielen toch wat tegen. Tot  Scottsdale een sterk slingerende weg langs de flanken van een paar heuvels. Alle aandacht op de weg, daarna rechte stukken waar je goed kon doorrijden, maar ook niks te zien was. ’t Stuk in de vallei was de aanzet van een autostrade en niet echt een sukkelweggetje langs de rivier. Je kan niet alles hebben, ’t was mooi begin van de dag J







Geen opmerkingen: