Venezuela - Salto Angel + transfer naar Mérida

Met 't busje gingen we van Tucupita naar Ciudad Bolivar om vandaar dan met kleine vliegtuigjes naar Canaima te vliegen. Aangekomen in Ciudad Bolivar begon de zoektocht: Waar is de posada? Verschillende keren de mensen de weg naar de 'Plaza Bolivar' gevraagd omdat we vandaaruit het wel konden vinden. Plaza Bolivar is gewoon altijd de centrale markt.... Hoeveel keer we als antwoord kregen: 'geen idee' of 'langs ginder en vraag daar nog eens'.... Reizen is altijd een beetje zoeken.

Aangekomen in de Posada barstte dan nog een enorm onweer los, met de nodige donder en bliksem. 't voelde bijna als thuis. maar dan zo'n 25 graden warmer.

De volgende ochtend dan tegen 7u naar de luchthaven omdat we rond 8u gingen vliegen. 3 vliegtuigjes van 5 man + piloot gingen ons dan wegbrengen. De nodige 'vrije interpraties' later, zijn we uiteindelijk rond 11u vertrokken. Leuke vlucht over het groene landschap onder ons, doortrokken met riviertjes, meertjes, ... Het dorp Canaima is de toegang tot het Parque Nacional waar de grote waterval Salto Angel in ligt. Gezien de latere aankomst wordt ons programma omgekeerd en gaan we pas de tweede dag naar Salto Angel. De eerste dag wordt verder gevuld met een bezoek aan de wondermooi laguna waar het dorp aanligt. Een vijftal watervallen in het eerste stukje en 1 grote aan de andere kant van het heuveltje. Wat gezwem, geplons en genieten van het landschap later, zijn we onder één van die kleinere watervallen doorgetrokken. Speciale ervaring, met leuke effecten van de ondergaande zon. 's avonds wat gekaart, rum gedronken en getetterd.



De volgende ochtend dan weer het bootje in om de 3uur durende tocht naar de kamp aan de voet van Salto Angel aan te vangen. De bewolkte hemel, snelle boot en het feit dat we 2 à 2 zaten zorgde voor een rustige trip, ieder in zichzelf gekeerd. 's Namiddags zijn we dan gewandeld, geklommen naar een een uitkijkpunt vanwaar de 1 km hoge waterval te zien is en 't is echt indrukwekkend. Je ziet dat water van zo hoog naar beneden komen, verstuiven eigenlijk, om dan uiteindelijk terug een plas te vormen en vandaaruit verder te stromen. De grote waterval wordt gevolgd door enkele kleinere, waarvan we aan de voet van een nog wat gaan zwemmen zijn. KOUD !!!



Op de terugweg is Tom helaas nog lelijk gevallen met geheugenverlies tot gevolg. Land, gezelschap, ... alles weg. Scary !Gelukkig enkel de avond zelf. 's Ochtends was alles zo goed als weer terug.

De volgende dag was het terug het bootje in richting Canaima om daar de vliegtuigjes om 2u terug naar Ciudad Bolivar te nemen. Dat was toch het plan. Op 3 na zijn ze rond 4u vertrokken. Samen met 2 italiaanse meisjes zaten we daar uiteindelijk nog te wachten. Behalve iemand die bar aan het opkuisen was en nog iemand die daar nog zat was er niemand meer op de luchthaven. Volgens die ene kwam er zelf geen vliegtuigje meer..... Daar zit je dan. Gelukkig landde een uurtje later toch nog zo'n dingetje met wat vracht. Daar terug de zetels in gemonteerd en hopla, weg waren we. Snel, want in de achtergrond begon het alweer te rommelen en zagen we dreigende donkergrijze wolken....



Voor de volgende ochtend hadden we een vlucht naar Caracas (en vandaar naar Mérido) op het programma staan. Vertrekkingsuur 7u30. Tijdig inchecken: 5u30 (ja uitslapen zat er niet alijd in). Daar werd ons meegedeeld het vliegtuig pas om 8u15 ging vertrekken. Geen probleem. We waren het ondertussen al gewoon om te wachten en hadden de nodige boeken, kruiswoordraadsels, sudoku's bij de hand. We hadden ons op 't gemak geïnstalleerd in de bar (alhoewel die nog niet open was), toen we opeens aangemaand werden om vlug, vlug door de security te gaan. Stond daar niet een vliegtuig op ons te wachten, iedereen van het persooneel ons zenuwachtig aan het opjagen.... Uiteindelijk vertrekuur 6u30. Een uur vroeger dan 'officieel' voorzien en nog veel vroeger dan ze ons eerste gezegd hadden... 't luik Caracas/Mérida was minder spannend. Op tijd, zonder problemen en we konden zelfs een glaasje rum drinken alvorens weg te dommelen...

Culturele Uitstapjes

Meer reisverhalen en foto's volgen later (facebookers kunnen er al zien), maar sinds ik terug ben, ben ik al wat cultureel actief geweest.

De dag na mijn thuiskomst (technisch gezien de dag zelf), was in in't MA/Z voor een Cactus-event:
Anathallo mocht openen en deed dat met mooie muziekjes, blazers, drums, gitaren, keyboards en veelvuldig wisselen van instrumenten. De zanger vond ik nu niet direct aangenaam om naar te kijken op een podium, maar da meiske maakte veel goed. en de muziek natuurlijk. check it out !

Ignatz was net terug van een tournee in Japan. Geen idee wat hij daar gaan doen is, want dit geneuzel, zittend op de grond, rug naar het publiek, af en toe op de gitaar tokken en dan met pedaaltjes en knopjes spelen.... Waardeloos !

Mugison was de hoofdmoot van de avond. Ijslandse rock-dingen. Goedlachs, grappige bindteksten en stevig bulderende drums met af en toe een intiem moment (maar niet te lang). Goan ! was duidelijk de bedoeling.

Op dinsdag mocht ik dan richting De Zwerver (dank u Linda) waar Stef Kamil Carlens een try-out deed voor zijn Dylan-programma in de AB. Hij werd hierbij begeleid door de Arno-band aangevuld met een slide gitarist (wow, waar ze die gehaald hebben) en
2 van de zusjes Gysel. Nu ben ik niet echt een Dylan kenner, en heb weinig herkend van wat er allemaal gespeeld is, maar 't was bij momenten echt indrukwekkend. Vooral naar het einde toe, toen de zusjes wat meer ruimte kregen en het tempo wat de hoogte inging. Hoogtepunt voor mij: "Jokerman."

Eergisteren was het dan weer in het Ma/Z te doen. 'Kunstminnende Heeren' van Olympique Dramatique. Theater dus. Modern theater waarschijnlijk. In elk geval de minste voorstelling van hen die ik zag. Paar goeie ideeën, veel slechte en gaan voor de goedkope grap (de stotteraar) en het echt willen choqueren: veelvuldig naakt, nisk op tegen, maar dient het ergens voor? (in 1 scene wel, de rest???). Een verhaallijn ontbrak eigenlijk. Paar dingen die zij waarschijnlijk goed vinden aan elkaar geplakt, maar daar houdt het op. Let wel, er zaten echt wel goede momenten in: de schromende introductie, 't naposeren van een schilderij, .... maar 't geheel hield voor mij geen stand.

Venezuela - Delta

De 25ste, alweer eeeeuwen geleden, zijn we naar Venezuela vertrokken. Gezien om 4u in Zaventem zijn een onmogelijke opdracht is vanuit Brugge, had ik eindelijk nog eens met Safia afgesproken. In Schaarbeek dus. Trein vanuit brugge, overstappen naar schaarbeek en dan trammeke 23 of 24.... Buiten 't station niks te zien, of toch niet het eerste uur volgens een schaarse omstaander (in 't nederlands)... Dan maar beginnen wandelen tot ik andere tramsporen tegenkwam en daar trammeke 24 genomen. Tot place Misere waar de boel openlag en er moest overgestapt worden. Kortom, op een vlotte 3 uur was ik waar ik moest zijn.

Gelukkig was wat volgende super gezellig. Bijpraten over de 2 jaar ofzo dat we elkaar niet gezien hadden. Gieren, lachen, brullen, kortom, alsof het gisteren was. Tot het opeens 2u was. nog een klein uiltje gevangen en dan taxi in, slaperige handjes schudden in de luchthaven, vliegtuig op en slapen.

In Rome met 3u vertrokken, en dat blijkt constante te zijn op de reis, met Alitalia, ook al geen aanrader kwa vriendelijkheid en service.

Caracas by night. USD wisselen op zwarte markt wegens de betere koers, 3 taxi's vinden die ons naar het centrum willen brengen voor een prikje en hopen dat het hotel onze reservatie vastgehouden heeft. Alles in orde, lekkere gegeten ook die avond: Parilla. Vlees met frietjes eronder.

Volgende dag op verkenning doorheen de betonnen jungle die Caracas is. Paar mooie gebouwen, redelijk ontspannen sfeer. El Museo del Arte Contemprano of zoiets had paar mooie dingen van Picasso, Deschamps, Mondriaan, ... Verrassend in zo'n uithoek.

Dan de nachtbus genomen naar Tucupita. Bus met airco, kan koud zijn. T-shirt, hemd en dikke fleece waren dus onvoldoende. Lokalen zaten daar met hun donsdeken.... en de chauffeur ofzo kon er niks aan doen. Alles hangt keihard vast aan de motor en er zijn geen standjes.... FREEEZING !

Gelukkig een uur te vroeg aangekomen, ergens rond 5 ipv 6u, waardoor we rapper verlost werden dan verwacht. Nog een mooie zonsopgang gezien en dan wachten aan het Avventura bureau tot ze ons konden verder helpen. Vidaltig, de bazin met heerlijke vijs los, dan maar wakker gebeld.... Uiteindelijk lekker ontbijtje rond 8u, bezoek aan bureau voor toerisme waar we een pen, sleutelhanger, bandana, glaasje water kregen. Hoe langer we bleven, hoe meer we kregen. Terug naar Avventura, waar we het busje aan het inladen waren en waar om onduidelijke redenen nogal mochten wachten. Dan maar aan de cerveza's begonnen... wat de toon voor de 3-daagse zette....

Boottocht, onderbroken met verschillende zwempartijen, doorheen de adembenemde jungle naar ons campement waar we in hangmatten onder een afdakje sliepen. Wassen was in de rivier springen en wat rondploeteren... Schreeuwende brulapen die ons 's ochtends wakker maakten, kwakende kikkers, snurkende medereizigers, .... 't ware wilde westen zowat. Dag 2 soortgelijk boottochtje gemaakt, rivierdolfijnen gezien en tevens wat de Chavez-politiek met gemakzuchtige indianen doet.

Dag 3 was terug naar het vertrekpunt, waar we eindelijk weer rum en bier konden inslaan en ons klaarmaken voor de trip naar Salto Angel.