Een liefdevol 2010

Van mijnentwege naar uwentzijne !



RIP

om het jaar "goed" af te sluiten. prachtnummer van de laatste van Vic Chesnutt. helaas uit het leven gestapt. Coward?

gebracht samen met Silver Mt Zion.



zie ook: in 't Ma/Z

Lijstje (2)

CD's ofzo die 't meeste indruk na lieten: veel oudjes

- Alice In Chains - Black Gives Way To Blue
- Anne Clark - The Smallest Acts Of Kindness
- Black Mountain - In The Future
- David Gray - Draw the Line
- Duke Special - I Never Thought This Day Would Come
- Eels - Hombre Lobo
- Ghinzu - Mirror Mirror
- Manic Street Preachers - Journal for Plague Lovers
- New York Dolls - Cause I Sez So
- Noisettes - Wild Young Hearts
- Pearl Jam - Ten - 2009
- Soulsavers - Broken
- The Airborne Toxic Event - The Airborne Toxic Event
- TriggerFinger - alles

Tegenvallers van formaat:
- Wolfmother - Cosmic Egg
- Los Lobos - Los Lobos Goes Disney

Lijstje

De memorabele podium momenten van 2009 waren:

0. Aka Moon, Black Machine, Toots en een beschonken Arno op TAZ
1. Jamie Lidell op 't Cactusfestival
2. AC/DC op zondag in't sportpaleis
3. Pixies in Vorst
4. Wolf van Kommil Foo in de Spil
5. Theo Maassen in de stadshouwburg van het stad
6. SeaSick Steve op LeffingeLeuren
7. The Scabs in De Zwerver
8. Morrissey in L'Aréonef
9. Paloma Trigas van The Urban Folk Quartet op Dranouter
10. Calexico op 't Cactusfestival

Op de uitkijk voor in 2010:
David Gray, Pearl Jam, The Wolf Banes en een Dranouterloos jaar (tenzij ze echt wel een goed programma hebben)

Bakker

Nauwelijks bekomen van het top100 gebeuren in 't risico zaterdag avond, dat uiteindelijk uitmondde in een glijpartij op de vesten in de vroege ochtend, mochten we zaterdag naar de premiere van "Freddy gaat naar de bakker".

Freddy De Vadder dus, menens export product en één van de vele West-Vlamingen in de "stand-up" comedy (Piv Huvluv, Wouter Deprez, Gunter Lamoot, Kama, ...). Deze keer gaat het over zijn vernieuwde status als nieuwe rijke en hoe daar mee omgaat. Deels terend op zijn ranzigheid en wil om te shockeren (marginaal danneels en porno), deels gevuld met scherpe analyse (analyse van de kerk) en dit allemaal gebracht in een sausje van "ik sta hier en jullie betalen in volle crisis om mij te horen lullen". 't Blijft een leuke combinatie. Meest opvallend vond ik nog dat "Wuk?" maar 1 keer gebruikt werd, "Baf, ip zijn mulle" een keer of 3, ... Zijn stoplappen gebruikt hij spaarzaam.

Over het decor was zeker ook nagedacht en hoe de show en de 'mens' De Vadder in elkaar overvloeiden was ook goed gevonden.

Maar zijn eerste show, blijft zijn beste. :p

Familie bezoek

Ik heb een kleine familie, een heel kleine eigenlijk. 2 neven, 2 nichten, 2 tantes, een nonkel, een grootmoeder en nog wat kinderen van die neven en nichten. En dat is beide kanten van de familie. En toch, die familie zie of hoor ik weinig, zeker die aan vaders kant. Dus.... toen bleek dat mijn neef met zijn groepje in de Terminus ging spelen, wou ik er wel bij zijn.

Na de laatste werkmomenten van de week, leek het me wel leuk om bij mama te gaan eten alvorens naar het optreden te gaan. niet meer doorheen de besneeuwde, geijzelde straten van Sint Jozef en al wat daarvoor ligt vanaf de autostrade. Gewoon, recht naar Middelkerke, dan Oostende en dan de laatste rit naar huis...

Eens in Middelkerke, realiseerde ik me dat mijn portefeuille nog in Bruhhe lag, sinds die ochtend eigenlijk al. Het idee om zonder papieren doorheen de controle druk nacht te rijden zinde mij niet en gelukkig waren er alternatieven. Uiteindelijk werd ik gedropt aan het station, en zou ik de taxi of bus terug nemen naar Middelkerke.

Maar eerst....Een aangenaam optreden van Pornorama, met mijn familie als de niet zo stille bassist en ik kende zowaar meer nummers van hen dan ik vermoeddde. Aangenaam zei ik, want ze hadden een waslijst aan leuke nummers, zonder dat er echt iets uitsprong en "boom boom" zat redelijk vooraan in de set.

Daarna was het de beurt aan The Customs, de belgische hype van het moment. Ik had de bejubelde doorgangen op LeffingeLeuren en in 't Ma/Z gemist wegens elders anders. Maar je merkte meteen wel dat die mannen een klasse hoger speelden, qua uitstraling en stevigheid stonden ze er gewoon. Voeg daar nog "Rex", "Justine" en nog een paar radio vriendelijke nummers bij, zwevend ergens tussen Interpol & The Editors en je hebt een meer dan aangenaam optreden.

De avond was echter nog niet voorbij.... de nachtbus dropte me in de buurt van de Barra in Middelkerke, en binnen bleek nogal wat gekend volk te zitten die ik al enige maanden, zoniet langer niet gezien had. Feeeeeeeeeeeeeesje !

Therapy?@zwerver

Vorige week donderdag heb ik de moedige bevlieging gehad om met 't fietske naar de zwerver te gaan. Natuurlijk geen rekening gehouden met de stortbui op de heenweg en de stormachtige tegenwind op de nachtelijke terugweg.

Tussenin lag gelukkig bakken meer plezier. Goeie kennissen, leuke andere vrienden, wat bijpraten tegen een "metalen" achtergrond, nuja, voorgrond gordijn van Therapy? Keiharde gitaren, stevig tempo met weinig verpozing, veel lawaai met zijn 3'en. Gekende krakers afgewisseld met minder gekend werk, er was ook iets van een nieuwe cd.... Allemaal heel leuk, maar bij momenten zo vals en rommelig gezongen dat het toch wat beschamend was...

Tragically Hip @ AB

Na een leuk bezoek aan wat Brusselse vrienden, eindigde het weekend in de Ancienne Belgique, met The Tragically Hip. Live altijd een sensatie. Er is ook altijd goed gezelschap voor hun optredens: Koop, 2 derde van ZIN, Eraly, Piv, en ander schoon volk als R. Coppens en S. Meuris

Deze keer begon het wat minder. Ze waren verdorie al begonnen terwijl de dj in de foyer nog zijn ding deed. 'New Orleans Is Sinking' hadden we dus gemist. Maar 'Depression Suite' en vooral 'Fireworks' trokken de boel voor ons goed op gang. Wel spijtig dat de bassen volledig uit de klankbalans gehaald werden. Gordon Downie zorgde ook dit keer met zijn zakdoekjes en stuntelige gang weer voor het nodige entertainment. "Courage" en "Fully Completely" (ja, S is een fan) zaten heel vroeg in de set en de ambi ging geleidelijk aan omhoog. "Coffee Girl" werd op gang getrokken met de leuke zin "life's too short for bad coffee..." wat mij dan weer aan Twin Peaks deed denken. Damn !

Na de onderbreking (jawel, er waren 2 sets onderbroken door een pauze) brachten ze eerste enkele nummers accoustisch ("Don't worry, these things are called chairs")waarvan 'Fiddler's Green' er toch wel ver boven uitstak. Daarna ging Downie compleet loos vanaf "Ahead by a Century" (aangekondigd als "Behind") en het ging crescendo tot "Music At Work".

Daarna kwamen nog de bissen met "Grace, Too" als machtig hoogtepunt. De tweede helft heeft voor mij alle het mindere van het eerste deel weggeveegd.

Afwezigen hadden ongelijk. Tot de volgende keer !


I come from downtown
Born ready for you
Armed with will and determination
And grace too

Ghinzu @ MaZ

Enigszins aangedaan van de opgelopen (nipte) volleynederlaag en beetje natjes van wat er uit de lucht viel, geraakte ik zaterdag toch nog net op tijd in' MaZ om 'Sold Out' te zien. Een man/vrouw duo die met beats, electronica en bijhorende visuals een wat 80's geïnspireerde set brachten. Beetje teveel van hetzelfde voor mijn doen, maar de afsluitende nummers mochten er zijn: 'I don't wanna have sex with you' en 'You're too drunk to fuck now'. yep, brusseleirs in 't engels.

De hoofdmoot van de avond waren ander hoofdstedelingen, razend populair over de taalgrens en iets zuidelijker. Bij ons jammer genoeg zwaar miskend. Ghinzu dus. Ze brengen muziek ergens tussen wave en rock in, een mooie balans tussen electronica en gitaren. Een energieke zanger die het volk weet te bespelen (maar laat aub dat falset stemmetje achterwege). De geluidsmuren/klanktapijten werden deftige opgetrokken en afgewisseld met leuke intermezzo's. Net wanneer een nummer langdradig dreigde te worden, ging het weer de andere kant op. Ze kregen ook zowat de hele zaal aan mee springen tijdens bepaalde nummers.

Helaas toch ook een paar dingetjes die me stoorden... de bindteksten waren in het engels, belgische ziekte? De gitarist/electronica-dinges moest soms door een roadie bijgelicht worden met een lampje zodat hij kon zien wat hij speelde.... Na een uur beginnen aan de bisnummers, ne keer 4, dan 2 en dan uiteindelijk toch 'Blow' (bijna 3 kwartier later).

Maar muzikaal top !

Ian Siegal

Vorige week vrijdag bracht de wind ons terug naar de Zwerver voor het optreden van Ian Siegal. Engelse blues - bluesrock van een redelijk geschifte was me verteld. Nu viel dat eigenlijk nogal mee, of was het omdat ik nog steeds onder de indruk was van The Rhythm Junks?

Drummer, bassist, gitarist werden gevolgd door de man himself op het podium, strompelend met een stokje, arm tot over de elleboog in het gips (het blijft raden naar wat er is voorgevallen).... Duidelijk, 't beter soleerwerk zou moeten komen van die kerel naast hem. En die deed wat er van hem verwacht werd. Ritmische, mooie solo's en duidelijk opgaand in wat hij bracht, inclusief de gekkebekkerij.

Een leuk meer rock dan blues getint optreden. zonder meer.