Dag32: Wanaka: Rob Roy Glacier & Rocky Mountain Diamond Lake Loop

Het was weer zo’n dagje onder de stralende zon. Ik hoop dat mijn geluk niet snel keert en ik Milford Sounds op zijn droogst kan zien J

’s Ochtends naar Rob Roy Glacier. Zo’n uurtje rijden, waarvan zo’n 30km op ongeasfalteerde weg. Lekker wat schudden, een 10-tal plaatsen waar van de ijzeren staven het grondoppervlak uitmaken waar de koeien niet over kunnen en een 9-tal plaatsen waar je door de rivier moet rijden (Ford zeggen daar tegen hier. Ik sta daar mijn Toyota J ) Gelukkig overal zonder kleerscheuren doorgeraakt (en terug), want in veel autohuurcontracten staat dat je daar niet naar toe mag, geen idee wat het mijne zegt...

Die weg loopt door een vallei met rondom je heen weiden met schapen, koeien en herten (worden hier voor het vlees gekweekt, veelal voor de export naar Europa) en vooral reusachtige kanjers van berg(wanden). Sommigen besneeuwd, anderen niet. Maar het Mt Aspiring National Park maakt indruk als je erdoor rijdt. 

Op het einde van de autorit begint een wandelpad. De track die ik volg gaat naar lower & higher viewpoint  (origineler kunnen de namen toch niet) van de Rob Roy Peak & bijhorende gletsjer.  Eerst langs een grijsblauwe rivier van gletsjerwater, vervolgens een hangbrug over en even steil omhoog en dan geleidelijk op en af een kloof in waar je door een bos loopt en waar je  beneden  een felstromend riviertje met grote rotsblokken hebt en als je naar boven kijkt zie je af en toe een gelijk een witte muur naderen. Lower viewpoint toont een lange waterval met wat wit achter, maar ik ben ondertussen al meer gewoon, met een door  naar de Higher Viewpoint en 20 minuten later kom je uit het bos en is het alweer genieten van het majestueuze zicht van die waterval, de piek vanwaar ze komt, en die kilometerslange sneeuw en ijsmassa in de hoogte.

Op de terugweg van de NP passeer je aan de Rocky Mountain Diamond Lake Loop. Stoppen dus en terug wat stappen. Dit keer een rondje rond een meer, maar vooral voorbij dat meer zijn er 2 uitzichtpunten. Ik ga via de “eastern way” meteen naar het verste en hoogste punt: Rock Mountain Outlook, met het idee, dat ik dan het zwaarste al wel zal gehad hebben en ik op de terugweg nog dat Lake Wanaka Outlook punt heb J  Anders dan de voorbije wandelingen is dit terug op een smalpadje, wel terug steil omhoog en vandaarboven alweer een prachtig 360 graden zicht op het Nationaal Park & Lake Wanaka en alles wat erbij hoort. Afdalen langs de Western way was iets delicater en na de pracht van dat eerste viewpoint, stelt dat tweede “niet veel” voor J

En terwijl ik dit aan het schrijven ben worden de vensters van mijn mobiel nat.... ’s nachts mag het regenen natuurlijk.