Dag37&38: Doubtful Sound & Road to the Catlins

Na de inspanning van de  voorbije dagen is het weer tijd voor een rustiger activiteit: een  boottocht op de Doubtful Sound met overnachting.
’s Ochtends trek ik me lui op gang om tegen de middag 20km verder te zijn aan het Manapouri meer. Ik had dit mooie meer al van de andere kant gezien vanaf de Moturoa Hut, maar het eerste boottochtje erover en de zon deden het me nog meer apprecieren.

Daarna hadde we nog een busritje over de Wilmot pas om uiteindelijk aan de Deep Cove van Doubtful Sound aan te komen en in te schepen. Smaller dan Milford Sound (dat blijkbaar probleemloos in één van de armen van Doubtful Sound kan), stukken rustiger (we waren alleen). Het maakt het alleen maar indrukwekkender.  We varen tot in de First Arm waar we wat kunnen kayaken en zwemmen in dit supermooie landschap. Daarna varen we verder tot aan de Tasman Sea. Ondertussen blijven de met mos en bomen bedekte flanken ons vergezellen.  Aan de monding zien  we de fonteintjes van 3 walvissen, waarvan er eentje snel gaat lopen, maar moeder & kalf blijven rond ons hangen op respectabele afstand. Niet dicht genoeg voor mooie foto’s en geen staartvin momenten, maar toch indrukwekkend. Een paar albatrossen zweven vissend voorbij. Dan zetten we koers naar een eilandje waar zeehonden liggen te zonnen en kruisen we landinwaarts onze 2 walvisvriendjes opnieuw.









Ondertussen had ik bij de soep kennis gemaakt met 2 engelse broers, een iers koppel en een hollandse. Een groepje waarmee het wel klikte. ’s Nachts nog wat stargazing terwijl we in de Crooked Arm voor anker lagen.

’s Ochtends hing er weer een lage wolkenlaag die voor wat mystiek zorgde en het regenwoud op de flanken nog wat mooier maakte. Onderweg kwamen we nog wat zwemmende kuifpinguins tegen. Tenslotte gaan de Hall Arm in tot aan het einde, waar moteren stil worden gelegd en iederen zeker 10 minuten stil is. Niks dan de golfslag, de vogels en de watervallen zijn te horen en te zien. Een magisch moment zoals er wel meer mogen zijn.






We volgen de omgekeerde weg terug over de kam en het meer. Dan de Roadrunner in en rustig rijden tot in de Catlins. Een rustig kuststreekje met rots & zandstranden vanaf waar regelmatig dolfijnen, pinguins & zeehonden te spotten zijn, omgeven door weiden, bossen en heuvels. Ik slaap in Curio Bay op een camping bij een 2 stranden. Dolfijnen waren ’s middags te zien aan de ene kant, soms komen er geelogige pinguins slapen aan de andere kant. Ik nam genoegen met een mooie zonsondergang.





Geen opmerkingen: