De rest van
de kust tot Greymouth was even mooi. Vanaf Greymouth tot Hokitika was de weg
wat meer inland, zonder de geweldige zichten. Hokitika zelf was het laatste dorp
voor je verder naar eht zuiden trekt, waar blijkbaar enkel nog maar
samenraapsels van huizen zijn (ofzo). Bewerken en verkopen van jade lijkt wel
de kern van het verhaal te zijn. De ene
winkel tegen de andere en toch zoals veel van die andere dorpen/steden inNZ
ontbreekt er woonst en leven. Er is wel een cinema en een vervallen theater en
een soort dijk die het dorp moet beschermen van de zee. Er is ook ‘The National
Kiwi Centre’. Allen daarheen dus.... Blijkt de tent eigenlijk een veredeld
aquarium te zijn waar ze ook een Kiwi hebben. Soit, ik heb een kiwi van
dichtbij gezien! Verder nog hele grote tank met alen (small fin eels, waarvan
de oudste 120 jaar moet zijn) en nog een paar leuke visjes als de polypterus en
nog een handvol kikkers.
Daarna had
ik het daar wel gezien en heb ik de roadrunner verder op wandel genomen langs
Lake Kaniere met de Dorothy Falls. Leuk zonder meer. Daarna nog wat verder tot
aan de Hokitika Gorge. Terug een mooi stukje natuur waar een rivier met grijs/wit/blauw
water doorstroomt, de kleuren komen van gletsjerwater en ‘rockflower’. De
zandvliegjes van de westkust waren er eindelijk ook mij te verwelkomen.
Op het traject
naar het zuiden lag er ook nog het mooie Lake Mahinapua en wat verder het oude
gouddelversstadje Ross. Daar had je volgens de Lonely Planet een ‘hidden gem’: het Empire Hotel en Bar. Een
waarachtig authentieke bruine kroeg. Met een meertje voor de deur in een open
mijnput en een campsite erbij zo bleek.
Een ideaal moment om de riem er af te leggen en de plannen om door te rijden
naar Okarito op te bergen. Zelf nog even de benen gestrekt langs de Water Race
Walk langs verlaten mijnputten, huisjes en aanvoerpunten van water om het goud
te zoeken. Vanop het kerkhof heb je een mooi zicht op de omgeving. Daarna de
pub in voor een venison steak met wat Black biertjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten