Dag21: Abel Tasman National Park: Awaroa – Anchorage Bay

De dag begint met een kort ritje naar het volgende dorpje Marahau.  Hoewel meerendeel van de zeetaxi’s vanuit Kaiteriteri vertrekken raadde een blonde deerne me aan om toch maar niet bij hen te boeken maar bij 1 van de bedrijven in het volgende dorp. Aangezien ik het park uit zou wandelen, was dat praktischer en moest ik dan niet meer voor vervoer kijken naar mijn voiture. Tegen haar (baas zijn) winkel in, maar goed advies, dus zogezegd zo gedaan.

Eigenaardig genoeg worden we eerst (op het land) in de boot gelaten en rijden we paar 100 meter op de trailer van een tractor die het bootje met ons erin dan loslaat in de zee. ’t Is weer eens iets anders, maar het werkt.  In anderhalf uur varen we naar het noorden van het park waarbij de nodige toeristische informatie ivm de verschillende baaien en andere leuke weetjes verteld worden. We stoppen ook even bij een eiland waar nogal wat zeehondjes liggen te rusten. In Awaroa word ik afgezet, bijna op het strand, maar toch even natte voetjes. Daarna de wandelschoenen aan het beginnen aan de wandeltocht van 20km naar het zuiden, naar Anchorage Bay.

Net als tijdens de Queen Charlotte Track gaat het pad op en af doorheen de vegetatie van de heuvels,hier dan wel afgewisseld met de passages over de verschillende stranden en baaien.  Het eerste probleem duikt al op in Onetahuti... tijdens de winter heeft de ingang van het moerasje achter het strand zich verlegd van het noorden naar het zuidelijk deel van het strand... Aangezien ook nog eens ongeveer  het uur van het hoogtij (en volle maan) was, was er gelijk geen doorkomen aan. Ik had al wat verder van weg van het strand geneusd, langs dat riviertje naar het strand, maar zonder kleren uit te spelen ging het niet lukken. Ik zag al een paar moedigen van de andere kant komen, tot de borst in het water en de rugzak boven het hoofd houdend...
Gelukkig kwam er toen één van die taxiboten ter hulp. Mijn blonde engel van de vorige dag, stond lachend op het dek en liet ons aan boord, vaarde 20 meter verder en zette ons terug af, en zo paar keer in beide richtingen. J

Vanaf dan ging het vlotter. Bij Bark Bay was het water ook nog te hoog om de shortcut doorheen de baai te nemen, maar daar kan je dan de weg over de heuvelrug volgen, ondertussen genietend van de heerlijk warme zon, de blauwe zee en gouden stranden. Bij Torrent Bay was het water wel ver genoeg teruggetrokken om de korte weg over het droge strand te pakken (tijdwinst van een uur!) om uiteindelijk in Anchorage Bay nog wat te zonnen, alvorens eens te zwaaien naar die catamaran die daar als hostel ligt. Vandaaruit kwamen ze me dan ophalen met een klein bootje.

Aan boord waren we met 9 gasten: 3 Ollanders, 3 Duitsers, 2 Canadezen dendezen.  ’s Avonds werden de hongerigen gespijst met een lekkere BBQ en vele reisverhalen en sterrenkijken


Geen opmerkingen: