De dag
begint met een kort ritje naar het volgende dorpje Marahau. Hoewel meerendeel van de zeetaxi’s vanuit
Kaiteriteri vertrekken raadde een blonde deerne me aan om toch maar niet bij
hen te boeken maar bij 1 van de bedrijven in het volgende dorp. Aangezien ik
het park uit zou wandelen, was dat praktischer en moest ik dan niet meer voor
vervoer kijken naar mijn voiture. Tegen haar (baas zijn) winkel in, maar goed
advies, dus zogezegd zo gedaan.
Eigenaardig
genoeg worden we eerst (op het land) in de boot gelaten en rijden we paar 100
meter op de trailer van een tractor die het bootje met ons erin dan loslaat in
de zee. ’t Is weer eens iets anders, maar het werkt. In anderhalf uur varen we naar het noorden
van het park waarbij de nodige toeristische informatie ivm de verschillende
baaien en andere leuke weetjes verteld worden. We stoppen ook even bij een
eiland waar nogal wat zeehondjes liggen te rusten. In Awaroa word ik afgezet,
bijna op het strand, maar toch even natte voetjes. Daarna de wandelschoenen aan
het beginnen aan de wandeltocht van 20km naar het zuiden, naar Anchorage Bay.
Net als
tijdens de Queen Charlotte Track gaat het pad op en af doorheen de vegetatie
van de heuvels,hier dan wel afgewisseld met de passages over de verschillende
stranden en baaien. Het eerste probleem
duikt al op in Onetahuti... tijdens de winter heeft de ingang van het moerasje
achter het strand zich verlegd van het noorden naar het zuidelijk deel van het
strand... Aangezien ook nog eens ongeveer
het uur van het hoogtij (en volle maan) was, was er gelijk geen
doorkomen aan. Ik had al wat verder van weg van het strand geneusd, langs dat
riviertje naar het strand, maar zonder kleren uit te spelen ging het niet
lukken. Ik zag al een paar moedigen van de andere kant komen, tot de borst in
het water en de rugzak boven het hoofd houdend...
Gelukkig
kwam er toen één van die taxiboten ter hulp. Mijn blonde engel van de vorige
dag, stond lachend op het dek en liet ons aan boord, vaarde 20 meter verder en
zette ons terug af, en zo paar keer in beide richtingen. J
Vanaf dan
ging het vlotter. Bij Bark Bay was het water ook nog te hoog om de shortcut
doorheen de baai te nemen, maar daar kan je dan de weg over de heuvelrug
volgen, ondertussen genietend van de heerlijk warme zon, de blauwe zee en
gouden stranden. Bij Torrent Bay was het water wel ver genoeg teruggetrokken om
de korte weg over het droge strand te pakken (tijdwinst van een uur!) om
uiteindelijk in Anchorage Bay nog wat te zonnen, alvorens eens te zwaaien naar
die catamaran die daar als hostel ligt. Vandaaruit kwamen ze me dan ophalen met
een klein bootje.
Aan boord
waren we met 9 gasten: 3 Ollanders, 3 Duitsers, 2 Canadezen dendezen. ’s Avonds werden de hongerigen gespijst met
een lekkere BBQ en vele reisverhalen en sterrenkijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten