Iets na 7u
werd ik zwetend wakker. De zon brandde al op mijn rijdend bed. Thee gezet,
stoeltje van de buren geleend en verder gelezen in de nieuwste Lisbeth Salander.
Daarna rond de heuvel naar Lake Tasman gevormd door de Tasmangletsjer. Ik dacht
gelezen te hebben dat ik me ook daar wel een voormiddag wandelend zou kunnen
bezighouden, maar helaas. Een kort pad tot bovenaan de morene met zicht op meer
& gletsjer en een zijsprongetje naar de Blue Lakes die groen uitslaan van
de algen en het gebrek aan contact met het gletsjerwater. Het was er nog
rustig, dus heb ik me maar gezet en genoten van het zicht totdat het drukker
werd.
Daarna was
het tijd om 80km verder te rijden naar Lake Tekapo. Daarvoor moest ik eerst
terug langs Lake Pukaki en die was gelijk nog mooier dan eergister. Ook vanop
de kop van het meer had je een prachtzicht op de Mt Cook omgeving en dan was
het opeens gedaan, de weg zwenkte naar rechts en weg waren die panorama’s. Recht door een ietwat dorre vlakte opnieuw
lupines in overvloed en dan opeens even naar beneden en aan de linker kant was
Lake Tekapo, volledig omgeven door bergen (al dan niet besneeuwd), de zon erop
zodanig dat het blauwe terugspeelde. Zowaar nog mooier dan wat al eerder gezien
had.
Het bleef
ontzettend warm, dus heb ik mijn wandeling naar Mt John en de afdalilng naar
het meer maar afgeblazen en me aan het meer gezet om mijn boek uit te lezen en wat af te koelen in het water. Een
rustig plaatsje zoeken was dan weer een kunstje want de chinezen werden met
busladingen aan en afgevoerd. Ik heb me
ook nog een uitstapje geboekt om de sterren en planeten te bewonderen. Die is
om 1u45 vanacht... Als het opklaart tenminste, want na de warmte komt de
regen....