Om een
drukke 3-daagse af te ronden had ik nog een tour naar Cape Tribulation geboekt,
terug met Uncle Brian’s.... Het busje liet wat op zich wachten en even later
bleek de gids de gewone opstap plaatsen af te rijden in de hoop zijn passagiers
te vinden, want wegens computerproblemen had hij geen overzicht van wie, waar
en hoeveel. Het werd helemaal hilarisch toen bleek dat we 1 plaats te kort
hadden in het busje. Alex, een schot die ook mee was naar de Waterfalls was op
de verkeerde bus gestopt. Jammer. Eerste
wat opvalt in de bus, is dat er geen Duitsers bij zijn, zowaar een unicum. Verder is het weer lekker aan het gieten
waardoor de eerste stop in Port Douglas eigenlijk wat, euh, in het water valt...
J Opvallend is dat er zone afgezet is in het
water met netten om de gevaarlijke kwallen weg te houden. Op naar Cape Trib dan maar. Ook deze keer is
de gids een ‘specialen’. Hij is eigenlijk een goudzoeker, die voor hypothecaire
redenen nu even een ‘normale’ job uitoefent, en met zijn verhalen over zijn
jeugd, aboriginals, de jungle en het goudzoeken houdt hij ons vlotjes bezig
gedurende de toch wel lange verplaatsingen. De rit wordt ook nog even “opgevrolijkt”
door een boom die net ervoor moet omgevallen zijn en met behulp van iedereen en
nog een paar andere automobilisten, krijgen we de boom net voorbij de helft van
de weg, waardoor er weer verkeer mogelijk is.
Cape trib
zelf dan is eigenlijk een oerwoud, een jungle, met die variatie dat het
blijkbaar een stuk zou zijn die door de laatste ijstijden niet beïnvloedt zou
zijn, en dus miljoenen jaren oud zijn. We wandelen een halfuurtje en zien
allerlei planten met bladeren en stengels met haken en messen. Tenslotte duiken
we nog even een riviertje in, maar de stroming is veel te sterk om veel te
plonzen. De regen van de voorbij dagen alweer... Het strandje erna ziet er
uitnodigend uit, maar het natgrijze wolkendek... Op de terugweg volgen nog
ijsjes, een krokodillenboottoch op de Daintree, maar behalve een moeilijk
zichtbaar jonkie van 30cm, is er weinig van dat soort te zien. Vleermuizen en
ijsvogels fladderen dan weer naar hartelust rond. Tenslotten nog een korte stop
bij een veld vol wallabies en we zijn weer terug waar we vertrokken zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten