Geen idee
waar ik vandaag mijn tijd verloren heb, maar ik heb enorm lang gedaan over de
rit van Margaret River naar Walpole. Een mooie rit, dat wel. Door heen de
bossen en NP’s van die bossen met Karri-bomen, afgewisseld met wat velden met
grazende koeien (en hier en daar wat hertjes). In die bossen hebben ze in de
jaren 30 een soort boomhut in de hoogste bomen gemaakt waar dan een “wachter”
kon kijken of er geen bosbranden waren. Nu kan je die bomen nog inklimmen langs
stiele laddertrappen. Niet dat ik het gedaan heb, mijn knieën gaan daarvoor te
gemakkelijk aan het wiebelen, maar ’t was wel indruk wekkend om die dingen zo’n
50 meter in de lucht te zien in de buurt van Pemberton.
D’Entrecasteaux
was het volgende NP. Nog ongeschonden zoals het was “in de tijd” en eigendom
van Aboriginals. Aan het Point D’Entrecasteaux was er een mooie uitleg over hoe
ze het landschap met de hulp van vuur onderhielden (met gecontroleerde branden
op korte en langere termijn). Het grootste deel van het park bezoek je wel best
met 4x4 en niet met een gewoon autootje J
Ik heb daar een wandelingske van km of2 gedaan boven de kliffen en wat
genoten van het mooie uitzicht.
Vandaar was
het nog even doorsteken naar Walpole waar in de “Valley of Giants” een Treetop
Walk gemaakt is. In die vallei, de enige plaats ter wereld waar Red &
Yellow Tingles voorkomen is een 600 meter lange wandelbrug gemaakt die 40 meter
hoog onder het lover van de bomen gaat. Je hebt er een mooi zicht op de kruinen
van de bomen en de immense lengte (ze gaan tot 70 meter). Op een zaterdag om
17u zat het gevogelte precies wel al in de dancing ipv op hun takken. ’t Was er
zeer stil en weinig te zien of the horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten