Zaterdag me eens laten meeslepen in de massa-hysterie van Fata Morgana of beter: gevolg gegeven aan de bede van mijn petekindje Michiel en zijn tweelingbroer Mathijs. De 6-jarige sloebers wouden met alle geweld opdraven in de opdracht van de 250 identieke tweelingen. Wie dan beter dan zich op te offeren dan Petje Nico....
Zoals gevreesd dus, was het vooral aanschuiven. Verzamelplaats was de speelplaats van de vrije basisschool in Zedelgem. Daar werden de tweelingen dan richting de turnzaal gedreven om gekeurd en geteld te worden. Een uur later was dat eindelijk gelukt, daarna dan in kolonne naar het plein waar de opnames waren en daar weer schuiven tot het tijd was om over de catwalk te lopen voor de camera's en schuiven voor de catwalk natuurlijk. Weer een uur voorbij... Toch wat lastig voor de bengels, die zich voortreffelijk gedragen hebben...
De rest van het programma interesseerde hen gelukkig niet en we zaten al vlug voor nog paar uur in de piramide de klimmen op het speelplein van Kristus Koning. Gezellig dagje in goed gezelschap.
En ja, ze zijn mooi te zien geweest op tv... *trots*
updeet: 't schijnt dat mijn vedetten ook te zien zijn in de reclame spots voor de volgende fata *trots*trots*
Balkon Beat Box & Brooklyn Funk Essentials @ Klinkers
Het is weer zover, op de mooie Burg met het krot van Ito op de achtergrond is Klinkers weer afgetrapt. De eerste 2 dagen hadden we een NY invasie(-tje). Op zaterdag het uitstekende Balkan Beat Box met zoals de naam het zegt, de nodige Balkan invloeden en in mindere mate de beats. Veel Balkan geblaas en getoeter dus die voor de nodige sfeer en opwinding zorgde. Enkel tijdens de raps van Tomer Yosef zakte de boel wat in elkaar, maar voor de rest was het feesten geblazen. De bulgaarse zangeressen (die heel wat mee hadden van hun galicische zusters) zorgden voor een eigenaardige maar mooie tegenpool.
Op zondag waren er dan de Brooklyn Funk Essentials. Die konden mij helemaal niet bekoren met hun aalgladde sound en hun frontman die zelfs de verbindingsteksten zong. Not my cup of tea.
Op zondag waren er dan de Brooklyn Funk Essentials. Die konden mij helemaal niet bekoren met hun aalgladde sound en hun frontman die zelfs de verbindingsteksten zong. Not my cup of tea.
Triggerfinger@Kneistival
Na heel wat hemelturen toch maar besloten om naar 't Heldeplein in Heist af te zakken voor Triggerfinger. Groot Gelijk voor Ikke !!!
Het deed me allemaal wat denken aan wat er zich dinsdag op de Peyresourde afspeelde. Er was heel wat nattigheid in de lucht (letterlijk dan in Heist), de donderwolken pakte zich samen, maar het gebrachte spel was spectaculair. Het gevecht tussen Contador en Rasmussen om elkaar los te rijden, het uitdagend ernaast gaan rijden, het tempo weer optrekken, het bijtend aanklampen, het hoekige sleuren aan die fiets om vooruit geraken.....
Wel, zo klonk het antweeiiirpse trio: hard, hoekig, wars van alle regels, de nodige tempo vertragingen/versnellingen, Fantastische versies van 'Inner Peace" en "Little Teaser" (de enige song die opent met een drumsolo, zie ook 't filmpke onder). Een karrevracht nieuwe songs die het allerbeste voor de komende cd laat vermoeden en dan afsluiten met een uitgesponnen versie van "Commotion" van CCR. Niets dan RESPECT !!!! voor deze jongens. Het is mij een raadsel waarom ze niet groter, bekender, populairder dan pakweg den Admiraal zijn.
Onder invloed of niet, een mooi spectakel.
Check them out ! Hier
Toen werden de hemelsluizen opengezet en besloot het mietje in mij de goede herinneringen aan A Brand van vorige jaar te koesteren en drogere thuis-oorden op ge zoeken.
Het deed me allemaal wat denken aan wat er zich dinsdag op de Peyresourde afspeelde. Er was heel wat nattigheid in de lucht (letterlijk dan in Heist), de donderwolken pakte zich samen, maar het gebrachte spel was spectaculair. Het gevecht tussen Contador en Rasmussen om elkaar los te rijden, het uitdagend ernaast gaan rijden, het tempo weer optrekken, het bijtend aanklampen, het hoekige sleuren aan die fiets om vooruit geraken.....
Wel, zo klonk het antweeiiirpse trio: hard, hoekig, wars van alle regels, de nodige tempo vertragingen/versnellingen, Fantastische versies van 'Inner Peace" en "Little Teaser" (de enige song die opent met een drumsolo, zie ook 't filmpke onder). Een karrevracht nieuwe songs die het allerbeste voor de komende cd laat vermoeden en dan afsluiten met een uitgesponnen versie van "Commotion" van CCR. Niets dan RESPECT !!!! voor deze jongens. Het is mij een raadsel waarom ze niet groter, bekender, populairder dan pakweg den Admiraal zijn.
Onder invloed of niet, een mooi spectakel.
Check them out ! Hier
Toen werden de hemelsluizen opengezet en besloot het mietje in mij de goede herinneringen aan A Brand van vorige jaar te koesteren en drogere thuis-oorden op ge zoeken.
Dr John @N9 @CC De Herbakker
Dr. John aka "The Night Tripper" is in het land en die kon ik moelijk laten passeren zonder hem nu eens live te gaan beleven. Zijn vorige passage in Oostende had ik gemist omdat ik toen in Leverkusen werkte, Kneistival ging ik ook missen want ik zit nu in Utrecht, gelukkig kon N9 hem nog vastleggen voor een optreden op zondagavond.
Ter voorbereiding nog even gekeken naar When the Levees Broke van Spike Lee. Een documentaire over de passage van Katrina en de gebeurtenissen erna. Schrijnend wat er allemaal gebeurde, of beter niet gebeurde, en als er iets gebeurde, hoe het gebeurde..... een "must-see" zou ik zo zeggen.
Mijn laatste week in de US of A heb ik trouwens in New Orleans doorgebracht. Decadent tot en met... Na een weekje Maui en Honolulu, overnachting in San Francisco om mijn spullen op te pikken, nog even New Orleans bezoeken en dan huiswaarts, om er de dag na moederdag te arriveren (een week vroeger dan ik ma had verteld, taxi Vosje zorgde voor de rest.)
Maar die week in New Orleans dus, het was aan het regenen toen ik in de vooravond daar landde. Dan met het busje naar de jeugdherberg in de rand van de stad. Daarna zowat meteen eigenlijk de streetcar op richting centrum om te gaan aperitieven... en vandaar verder zuipen dus... Een paar uur later stonden we tot onze knieen in het water, gratis tequila shooters te drinken in Bourbon street. Ja, er was water, Ja, het was een overstroming, Ja, het feest in Bourbon Street ging verder... De lange wandeling naar huis (geen taxi's, geen streetcar wegens de regen) werd regelmatig ondebroken om iets te drinken... De ravage werd 's anderdaags pas echt duidelijk bij het stadsbezoek..... Het gegeven staat gekend als The Lousiana Flood. I was there. De rest van de week was veeeeeeeeeeeeeeeeel droger, maar het gefeest ging losbandig verder.... The Big Easy.
Oke een omweg om van Dr John, wat sentimenteel toeristisch geleuter over overstromingen om uiteindeljk te komen tot het optreden van gister. 5 kwartier duurde het mengsel van jazz, blues en funk gebouwd rond de krakende stem van de dokter. Een (zwarte) ritmesectie uit de Lower 9th Ward, een (blanke) gitarist uit Uptown NO en een saxofonist uit New York zorgen voor een perfect sfeersetting, veelvuldige doch beperkte solo's en onder aanvoering van de drummer ging de zaal regelmatig uit zijn bol (we werden "gedwongen" om recht te staan in het sjieke theater en DANCE AND SHAKE AND CLAP AND SING AND .....Voor mij speelden ze weinig gekende nummers en Dr. Johns aankondigen gingen regelmatig verloren in het applaus van het vorige nummer. Meneer wou spelen, dat was duidelijk.
De band werd ook regelmatig afgeleid door een blondine (ja, er was er weer eentje) die rechtsvooraan uitbunding zat/stond mee te shaken, dansen, zwaaien, maar zo volledig naast het tempo en ritme van hetgeen gespeeld werd dat haar enthousiasme wat zielig overkwam.
Er werd ook regelmatig verwezen naar de gevolgen van Katrina (I was pissed at time for what didn't happen, and I am still seething about it now). Er werd regelmatig geplukt uit "Sippiana Hericane" en de band kreeg regelmatig open doekjes
1 ding is zeker: Eeklo was the right place at the right time
Ter voorbereiding nog even gekeken naar When the Levees Broke van Spike Lee. Een documentaire over de passage van Katrina en de gebeurtenissen erna. Schrijnend wat er allemaal gebeurde, of beter niet gebeurde, en als er iets gebeurde, hoe het gebeurde..... een "must-see" zou ik zo zeggen.
Mijn laatste week in de US of A heb ik trouwens in New Orleans doorgebracht. Decadent tot en met... Na een weekje Maui en Honolulu, overnachting in San Francisco om mijn spullen op te pikken, nog even New Orleans bezoeken en dan huiswaarts, om er de dag na moederdag te arriveren (een week vroeger dan ik ma had verteld, taxi Vosje zorgde voor de rest.)
Maar die week in New Orleans dus, het was aan het regenen toen ik in de vooravond daar landde. Dan met het busje naar de jeugdherberg in de rand van de stad. Daarna zowat meteen eigenlijk de streetcar op richting centrum om te gaan aperitieven... en vandaar verder zuipen dus... Een paar uur later stonden we tot onze knieen in het water, gratis tequila shooters te drinken in Bourbon street. Ja, er was water, Ja, het was een overstroming, Ja, het feest in Bourbon Street ging verder... De lange wandeling naar huis (geen taxi's, geen streetcar wegens de regen) werd regelmatig ondebroken om iets te drinken... De ravage werd 's anderdaags pas echt duidelijk bij het stadsbezoek..... Het gegeven staat gekend als The Lousiana Flood. I was there. De rest van de week was veeeeeeeeeeeeeeeeel droger, maar het gefeest ging losbandig verder.... The Big Easy.
Oke een omweg om van Dr John, wat sentimenteel toeristisch geleuter over overstromingen om uiteindeljk te komen tot het optreden van gister. 5 kwartier duurde het mengsel van jazz, blues en funk gebouwd rond de krakende stem van de dokter. Een (zwarte) ritmesectie uit de Lower 9th Ward, een (blanke) gitarist uit Uptown NO en een saxofonist uit New York zorgen voor een perfect sfeersetting, veelvuldige doch beperkte solo's en onder aanvoering van de drummer ging de zaal regelmatig uit zijn bol (we werden "gedwongen" om recht te staan in het sjieke theater en DANCE AND SHAKE AND CLAP AND SING AND .....Voor mij speelden ze weinig gekende nummers en Dr. Johns aankondigen gingen regelmatig verloren in het applaus van het vorige nummer. Meneer wou spelen, dat was duidelijk.
De band werd ook regelmatig afgeleid door een blondine (ja, er was er weer eentje) die rechtsvooraan uitbunding zat/stond mee te shaken, dansen, zwaaien, maar zo volledig naast het tempo en ritme van hetgeen gespeeld werd dat haar enthousiasme wat zielig overkwam.
Er werd ook regelmatig verwezen naar de gevolgen van Katrina (I was pissed at time for what didn't happen, and I am still seething about it now). Er werd regelmatig geplukt uit "Sippiana Hericane" en de band kreeg regelmatig open doekjes
1 ding is zeker: Eeklo was the right place at the right time
Sneak
Eerder deze week ben ik Camera Studio binnengewandeld om een filmpke mee te pikken. De sneak preview natuurlijk. Hopende op de Simpson film, maar het werd Molière . Gezien het een zaal is die de mainstream Hollywood films toont vond ik het verrassend een franse film te zien. Eén die zich 2H30 voortsleept van het ene zwakke moment naar het andere. De film zou het Molière moeten bekend maken aan de amerikanen ofzo meen ik ergens gelezen te hebben, wel, er zitten flauwe moppen genoeg in om Molière's strijd tussen tragedie en komedie te duiden (zie ook de compleet overbodige laatste 5 minuten). Quote van de film: Fabrice Luchini, die als Monsieur Jourdaine tegen zijn vrouw zegt: "Verberg je borsten zodanig dat we er niet steeds hoeven op te kijken" terwijl ze een zedige jurk tot de hals toe draagt.
Mijn Oscar-nominatie gaat echter naar dezelfde borsten van Laura Morante in een iets minder zedige jurk: bij het spreken en in/uitademen gaan ze wonderbra-gewijs van pannekoeken tot opgeblazen kikker niveau en terug.
Goede 2de: de paardjes scène (opleiding tot "acteur" waarin Mr Jourdain en Molière paarden uitbeelden)
Voor de rest is het niet echt een aanrader.
Mijn Oscar-nominatie gaat echter naar dezelfde borsten van Laura Morante in een iets minder zedige jurk: bij het spreken en in/uitademen gaan ze wonderbra-gewijs van pannekoeken tot opgeblazen kikker niveau en terug.
Goede 2de: de paardjes scène (opleiding tot "acteur" waarin Mr Jourdain en Molière paarden uitbeelden)
Voor de rest is het niet echt een aanrader.
Wanted: Schatje met Post-Universitaire Opleiding
Gezien op DS
Hoe slimmer de vrouw, hoe gelukkiger de echtgenoot
Mannen die op zoek zijn naar het echte geluk, houden zich best zo ver mogelijk van domme blondjes of bimbo's vandaan. Een studie wijst namelijk uit dat mannen het gelukkigst zijn wanneer ze een slimme vrouw huwen.
Elk extra jaar dat een vrouw gestudeerd heeft, verhoogt aanzienlijk de levensvreugde van haar echtgenoot. Volgens Shane Mathew Worner van de Australische National University is het inkomen van een snuggere vrouw haar grootste troef.
De resultaten van de studie worden deze week voorgesteld op de HILDA Survey Research conferentie
Hoe slimmer de vrouw, hoe gelukkiger de echtgenoot
Mannen die op zoek zijn naar het echte geluk, houden zich best zo ver mogelijk van domme blondjes of bimbo's vandaan. Een studie wijst namelijk uit dat mannen het gelukkigst zijn wanneer ze een slimme vrouw huwen.
Elk extra jaar dat een vrouw gestudeerd heeft, verhoogt aanzienlijk de levensvreugde van haar echtgenoot. Volgens Shane Mathew Worner van de Australische National University is het inkomen van een snuggere vrouw haar grootste troef.
De resultaten van de studie worden deze week voorgesteld op de HILDA Survey Research conferentie
Kleinzierig
Man man man, ik heb tijdens het bekijken van de nachtelijke loop van het nieuws met de mond open van verbazing zitten kijken. Ja, ook om de verspringer met speer in zijn zij. Speervangen was desrtijds een geliefkoosde 'nieuwe sport" voor de olympische spelen als diepzeeschaken.
Maar vooral om de kleinzierige reacties van onze limburgse vrienden uit Bree: Het Nieuws,
Het Nieuwsblad/De Standaard en
Het Laagste Nieuws/De Morgen .
Kim Clijsters wou in alle rust en familiekring trouwen en had de media en publieke opinie verschalkt ! 't kind was om 6u 's morgens getrouwd (met wat medewerking van Jaak Gabriels, profiiciat man). En nu staat het dorp op zijn kop???? Omdat ze er niet bij waren???? Als ik mij niet vergis loopt ze al maanden te zeggen dat ze het privé wil houden en dat ze in september een groot volksfeest voor haar fans wil geven !!!! "We hebben haar altijd gesteund en ik vind dat dit niet kan" zegt de madame met de stijlvolle kinpiercing in Het Nieuws.... Als je dus eens om 4u 's nachts opstaat om naar een tennismatchke op TV te kijken, krijg je zowiezo het recht om een trouwplechtigheid bij te wonen (openbaar of niet)..... Zoveel respect hebben ze dus voor dorpsgenootje....
Dat volksfeest....
Maar vooral om de kleinzierige reacties van onze limburgse vrienden uit Bree: Het Nieuws,
Het Nieuwsblad/De Standaard en
Het Laagste Nieuws/De Morgen .
Kim Clijsters wou in alle rust en familiekring trouwen en had de media en publieke opinie verschalkt ! 't kind was om 6u 's morgens getrouwd (met wat medewerking van Jaak Gabriels, profiiciat man). En nu staat het dorp op zijn kop???? Omdat ze er niet bij waren???? Als ik mij niet vergis loopt ze al maanden te zeggen dat ze het privé wil houden en dat ze in september een groot volksfeest voor haar fans wil geven !!!! "We hebben haar altijd gesteund en ik vind dat dit niet kan" zegt de madame met de stijlvolle kinpiercing in Het Nieuws.... Als je dus eens om 4u 's nachts opstaat om naar een tennismatchke op TV te kijken, krijg je zowiezo het recht om een trouwplechtigheid bij te wonen (openbaar of niet)..... Zoveel respect hebben ze dus voor dorpsgenootje....
Dat volksfeest....
Cactus (zondag)
Iets minder zon aan het begin van de derde dag, maar niet getreurd: Tokyo Ska Paradise Orchestra
zorgde voor de zonnige deuntjes. 10 skankende japanners die de boel moeiteloos inpakten met hun energie, vreugde en muziek. Alweer een voortreffelijke aftrap!
De 10 japanners werden afgelost door de 10 spanjaarden van Ojos De Brujo. Opnieuw een schot in de roos! Hun mix van flamenco, raps en beats en de euh excentrieke zangeres zetten het feestgevoel moeiteloos verder. Voor de flamenco-danseres gingen de handjes op elkaar en de percussionisten en gitarist waren ook in topform.
De 10 spanjaarden werden afgelost door de 10 jamaicanen van The Congos, een bende oude knarren die goedklinkende reggae brachten.
De 10 jamaicanen werden afgelost door de 10 amerikanen van Buffalo Tom, ah nee, ze waren maar met 3 en deden het goede concert van vorig jaar nog eens over. Ik had wat meer nummers van de nieuwe CD "Three Easy Pieces" verwacht, maar het mocht niet zijn en de pret werd er zeker niet door gedrukt. Ook de technische problemen (alweer) hielden de rockers niet tegen. "Taillights fade" , "Summer" en vele andere pareltjes. Tot volgend jaar.
Tom McRea heb ik ooit eens ergens gezien en hij viel me toen zwaar tegen. Ditmaal vond ik hem redelijk meevallen. Ik laat het aan Koop om de superlatieven boven te halen.
Toen was het tijd aan voor de publiekstrekker van de dag: Gabriel Rios. Ik ben al verschillende keren op festivals geweest waar hij ook speelde, maar toen was ik iets anders gaan zien, of was ik aan het werk (Leffinge Leuren). Dus na al die tijd, eindelijk eens, zag ik hem aan het werk en chapeau, een goeie afgewerkte set ondersteund door een goede 6 koppige band. Eigenaardig eigenlijk dat hij met zijn liedjes met toch een donkere randje, die niet altijd even makkelijk in het oor liggen zo populair is. Maar zoals gezegd goede show.
Tot het tijd was aan de showbeesten van The Flaming Lips en het moet gezegd WAT EEN SHOW !!!!! Videoscherm, rook, tientallen gigantische ballonnen, papiersnippers, en papierlinten die door allerhande kannonnen en pistolen het publiek werden in geschoten. Een lust voor het oog !!! Voor het oor was het helaas wat minder, de zanger zat er toch regelmatig serieus naast en was vals genoeg aan het zingen. Maar de show en de energie compenseerden dit moeiteloos: Do You Realize, The Yeah Yeah Yeah Song,... vormden een spetterend einde aan een gezelllig weekendje in het Minnewaterpark.
zorgde voor de zonnige deuntjes. 10 skankende japanners die de boel moeiteloos inpakten met hun energie, vreugde en muziek. Alweer een voortreffelijke aftrap!
De 10 japanners werden afgelost door de 10 spanjaarden van Ojos De Brujo. Opnieuw een schot in de roos! Hun mix van flamenco, raps en beats en de euh excentrieke zangeres zetten het feestgevoel moeiteloos verder. Voor de flamenco-danseres gingen de handjes op elkaar en de percussionisten en gitarist waren ook in topform.
De 10 spanjaarden werden afgelost door de 10 jamaicanen van The Congos, een bende oude knarren die goedklinkende reggae brachten.
De 10 jamaicanen werden afgelost door de 10 amerikanen van Buffalo Tom, ah nee, ze waren maar met 3 en deden het goede concert van vorig jaar nog eens over. Ik had wat meer nummers van de nieuwe CD "Three Easy Pieces" verwacht, maar het mocht niet zijn en de pret werd er zeker niet door gedrukt. Ook de technische problemen (alweer) hielden de rockers niet tegen. "Taillights fade" , "Summer" en vele andere pareltjes. Tot volgend jaar.
Tom McRea heb ik ooit eens ergens gezien en hij viel me toen zwaar tegen. Ditmaal vond ik hem redelijk meevallen. Ik laat het aan Koop om de superlatieven boven te halen.
Toen was het tijd aan voor de publiekstrekker van de dag: Gabriel Rios. Ik ben al verschillende keren op festivals geweest waar hij ook speelde, maar toen was ik iets anders gaan zien, of was ik aan het werk (Leffinge Leuren). Dus na al die tijd, eindelijk eens, zag ik hem aan het werk en chapeau, een goeie afgewerkte set ondersteund door een goede 6 koppige band. Eigenaardig eigenlijk dat hij met zijn liedjes met toch een donkere randje, die niet altijd even makkelijk in het oor liggen zo populair is. Maar zoals gezegd goede show.
Tot het tijd was aan de showbeesten van The Flaming Lips en het moet gezegd WAT EEN SHOW !!!!! Videoscherm, rook, tientallen gigantische ballonnen, papiersnippers, en papierlinten die door allerhande kannonnen en pistolen het publiek werden in geschoten. Een lust voor het oog !!! Voor het oor was het helaas wat minder, de zanger zat er toch regelmatig serieus naast en was vals genoeg aan het zingen. Maar de show en de energie compenseerden dit moeiteloos: Do You Realize, The Yeah Yeah Yeah Song,... vormden een spetterend einde aan een gezelllig weekendje in het Minnewaterpark.
Cactus (zaterdag)
Stralend zonneke !!!!!! Ideaal voor de tweede festival dag !!! Archie Bronson Outfit trok de lijn van de Soulsavers en hun optreden van in de MaZ van een paar maand geleden door. Wat een gedrevenheid, die galopperende drums, de snijdende gitaren. Kicking Ass !!!! iLIKETRAINS brak het ingezette tempo wat, met een tragere, maar daarom niet minder energieke set, maar mij konden ze niet helemaal overtuigen. The Rakes en Horace Andy, heb ik niet gezien omdat ik gezellig wat sjampanje stond te sippen op de trouwreceptie van Bart en Valerie. Proficiat !!!
Ik was terug op de wei, maar achter de lange bar voor Mogwai en het was (helaas) te druk om ook maar iets zinnigs over hen te zeggen. In het gezelschap van Christel en Kathleen wel enorm genoten van Gotan Project. Ook leuk om te zien hoe buiten de omheining een paar koppels de tango aan het dansen waren. Het park stond propvol tot aan de infostand. Druk Druk Druk dus, allen gefocused op het podium. Helaas kregen ze (onterecht) het park niet aan het dansen, wat Bajofondo Tango Club vorig jaar wel voor elkaar kreeg, maar toen was er ook meer plaats om te bewegen. Maar in hun smetteloze witte pakjes en heerlijke muziekjes was Gotan Project hun plek meer dan waard. Toen was het tijd aan de publiekstrekker van de dagOzark Henry, en hij deed wat er van hem verwacht werd. Uitgekende set met zijn gekende songs en hij kreeg regelmatig iedereen tot voorbij de PA-toren mee. Zelf werd ik er niet warm van, maar dat is dan weer mijn 'probleem'.
Nog een groot compliment voor het meisje van Forchette voor haar creaturen die het park vullen. Na de vis en de aap, nu ook de vogels.
Ik was terug op de wei, maar achter de lange bar voor Mogwai en het was (helaas) te druk om ook maar iets zinnigs over hen te zeggen. In het gezelschap van Christel en Kathleen wel enorm genoten van Gotan Project. Ook leuk om te zien hoe buiten de omheining een paar koppels de tango aan het dansen waren. Het park stond propvol tot aan de infostand. Druk Druk Druk dus, allen gefocused op het podium. Helaas kregen ze (onterecht) het park niet aan het dansen, wat Bajofondo Tango Club vorig jaar wel voor elkaar kreeg, maar toen was er ook meer plaats om te bewegen. Maar in hun smetteloze witte pakjes en heerlijke muziekjes was Gotan Project hun plek meer dan waard. Toen was het tijd aan de publiekstrekker van de dagOzark Henry, en hij deed wat er van hem verwacht werd. Uitgekende set met zijn gekende songs en hij kreeg regelmatig iedereen tot voorbij de PA-toren mee. Zelf werd ik er niet warm van, maar dat is dan weer mijn 'probleem'.
Nog een groot compliment voor het meisje van Forchette voor haar creaturen die het park vullen. Na de vis en de aap, nu ook de vogels.
Cactus (Vrijdag)
Gister was het de eerste avond van het Cactusfestival . Het was alweer een heel gezellig boel. De modderplekken waren netjes afgedekt met planken zodanig dat we daar geen last van hadden. Mintzkov mocht de boel aftrappen en deed dat voortreffelijk. Strakke set, met de nodige ambi. Tijdens het optreden ben ik er ook in geslaagd Julie en Thomas tegen het lijf te lopen, iets wat me op een receptie met 200 man 2 weken ervoor niet gelukt was. Hail Hail !
Daarna was het de beut aan Jose Gonzalez. Zweeds-argentijnse tokkelaar van dienst. Ik vond het vooraf een miscast en wat hij bracht heeft me echt niet overtuigd. Hij speelde wel 2 opmerkelijke covers: een leuk "Teardrops" van Massive Attack en een zwak 'Love will Tear Us Apart" van Joy Division.
Toen was het tijd om mijn shift aan de lange bar aan te vangen. Gezellig pinten doorgeven en omgooien en wat leuteren met de dorstigen aan de andere kant van de bar. Meer moet dat niet zijn.
Vanop die positie ENORM genoten van Soulsavers ft Mark Lanegan. Een sound om U tegen zeggen, weliswaar wat afgekeken van Nick Cave & The Birthday Party, maar WOW, dit was gewoon fantastisch !! Die gitaartjes, die diepe stem van Mark Lanegan. AF was het.
Vanaf mijn barpositie vond ik Cake wat tegenvallen. Onder die tent sloeg het niet aan/over.
Afsluiter waren The Waterboys. Een set die sterk leek op die van een paar maand geleden in de AB, maar Mike Scott was duidelijk in mindere doen en kreeg het op zijn zenuwen van het wat te tamme publiek. Zijn commentaar omtrent de videoschermen ("is it a good sharp view?") werd compleet genegeerd omdat het publiek voor het podium die schermen niet kan zien (ze staan niet naast het podium als op andere festivals), en nog zo een paar dingen. Muzikaal zat het allemaal weer lekker strak,. De solo tijdens "The Pan Within" was iets minder Led Zep dan de vorige keer," Whole of the Moon" was weer heerlijk vet en de pirouetjes bij "Crash of Angel Wings" zorgden voor de nodige hilariteit.
Conclusie: Een gezellige maar tamme eeste avond met een superbe Soulsavers.
Daarna was het de beut aan Jose Gonzalez. Zweeds-argentijnse tokkelaar van dienst. Ik vond het vooraf een miscast en wat hij bracht heeft me echt niet overtuigd. Hij speelde wel 2 opmerkelijke covers: een leuk "Teardrops" van Massive Attack en een zwak 'Love will Tear Us Apart" van Joy Division.
Toen was het tijd om mijn shift aan de lange bar aan te vangen. Gezellig pinten doorgeven en omgooien en wat leuteren met de dorstigen aan de andere kant van de bar. Meer moet dat niet zijn.
Vanop die positie ENORM genoten van Soulsavers ft Mark Lanegan. Een sound om U tegen zeggen, weliswaar wat afgekeken van Nick Cave & The Birthday Party, maar WOW, dit was gewoon fantastisch !! Die gitaartjes, die diepe stem van Mark Lanegan. AF was het.
Vanaf mijn barpositie vond ik Cake wat tegenvallen. Onder die tent sloeg het niet aan/over.
Afsluiter waren The Waterboys. Een set die sterk leek op die van een paar maand geleden in de AB, maar Mike Scott was duidelijk in mindere doen en kreeg het op zijn zenuwen van het wat te tamme publiek. Zijn commentaar omtrent de videoschermen ("is it a good sharp view?") werd compleet genegeerd omdat het publiek voor het podium die schermen niet kan zien (ze staan niet naast het podium als op andere festivals), en nog zo een paar dingen. Muzikaal zat het allemaal weer lekker strak,. De solo tijdens "The Pan Within" was iets minder Led Zep dan de vorige keer," Whole of the Moon" was weer heerlijk vet en de pirouetjes bij "Crash of Angel Wings" zorgden voor de nodige hilariteit.
Conclusie: Een gezellige maar tamme eeste avond met een superbe Soulsavers.
Baloji@Manuscript
Gister naar Oostende gertrokken voor het debuut van Baloji (Balo van Starflam die een P.Diddy doet) . Nu is rap/hip hop/soul niet mijn geliefkoosde genre, maar ik had toch niks op handen, het was gratis en ik ben al in eeuwen niet meer in Oostende geweest.
Het eerste optreden ooit van Baloji viel goed mee. 3 kwartier leuke sounds and raps en een paar heeeeeeeel leuke dingen. Ongelooflijk ook hoe ze de 6man en vrouw op het kleine podium in de Manu gekregen hebben. Balo had dus nog een drummer, bassist, gitarist (met ingewikkeldere pedalenbox dan Geoffrey Burton), zanger en zangeres (leuk ding die wat onhandig sexy stond te bewegen) bij. Een hele bende volk die ook de nodige ambiance in de propvolle zaal kreeg. Gabriel Rios, Flip Kowlier en co (sorry, effe name droppen) stonden deftige mee te shaken. (hebben ook meegewerkt aan de binnenkort te verschijnen cd).
Een uur na het eerste optreden begon dan ook meteen het tweede optreden van Baloji ook in de Manuscript, 6 man en een vrouw op het podium, de bv's zaten ondertussen in Lafayette. Het was ook opgehouden met regenen. Er was nu iets meer plaats ook, er was al wat meer geconsumeerd en de bende op het podium voelde zich zo te zien ook meer op hun gemak. Bij momenten stond het hele café te dansen (of toch met hun armen te zwaaien). De slordigheden uit het eerste optreden leken wat verdwenen en alles klonk wat hechter. Topnummers: Hotel Impala, L'autre côté de l'eau en Congo.
Het eerste optreden ooit van Baloji viel goed mee. 3 kwartier leuke sounds and raps en een paar heeeeeeeel leuke dingen. Ongelooflijk ook hoe ze de 6man en vrouw op het kleine podium in de Manu gekregen hebben. Balo had dus nog een drummer, bassist, gitarist (met ingewikkeldere pedalenbox dan Geoffrey Burton), zanger en zangeres (leuk ding die wat onhandig sexy stond te bewegen) bij. Een hele bende volk die ook de nodige ambiance in de propvolle zaal kreeg. Gabriel Rios, Flip Kowlier en co (sorry, effe name droppen) stonden deftige mee te shaken. (hebben ook meegewerkt aan de binnenkort te verschijnen cd).
Een uur na het eerste optreden begon dan ook meteen het tweede optreden van Baloji ook in de Manuscript, 6 man en een vrouw op het podium, de bv's zaten ondertussen in Lafayette. Het was ook opgehouden met regenen. Er was nu iets meer plaats ook, er was al wat meer geconsumeerd en de bende op het podium voelde zich zo te zien ook meer op hun gemak. Bij momenten stond het hele café te dansen (of toch met hun armen te zwaaien). De slordigheden uit het eerste optreden leken wat verdwenen en alles klonk wat hechter. Topnummers: Hotel Impala, L'autre côté de l'eau en Congo.
Missions
Een paar jaar geleden (2004 om exact te zijn) hadden we het idee opgevat om elkaars muzikale achtergronden en smaken wat beter te leren kennen. Daartoe werd een shuttle ingelegd en we gingen naar Mars gaan. Elk mocht een tiental van zijn favoriete CD's kiezen (en een nummer daaruit). Alles werd samen geperst op een 3-tal cd's en zo hadden we weer iets om naar te luisteren :p
We: Detroit Breakdown , Koop en
schielijk gebetonneerde Bata en de niet bloggende Detroiter, allee, denk ik toch.
Mission to Mars bijdrage.
Ondertussen zijn we al een tijdje terug en komen de reiskriebels terug. Dit keer gaan we voor 20 cd's uit 11 categorieën met een maximum van 3 per categorie, de reis gaat deze keer dan ook verder: Venus Ik heb mijn categorieën wat creatief ingevuld :), maar uiteindelijk toch tot 20 geraakt. Schiften was moeilijk.
Hebben net de shuttle gemist: "Générations" van Indochine, "Oyebo Soul" van Arsenal, "Antholoy" van Janis Joplin, "Elastica" van Elastica, "Live at the Point" van Christy Moore, "Greatest Hits" van Macy Gray, "Best of" van Mary Black (den eersten best of), "10" van Pearl Jam, "Live at the Baobab" van Spearhead, "This is the Sea" van The Waterboys, "Shag Tobacco" van Gavin Friday en "Electric Soldiers" van The Van Jets.
Waarom?? Geen plaats genoeg per categorie en, toch wat origineel zijn en de anderen wat goeie minder gekende dingen leren kennen,
mijn Misson to Venus bijdrage
We: Detroit Breakdown , Koop en
schielijk gebetonneerde Bata en de niet bloggende Detroiter, allee, denk ik toch.
Mission to Mars bijdrage.
Ondertussen zijn we al een tijdje terug en komen de reiskriebels terug. Dit keer gaan we voor 20 cd's uit 11 categorieën met een maximum van 3 per categorie, de reis gaat deze keer dan ook verder: Venus Ik heb mijn categorieën wat creatief ingevuld :), maar uiteindelijk toch tot 20 geraakt. Schiften was moeilijk.
Hebben net de shuttle gemist: "Générations" van Indochine, "Oyebo Soul" van Arsenal, "Antholoy" van Janis Joplin, "Elastica" van Elastica, "Live at the Point" van Christy Moore, "Greatest Hits" van Macy Gray, "Best of" van Mary Black (den eersten best of), "10" van Pearl Jam, "Live at the Baobab" van Spearhead, "This is the Sea" van The Waterboys, "Shag Tobacco" van Gavin Friday en "Electric Soldiers" van The Van Jets.
Waarom?? Geen plaats genoeg per categorie en, toch wat origineel zijn en de anderen wat goeie minder gekende dingen leren kennen,
mijn Misson to Venus bijdrage
Abonneren op:
Posts (Atom)