Iets minder zon aan het begin van de derde dag, maar niet getreurd: Tokyo Ska Paradise Orchestra
zorgde voor de zonnige deuntjes. 10 skankende japanners die de boel moeiteloos inpakten met hun energie, vreugde en muziek. Alweer een voortreffelijke aftrap!
De 10 japanners werden afgelost door de 10 spanjaarden van Ojos De Brujo. Opnieuw een schot in de roos! Hun mix van flamenco, raps en beats en de euh excentrieke zangeres zetten het feestgevoel moeiteloos verder. Voor de flamenco-danseres gingen de handjes op elkaar en de percussionisten en gitarist waren ook in topform.
De 10 spanjaarden werden afgelost door de 10 jamaicanen van The Congos, een bende oude knarren die goedklinkende reggae brachten.
De 10 jamaicanen werden afgelost door de 10 amerikanen van Buffalo Tom, ah nee, ze waren maar met 3 en deden het goede concert van vorig jaar nog eens over. Ik had wat meer nummers van de nieuwe CD "Three Easy Pieces" verwacht, maar het mocht niet zijn en de pret werd er zeker niet door gedrukt. Ook de technische problemen (alweer) hielden de rockers niet tegen. "Taillights fade" , "Summer" en vele andere pareltjes. Tot volgend jaar.
Tom McRea heb ik ooit eens ergens gezien en hij viel me toen zwaar tegen. Ditmaal vond ik hem redelijk meevallen. Ik laat het aan Koop om de superlatieven boven te halen.
Toen was het tijd aan voor de publiekstrekker van de dag: Gabriel Rios. Ik ben al verschillende keren op festivals geweest waar hij ook speelde, maar toen was ik iets anders gaan zien, of was ik aan het werk (Leffinge Leuren). Dus na al die tijd, eindelijk eens, zag ik hem aan het werk en chapeau, een goeie afgewerkte set ondersteund door een goede 6 koppige band. Eigenaardig eigenlijk dat hij met zijn liedjes met toch een donkere randje, die niet altijd even makkelijk in het oor liggen zo populair is. Maar zoals gezegd goede show.
Tot het tijd was aan de showbeesten van The Flaming Lips en het moet gezegd WAT EEN SHOW !!!!! Videoscherm, rook, tientallen gigantische ballonnen, papiersnippers, en papierlinten die door allerhande kannonnen en pistolen het publiek werden in geschoten. Een lust voor het oog !!! Voor het oor was het helaas wat minder, de zanger zat er toch regelmatig serieus naast en was vals genoeg aan het zingen. Maar de show en de energie compenseerden dit moeiteloos: Do You Realize, The Yeah Yeah Yeah Song,... vormden een spetterend einde aan een gezelllig weekendje in het Minnewaterpark.
1 opmerking:
superlatieven bij McRae, bwoah, ik vond het wel weer erg sterk maar ook weer niet helemaal super hoor. Ik hou wel bijzonder veel van zijn songs zelf, en hij verknoeit ze tenminste niet live - da's al veel. En het originele invullen van het concept "begeleidingsband" - enkel pianist en cellist - verdient ook alle lof.
Hij komt terug, naar Gent, had dan graag 'm terug in zaal gezien (altijd beter met dit soort muziek) maar 't is net op de dag dat The Police optreedt in het sportpaleis. Beggars can't be chosers, I guess.
Een reactie posten