Dr. John aka "The Night Tripper" is in het land en die kon ik moelijk laten passeren zonder hem nu eens live te gaan beleven. Zijn vorige passage in Oostende had ik gemist omdat ik toen in Leverkusen werkte, Kneistival ging ik ook missen want ik zit nu in Utrecht, gelukkig kon N9 hem nog vastleggen voor een optreden op zondagavond.
Ter voorbereiding nog even gekeken naar When the Levees Broke van Spike Lee. Een documentaire over de passage van Katrina en de gebeurtenissen erna. Schrijnend wat er allemaal gebeurde, of beter niet gebeurde, en als er iets gebeurde, hoe het gebeurde..... een "must-see" zou ik zo zeggen.
Mijn laatste week in de US of A heb ik trouwens in New Orleans doorgebracht. Decadent tot en met... Na een weekje Maui en Honolulu, overnachting in San Francisco om mijn spullen op te pikken, nog even New Orleans bezoeken en dan huiswaarts, om er de dag na moederdag te arriveren (een week vroeger dan ik ma had verteld, taxi Vosje zorgde voor de rest.)
Maar die week in New Orleans dus, het was aan het regenen toen ik in de vooravond daar landde. Dan met het busje naar de jeugdherberg in de rand van de stad. Daarna zowat meteen eigenlijk de streetcar op richting centrum om te gaan aperitieven... en vandaar verder zuipen dus... Een paar uur later stonden we tot onze knieen in het water, gratis tequila shooters te drinken in Bourbon street. Ja, er was water, Ja, het was een overstroming, Ja, het feest in Bourbon Street ging verder... De lange wandeling naar huis (geen taxi's, geen streetcar wegens de regen) werd regelmatig ondebroken om iets te drinken... De ravage werd 's anderdaags pas echt duidelijk bij het stadsbezoek..... Het gegeven staat gekend als The Lousiana Flood. I was there. De rest van de week was veeeeeeeeeeeeeeeeel droger, maar het gefeest ging losbandig verder.... The Big Easy.
Oke een omweg om van Dr John, wat sentimenteel toeristisch geleuter over overstromingen om uiteindeljk te komen tot het optreden van gister. 5 kwartier duurde het mengsel van jazz, blues en funk gebouwd rond de krakende stem van de dokter. Een (zwarte) ritmesectie uit de Lower 9th Ward, een (blanke) gitarist uit Uptown NO en een saxofonist uit New York zorgen voor een perfect sfeersetting, veelvuldige doch beperkte solo's en onder aanvoering van de drummer ging de zaal regelmatig uit zijn bol (we werden "gedwongen" om recht te staan in het sjieke theater en DANCE AND SHAKE AND CLAP AND SING AND .....Voor mij speelden ze weinig gekende nummers en Dr. Johns aankondigen gingen regelmatig verloren in het applaus van het vorige nummer. Meneer wou spelen, dat was duidelijk.
De band werd ook regelmatig afgeleid door een blondine (ja, er was er weer eentje) die rechtsvooraan uitbunding zat/stond mee te shaken, dansen, zwaaien, maar zo volledig naast het tempo en ritme van hetgeen gespeeld werd dat haar enthousiasme wat zielig overkwam.
Er werd ook regelmatig verwezen naar de gevolgen van Katrina (I was pissed at time for what didn't happen, and I am still seething about it now). Er werd regelmatig geplukt uit "Sippiana Hericane" en de band kreeg regelmatig open doekjes
1 ding is zeker: Eeklo was the right place at the right time
1 opmerking:
Tja dat heb ik dus gemist - damn. Nu ja, je kan natuurlijk ook niet alles hebben. Zondag de F1 bekeken, dat was ook zwààr de moeite, inclusief ongeziene scheldpartij Alonso Vs. Massa - live on air, achteraf. Alle hulde voor N9, die elk jaar wel zo'n klepper weet te strikken. Green on Red, Freedy Johnston en nu dr. John - knap wat ze daar presteren.
Een reactie posten