Maandagavond het optreden van het jaar (tot nu toe) gezien. De ierse god Christy Moore was voor de tweede keer in het land sinds hij verkondigd had nooit meer op te treden.
De voormalige bruggeling Albert Niland mocht openen en deed dat naar behoren. Hij begon voor de duidelijkheid met de zin "I am not Christy Moore", wie hij wel was zei hij niet.... Zijn set van 4 liedjes was goed, maar toch een gemiste kans vind ik: 2 van de 4 nummers waren (mooie) covers: 'Sign of the Times' en 'Wuthering Heights.' Ze staan dan wel op 'smans cd, maar ik had liever wat meer eigen werk gehoord.
Daarna was het tijd aan the man himself, zoals de laatste jaren ge-assisteerd door Declan Sinnott op allerlei gitaartjes. 2 uren fantastische muziek, korte verhaaltjes, grapjes (this is the last night of our big european tour of .... 5 days) en gevatte opmerkingen: de manier waarop hij de hecklende Corkman het zwijgen op legde ... heerlijk. De set-list werd zowat ter plaatse uitgevonden (met medewerking van het publiek), verkeerd ingezette nummers werden hernomen ('City of Chicago').
Zijn heerlijke stem, de ge-engageerde teksten ('La Quinta Brigada', 'Biko Drum', ....), het subtiele gitaarwerk (de bohdran bleef werkloos aan zijn voeten staan), het geimproviseer ('Delirium Tremens' en 'Lisdoonvarna' kregen andere/meerdere invullingen):
Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk avondje uit.
1 opmerking:
een kenner aan het woord, zoveel is duidelijk. Open vraag of Christy mee mag naar Venus......
Een reactie posten