Dag5: Road to Trounson Kauri Park

Er zijn zo van die dagen. Slecht geslapen, blijven twijfelen welke route ik zou volgen... Uiteindelijk geopteerd om de kust verder te volgen en niet te dwarsen. ’t Is al zo mooi geweest onderweg J  Ferry op, even piepen bij de Haruru Waterfalls en hopla, on the road... waar eerste anderhalf uur niks te beleven of zien viel.  Pas in de buurt van Kaeo begon het landschap terug wat ge golven en waren de wilde weidse panorama’s weer van de partij. 



De scenic route via Matauro Bay bracht een paar mooi zichten op de baai. Maar de alom tegenwoordige grijze wolken drukten de sfeer. Verder sjezen maar. Bij Waipapakauri even piepen op het “90 Mile Beach” om dan zuidwaarts te draaien en langs de oostkust af te zakken, even wat petrol tanken ipv diesel, tank laten leeglopen met het mannetje van de bijhorende garage, terug vullen met diesel en verder sjezen maar. 



Een boer zijn koeien wat helpen opjagen terwijl die van wei veranderen door er gewoon achteraan te rijden. Tussen Herikino & Rawene was het weer slingeren rond de heuvels en “The owls are not what they seem” kwam meermaals in mij op.  


Opmerkelijk veel roadkill ook, dan wel van iets kleiner formaat dan die koeien: eekhoorns, fretten (?), ratten, ....

In Rawene nogmaals een ferry op en dan was de eindbestemming in zicht:  Waipoua forrest. Bossen met hier en daar eeuwenoude kauribomen. Metershoog, metersbreed en heilig voor de Moari’s.  Trounson lag “net” naast Waipoua. “Net” zijnde een klein uurtje rijden. Daar dan een nachtelijke wandeling op zoek achter die Kiwi-vogel. Regelmatig gehoord, maar enkel een glimps van gezien.

Geen opmerkingen: