Zeer aangenaam concert nummer 2 deze week. Eerlijk gezegd kende ik wienig tot niks van de muziek van die kerel, maar na alles wat ik gelezen had, had ik wel het vermoeden dat het iets ging zijn dat mij ging liggen.
Inderdaad, ik smaakte heel goed wat hij bracht.... Zeker in combinatie met A Silver Mt. Zion en zeker wat Guy Picciotto uit zijn gitaar schudde.... "if you have a band like this, back in Georgia, they call me a lucky m*therf#cker". Gelijk hebben ze. Het zevental is duidelijk op mekaar ingespeeld.
Meestal kwam het erop neer dat een nummer redelijk kaal werd ingezet met aandacht voor de niet alledaagse teksten van de man waarna de songs openbloeiden tot een heerlijk klanktapijt waarbij de violiste (yummie tattoo) en Guy Picciotto voor de nodige distortie en tegendraadse klanken zorgden.
Ze speelden ook een opmerkelijke cover van nina simone, waar het niet helemaal duidelijk was of hij tijdens "it's sad, sad, sad" ging beginnen huilen of in lachen uitbarsten....
De-briefing was het slotnummer:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten