Over de jaren heen heb ik een zwak gekregen voor het theatergezelschap Olympique Dramatique (De Koe, Stan en De Roovers zijn de andere favs), dus kon ik ook deze voorstelling van de geruchten niet aan mij laten voorbijgaan (spaghetti en koppeltornooi in wingene moest ik laten schieten).
Een bewerking van iets van Claus, ergens na Den Oorlog. Vreemde gebeurtenissen in klein dorp met centraal een deserteur en zijn familie. Het podium was fantastisch ingericht. Met spiegels en lampen werden fantastische ensceneringen gemaakt, effecten gecreerd. De grote schuine spiegel achteraan gaf ons het zicht van een deel mensen aan de bar in "den Doofpot", het dorpskaffee.
Nog hoger hing een sienbord van in het station. Daarop werd getoond wie er eigenlijk in de scene zat, en wie er stierf (rood ipv witte letters). Handig, want het uitgebreide gezelschap moest steeds verschillende rollen spelen. Zo was Katelijne Damen moeder in 3 families, Marc Van Eeghem (2 eerwaarde vaders, 2 gewone vaders, ....). MVE was wel in topvorm moet ik zeggen.
Op het podium stonden verder nog overal microstandaards, waarin de verschillende personages dan hun vele teksten declameerden. Daar ging het voor mij wat fout, denk ik. De aankleding was fantastisch goed, het (toneel)gezelschap top-notch en toch had ik moeite om mee te gaan met het verhaal, werd ik niet meegezogen in de gebeurtenissen. Hoewel de micro's inventief gebruikt werden (van micro tot sex attribuut en alles ertussen naar gelang de scene), bleef de vertolking, voor mij, wat te vrijblijvend.
Toch enkele hoogtepunten hoor: de preek van eerwaarde MVE met het echo effect, Liesa van der Aa haar zwoele poses, de tooggesprekken, ... en het gebruik van de samples bij bepaalde scenes.
Het zag er enorm goed uit, het zat goed in mekaar, en toch had ik een dubbel gevoel op 't einde... Weird.
Het was in elk geval minder bizar dan de trailer doet vermoeden:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten