Na een zaterdag dozen sleuren en een zondag waarin de morele plicht er was die dozen uit te pakken, maar het zomerzonnetje nog harder om mijn aandacht riep, was het tijd om mijn plicht als vrijwilliger aan de ingang van de Ma/Z uit te oefenen. Wat ticketjes controleren voor de optredens georganiseerd door de cactus in ruil voor wat drankbonnekes en de kans om meerendeel van het concert mee te pikken, gratis natuurlijk. Zondag waren er voor mij 2 onbekende namen.
Opener van de avond (mocht toch een meer dan een uur spelen, dus niet echt voorprogramma) was het Johnny Parry Trio.
Een heel aangename verrassing die mannen. Een grafstem, doder dan Tom Waits, sober pianospel als klank, een bas als stoorzender en drums die onheilspellende sfeer alleen maar versterken. Voeg daar nog teksten bij die meer "blood", "death", "kill" en "ghost" bevatten dan die van Nick Cave. Vanaf onze deurpositie klonk het als een soundtrack, toen ik later de zaal in ging, bleek dat er inderdaad ook filmpkes meespeelden (zie youtube). Net toen de (soms wel heel) trage nummers wat verveling opwekten kwam er gelukkig ook (een beetje) meer uptempo en melodieuzer werk. Een aangename verrassing die Engelsen !
Daarna was het tijd voor belgische coming band: Dez Mona. Van vele kanten waren die mannen mij aangeraden, maar ik was nog wat bevreesd, laat ons zeggen, zeker nadat ik nogal onder de indruk was van het eerste optreden. De band klonk heel goed, stevig, straalt soul uit, maar die zanger werkte van in het begin op mijn zenuwen. Zijn présence, zijn kop/falset stemmeke, zijn mislukt phil-oakey-kapsel, zijn bewegen op het podium. Ik heb het dan ook vlug voor bekeken gehouden om nog wat te loungen in mijn nieuwe living.
1 opmerking:
verhuizing achter de rug ? en wanneer is de homewarming party ?
Een reactie posten