Kleinkunst

Vorige zondag trok ik met de trein naar Oostende, 't is atlijd een beetje reizen op die manier.  Reden was het derde kleinkunst festival van 't Hazegras in 't Bosjoenk.

Net als vorig jaar mocht Willem Vermandere openen en hij deed dat weer met verve. Veel nummers uit zijn nieuwe cd, geestige verhaaltjes tussendoor met als hoogtepunten "het kousenlied" en "het computer abc" (of hoe het ook moge heten). Paar leuke verwijzingen ook naar de perikelen in de katholieke kerk.  Afgesloten werd er met "bange blanke man" & "Lat mi mo lopen langs de strate". Laat hem volgend jaar maar weer openen. Willem & een picon vin blanc was wederom een goeie combinaties.

Nieuw dit jaar was ook de comedy in de zaal (tussen de optredens in de tent door). Helaas is de capaciteit van de zaal veel te beperkt voor het vele volk dat er was. (meer dan 800 man & vrouw bij Willem, volgens presentator Rik de Leeuw). Ik heb dan ook wat meer genoten van't stralende zonnetje ipv de paranormale kunsten van Gili te volgen. Wat een verschil van weer trouwens met het uitgeregende Uitwijken van Brugge Centraal.

Lieven Tavernier was de volgende in de concerttent. Mij enkel bekend als tekstschrijver van Jan Dewilde (eerste sneeuw, fanfare van honger & dorst). Hij heeft dus nog meer mooie teksten. Helaas heeft hij de podium présence van een euh goudvis.  Zelfs de eerder genoemde nummers brengt hij in een wat depri trage versie zodat het sprankelende er echt niet uitkomt. Gelukkig heeft hij dat wel wat door en laat hij zich bij staan door ene Sara D'Hondt (wat een stem !, die dan ook niet (samen) klinkt met die van hem), maar hij slaagt er dan ook steeds in om haar in de verlegenheid te brengen dat het genant werd.  Gelukkig waren er ook nog HT Roberts en nog een andere gitarist die leuke variaties brachten op allerlei snaar instrumenten (die slide !).

Piv Huvluv mocht de brug maken naar Frank Boeijen. Hij deed dit met een paar aangepaste sketchen van zijn vorige shows. Mede door de constant meeleuterende kinderen aan het podium werd het tempo helaas iets teveel onderbroken om van een daverende show te spreken.

Tijdens Frank Boeijen werd ik teveel afgeleid door oude vrienden en "lang geleden dat we mekaar gezien hebben"-vrienden om er iets zinnig over te kunnen zeggen (Sorry Kimm).