Blijft nog het mysterie waarom het eerste deel van de show gebouwd was op de muziek van "Riverdance", een echte zweedse traditional :) Geêindigd werd met "Sex bomb" & "Chiquitita"
Vuurwerk
Een aangenaam weertje gisteren. Na de middag toch. Goed gezelschap, een lekker steakske op een terraske bij de ondergaande zon en dan wat zweeds vuurwerk om de avond af te ronden. Meer moest het niet zijn.
Blijft nog het mysterie waarom het eerste deel van de show gebouwd was op de muziek van "Riverdance", een echte zweedse traditional :) Geêindigd werd met "Sex bomb" & "Chiquitita"
Blijft nog het mysterie waarom het eerste deel van de show gebouwd was op de muziek van "Riverdance", een echte zweedse traditional :) Geêindigd werd met "Sex bomb" & "Chiquitita"
Gorinchem
Wat Pukkelpop? Wie Lowlands? Hoe Maanrock?
Ik ben zaterdag tot bij Freek & Charlotte geweest in Gorinchem (30km boven Breda voor de liefhebbers). Mooi & rustig dorpje, waar mijn ex-collega woont en waar ik graag eens naar toe ga. Ook dit jaar viel het bezoek weer samen met de zomerfeesten. Altijd gezellig, leuke sfeer. Een smaakloze Dommelsch of een ietwat smaakvollere Amstel in de hand. Wat muziek op het podium van een lokale held of iets grotere naam... Maar zoals zaterdag had ik het nog nooit meegemaakt. De groentenmarkt moest worden afgesloten omdat er teveel volk was. Meer dan 10.000 volgens de knappe blonde agente. Dit om 20u30... voor Nick & Simon. Idd, voor wie??????? 't blijken 2 gasten te zijn die waaaaaaaaaanzinnig populair zijn bij kinderen en single vrouwen (we hadden er in de loop van de namiddag al een 10-tal gezien de plekken centraal voor het podium ingenomen hadden, de groupies quoi). Veel gezwaai maar voor de rest stelde het echt niks voor.
Daarna sjokte we met zijn allen naar ander deel van het dorp alwaar de plaatselijke vuurwerkman een staaltje van zijn kunnen gaf.
Later kwamen er nog een paar Idols-winnaars of bijna winnaars met stevig afgezwakt rock-repertoire en ene Danny "ik voel me zo verdomd alleen" De Munk, maar tegen dan was het plein al veeeeel leger. Tussen de vedetten door speelde nog een ander groepje "Tilt" de boel aan elkaar. Halve schlagers, af en toe eens stevig uithalen en veel "nu gaan we zwaaien" en "springen !"
Zowaar een gesellig avondje uit !
De "topper van de week", zoals het bij een bevriend blogger heet:
Ik ben zaterdag tot bij Freek & Charlotte geweest in Gorinchem (30km boven Breda voor de liefhebbers). Mooi & rustig dorpje, waar mijn ex-collega woont en waar ik graag eens naar toe ga. Ook dit jaar viel het bezoek weer samen met de zomerfeesten. Altijd gezellig, leuke sfeer. Een smaakloze Dommelsch of een ietwat smaakvollere Amstel in de hand. Wat muziek op het podium van een lokale held of iets grotere naam... Maar zoals zaterdag had ik het nog nooit meegemaakt. De groentenmarkt moest worden afgesloten omdat er teveel volk was. Meer dan 10.000 volgens de knappe blonde agente. Dit om 20u30... voor Nick & Simon. Idd, voor wie??????? 't blijken 2 gasten te zijn die waaaaaaaaaanzinnig populair zijn bij kinderen en single vrouwen (we hadden er in de loop van de namiddag al een 10-tal gezien de plekken centraal voor het podium ingenomen hadden, de groupies quoi). Veel gezwaai maar voor de rest stelde het echt niks voor.
Daarna sjokte we met zijn allen naar ander deel van het dorp alwaar de plaatselijke vuurwerkman een staaltje van zijn kunnen gaf.
Later kwamen er nog een paar Idols-winnaars of bijna winnaars met stevig afgezwakt rock-repertoire en ene Danny "ik voel me zo verdomd alleen" De Munk, maar tegen dan was het plein al veeeeel leger. Tussen de vedetten door speelde nog een ander groepje "Tilt" de boel aan elkaar. Halve schlagers, af en toe eens stevig uithalen en veel "nu gaan we zwaaien" en "springen !"
Zowaar een gesellig avondje uit !
De "topper van de week", zoals het bij een bevriend blogger heet:
Vedette
Pukkel
Hoe tijden veranderen...
Back in the old days, 1990, stonden we daar, in Leopoldsburg mee te schreeuwen vanaf de tarmac met the paranoiacs, henry rollins (wat een rare getattoeerde brulboei was me dat !), Billy Bragg (op zijn hoogtepunt !), The Buzzcocks (oudjes die er nog wel wat van konden), Faith No More (wat een energie en tijdens "Shoes" vlogen er 100-den schoenen op het podium, Magisch !).
Na The Cramps vertrokken er een deel met de laatste trein richting Oostende. Ik wou Nick Cave (wat een versie van 'The Carny'!!) zien en besloot te blijven. Ik had geluk. De Dierendonckjes nog tegen het lijf gelopen en lift rechtstreeks naar Middelkerke gekregen. Aankomst, kort na degene die trein genomen hadden.....
19 jaar later, zit ik naar de live stream van alweer een bere FNM te zien (nadat ik op een andere stream FCB zag onverdiend verliezen) en mag ik over een paar dagen naar een babyborrel in .... Leopoldsburg.
Back in the old days, 1990, stonden we daar, in Leopoldsburg mee te schreeuwen vanaf de tarmac met the paranoiacs, henry rollins (wat een rare getattoeerde brulboei was me dat !), Billy Bragg (op zijn hoogtepunt !), The Buzzcocks (oudjes die er nog wel wat van konden), Faith No More (wat een energie en tijdens "Shoes" vlogen er 100-den schoenen op het podium, Magisch !).
Na The Cramps vertrokken er een deel met de laatste trein richting Oostende. Ik wou Nick Cave (wat een versie van 'The Carny'!!) zien en besloot te blijven. Ik had geluk. De Dierendonckjes nog tegen het lijf gelopen en lift rechtstreeks naar Middelkerke gekregen. Aankomst, kort na degene die trein genomen hadden.....
19 jaar later, zit ik naar de live stream van alweer een bere FNM te zien (nadat ik op een andere stream FCB zag onverdiend verliezen) en mag ik over een paar dagen naar een babyborrel in .... Leopoldsburg.
Paulusfeesten
Eenmaal een beetje gerecupereerd van Dranouter, trok ik direct na de volleytraining van woensdag richting 't Peter & Paulusplein in Oostende, alwaar Luka Bloom zijn ding deed. Het eerste kwartier goot het echt water en dat inspireerde hem om te openen met 'Love is a Monsoon' en de tekst van Ciara te wijzigen naar 'in troubled waters'... Voor de rest een concert zoals we van hem gewend zijn.
Daarna was het tijd voor Jamie Clarke, ex-gitarist van The Pogues. Zijn solo-werk ligt ook in dat verlengde. Stevige party-tunes, alleen spijtig dat het publiek niet meewilde.
Zaterdag heb ik dan helaas het afscheid van Lucy Loes gemist (damn volley) maar wat Elliot Murhpy bracht was alweer van de bovenste plank. Ik ken vooral zijn jonger werk, maar Bart herkende veel van zijn jaren '70 cd's... Rustige rock met een verhaal op sublieme wijze gebracht. meer moet dat niet zijn.
Vandaag mocht Hannelore Bedert openen en ze deed dat met verve. Wraak en scheldliedjes gebracht met leuke verhaaltjes en super stem. De doventolken trokken wel een deel van de aandacht weg van haar, vooral die kerel leefde zich absoluut in/uit.
Daarna was het de beurt aan Gorki en het wordt tijd dat Luc Devos zicht beperkt tot het zijn van een schertsfiguur.
Daarna was het tijd voor Jamie Clarke, ex-gitarist van The Pogues. Zijn solo-werk ligt ook in dat verlengde. Stevige party-tunes, alleen spijtig dat het publiek niet meewilde.
Zaterdag heb ik dan helaas het afscheid van Lucy Loes gemist (damn volley) maar wat Elliot Murhpy bracht was alweer van de bovenste plank. Ik ken vooral zijn jonger werk, maar Bart herkende veel van zijn jaren '70 cd's... Rustige rock met een verhaal op sublieme wijze gebracht. meer moet dat niet zijn.
Vandaag mocht Hannelore Bedert openen en ze deed dat met verve. Wraak en scheldliedjes gebracht met leuke verhaaltjes en super stem. De doventolken trokken wel een deel van de aandacht weg van haar, vooral die kerel leefde zich absoluut in/uit.
Daarna was het de beurt aan Gorki en het wordt tijd dat Luc Devos zicht beperkt tot het zijn van een schertsfiguur.
Paloma Trigas
Daar stond zo opeens op het podium, tijdens de grand finale van The Chieftains. Playing the fiddle, laughing, enjoying herself, warming to the audience, a big, big, big smile and her long blond hair, waving back and forth... Did I mention the gorgeous smile. Waving at Paddy Moloney who seemed surprised to see her on stage, playing her solo, ... a true angel on stage !
During the encore, a 'boomball' dancing line came on stage, close by, ..... Yes the smiling blonde... End of encore, end of show... Who was that, was the main question at our minds....
While crossing the field towards the Irish Bar, just after the gig, I run into a smiley blonde, with a fiddle on her back... the angels turns out to be Paloma Trigas, who opened the flamundo on sunday playing with The Urban Folk Quartet. One gig I missed....
A nice chat and a peck on the cheek later, she went off to meet the rest of her band, and left me dreaming.......
During the encore, a 'boomball' dancing line came on stage, close by, ..... Yes the smiling blonde... End of encore, end of show... Who was that, was the main question at our minds....
While crossing the field towards the Irish Bar, just after the gig, I run into a smiley blonde, with a fiddle on her back... the angels turns out to be Paloma Trigas, who opened the flamundo on sunday playing with The Urban Folk Quartet. One gig I missed....
A nice chat and a peck on the cheek later, she went off to meet the rest of her band, and left me dreaming.......
Dranouter
De hoogtepunten: Richard Thompson (maar waar was in godsnaam dat publiek), Flogging Molly (what a party !), The Veils (al stonden ze wat wankel, prachtig optreden), Bloedend Hart (Linda !), The Chieftains (al mogen ze wat minder op hun horloge kijken), Ane Brun (veel volk in de flamundo voor een fantastisch ingetogen optreden), de kindershow van piv huvluv, dj M'sieur Crock, de ambiance !
Viel wel mee: K's Choice, Kowlier (maar Ypriana's rol was veeeeeeeel te beperkt), Little Johnny England, Venus In Flames, Ash Grunwald, Bart Peeters (niet mijn ding, maar wat een entertainer)
Tegenvaller: de tickets voor de kring, wigbert, jose valencia, the bony king of nowhere (I really don't get the fuzz), dj jack, moving hearts (afgelikte boel), dj desperado, radio chango.
Viel wel mee: K's Choice, Kowlier (maar Ypriana's rol was veeeeeeeel te beperkt), Little Johnny England, Venus In Flames, Ash Grunwald, Bart Peeters (niet mijn ding, maar wat een entertainer)
Tegenvaller: de tickets voor de kring, wigbert, jose valencia, the bony king of nowhere (I really don't get the fuzz), dj jack, moving hearts (afgelikte boel), dj desperado, radio chango.
TAZ (3)
Gisteren ben ik voor de derde en laatste keer in't kader van TAZ naar Oostende afgezakt. Dit keer voor de Soirée Jazz.
Opener van de avond was 't kranige ketje Toots Thielemans (of Tiets Thoelemans zoals hij zelf grappend afsloot). 87 jaar jong, niet meer zo goed te been, maar als hij op zijn mondmuziekske blaast.... klinkt het nog altijd verdomd goed. Oke, hij blaast zoveel niet meer, maar hij is ook goed omringd en die mannen zorgen er met hun open doekjes wel voor dat het een genietbaar geheel wordt. Het hoogtepunt kwam ook op het einde: midnight cowboy & bluesette.
Daarna werden de stoelen geruimd en was het tijd voor iets compleet anders. Het Malinese Black Machine (band van Baba Sissoko), aangevuurd door Aka Moon. Veel percussie (tama en kalebas), een streepje ngoni, sax, drum en bas en de afrikaanse gezangen, dat waren de ingredienten voor het swingende spectakel gister. Op een drietal nummers na, klonk het echt heel goed en werkten de ritmes aanstekelijk. Later kwam Philippe Cathérine nog mee gitaarspelen, maar helaas werd zijn bijdrage serieus beperkt gehouden. Spijtig zo'n kerel in een bijrol zien. Later kwam Toots ook nog een nummer meespelen. Een paar muziekale duels later mocht hij het podium weer verlaten, maar hij werd de weg versperd door een 'gelanceerde Arno' die ook zijn mondmuziekske meehad en werd er nog een verdere jam ingezet. En hoe! iedereen werd gewoon meegesleept door deze gasten ! En Arno die Toots zowaar bijna een tong draait...
Misschien dat ik zondag The Chieftains laat voor wat ze zijn en na Ane Brun op Aka Moon & Black Machine blijf wachten... we shall see.
Opener van de avond was 't kranige ketje Toots Thielemans (of Tiets Thoelemans zoals hij zelf grappend afsloot). 87 jaar jong, niet meer zo goed te been, maar als hij op zijn mondmuziekske blaast.... klinkt het nog altijd verdomd goed. Oke, hij blaast zoveel niet meer, maar hij is ook goed omringd en die mannen zorgen er met hun open doekjes wel voor dat het een genietbaar geheel wordt. Het hoogtepunt kwam ook op het einde: midnight cowboy & bluesette.
Daarna werden de stoelen geruimd en was het tijd voor iets compleet anders. Het Malinese Black Machine (band van Baba Sissoko), aangevuurd door Aka Moon. Veel percussie (tama en kalebas), een streepje ngoni, sax, drum en bas en de afrikaanse gezangen, dat waren de ingredienten voor het swingende spectakel gister. Op een drietal nummers na, klonk het echt heel goed en werkten de ritmes aanstekelijk. Later kwam Philippe Cathérine nog mee gitaarspelen, maar helaas werd zijn bijdrage serieus beperkt gehouden. Spijtig zo'n kerel in een bijrol zien. Later kwam Toots ook nog een nummer meespelen. Een paar muziekale duels later mocht hij het podium weer verlaten, maar hij werd de weg versperd door een 'gelanceerde Arno' die ook zijn mondmuziekske meehad en werd er nog een verdere jam ingezet. En hoe! iedereen werd gewoon meegesleept door deze gasten ! En Arno die Toots zowaar bijna een tong draait...
Misschien dat ik zondag The Chieftains laat voor wat ze zijn en na Ane Brun op Aka Moon & Black Machine blijf wachten... we shall see.
Poekebeekroute
Gisteren hebben we met de heren (en parnters) van WIVO-Wingene het nieuwe volleybalseizoen ingezet zoals het hoort: met een fietstocht.
Hoe grijs, nat en winderig het zondagochtend ook was, niets kon ons tegenhouden. In peleton vertrokken we vanuit 't Blauwhuis om een stuk van de Poekebeekroute te doen. Het werd een mooie tocht doorheen de velden (die verdomde mais staat zo hoog dat je soms niets ziet), langs grote, mooi hofsteden en boerderijen, tussen de koeien en herten (verbazend veel), langs de akkers (die verdomde mais houdt de wind goed tegen) tot aan de terrasjes. Gaandeweg kwam de zon ons ook meer en meer gezelschap houden.
Een mooie tocht langsheen de grootsteden Poeke, Lotenhulle, Poesele, Vinkt en Kanegem (home of Kardinaal Danneels en Briek Schotte).
Hoe grijs, nat en winderig het zondagochtend ook was, niets kon ons tegenhouden. In peleton vertrokken we vanuit 't Blauwhuis om een stuk van de Poekebeekroute te doen. Het werd een mooie tocht doorheen de velden (die verdomde mais staat zo hoog dat je soms niets ziet), langs grote, mooi hofsteden en boerderijen, tussen de koeien en herten (verbazend veel), langs de akkers (die verdomde mais houdt de wind goed tegen) tot aan de terrasjes. Gaandeweg kwam de zon ons ook meer en meer gezelschap houden.
Een mooie tocht langsheen de grootsteden Poeke, Lotenhulle, Poesele, Vinkt en Kanegem (home of Kardinaal Danneels en Briek Schotte).
TAZ (2)
Mijn tweede TAZ-dag begon met een heel aangename verrassing: Steffie Van Cauter. Een spontane verschijning met muziek geïnspireerd door de jaren 20/30 met grappige teksten in't Frans, Duits en een of ander waas dialect ondersteund door accordeon, cello en drums (potten en pannen). Beetje arty-farty van stijl maar uiterst genietbaar !
Deel 2 van het avontuur was de nieuwe voorstelling van Wim Vandekeybus & Ultima Vez, "nieuwZwart". Het blijft een vreemd ding die moderne dans (in dit geval veelal gekronkel over de grond). Het was een soort scheppingsverhaal met muziek van Mauro. 't begint indrukwekkend met de dansers onder een soort van folie die als een golvende zee op en neer gaat. Die folie komt eigenlijk verschillende keren (en in verschillende vormen) terug en eigenlijk vond ik die stukken nog het meest indrukwekkend, hoe wervelend het op die manier gebracht werd en de dynamiek die er van uitging. Het was een bevreemdend en toch interessant spectakel.
Update: TAZoom over Wim Vandekeybus: hier
Deel 3 van de dag was Arno, die nog eens overdeed wat we in De Zwerver reeds gezien hadden en de vele kennissen die er die avond nog rondhingen. altijd leuk :p
Deel 2 van het avontuur was de nieuwe voorstelling van Wim Vandekeybus & Ultima Vez, "nieuwZwart". Het blijft een vreemd ding die moderne dans (in dit geval veelal gekronkel over de grond). Het was een soort scheppingsverhaal met muziek van Mauro. 't begint indrukwekkend met de dansers onder een soort van folie die als een golvende zee op en neer gaat. Die folie komt eigenlijk verschillende keren (en in verschillende vormen) terug en eigenlijk vond ik die stukken nog het meest indrukwekkend, hoe wervelend het op die manier gebracht werd en de dynamiek die er van uitging. Het was een bevreemdend en toch interessant spectakel.
Update: TAZoom over Wim Vandekeybus: hier
Deel 3 van de dag was Arno, die nog eens overdeed wat we in De Zwerver reeds gezien hadden en de vele kennissen die er die avond nog rondhingen. altijd leuk :p
Abonneren op:
Posts (Atom)