De laatste maanden heb ik een paar keer een taxi genomen. Iedere keer viel ik achterover van de prijs van het korte ritje. 30-40 euro voor een ritje van met moeite 5 minuten... Taxi's zijn ongelooflijk duur in dit land, in andere (westerse) landen is dat toch goedkoper?
Mochten ze het wat goedkoper maken zou het ook makkelijk zijn om de auto eens te laten staan en met de taxi uit te gaan of toch naar huis toe te keren.
Volgend mij is er duidelijk ruimte voor een low-cast taxi-bedrijf... De Ryan Air van de taxi's. Gene mercedes met lederen zetels maar ne skoda octavia met stoffen zetelkes en een plastiekske erop om het te beschermen en vooral goedkoop. Bij reservatie een week op voorhand extra laag tarief, een nog beter tarief tijdens de daluren.
Na verloop van tijd gaan we dan wel extra kosten rekenen als de chauffeur moet uitstappen om de deuren openen te doen, wat extra voor het gebruik van de koffer, de passagierzetel vooraan naast de chauffeur gaat wat duurder wegens de extra-beenruimte en als je cash wil betalen wat extra omdat de chauffeur dan extra gevaar loopt voor overvallen en als je met kaart betaalt wat extra voor 't bakske, ...
Dit businessmodel staat als een huis volgens mij.
Nu nog juist de wetgever zover krijgen dat de taxi-maffia wetten gewijzigd worden waardoor zoiets mogelijk wordt....
Iedereen Paranormaal van Gili @ Biekorf
Vorige vrijdag zijn we naar een try-out van de nieuwe show van Gili. 'Iedereen Paranormaal' heet het ding. Nu wordt dit gepromoot als een (stand-up) comedy show, maar wie zich verwachtte aan recht toe recht aan gegrap en gegrol kwam bedrogen uit.
Gili schudde niet meer maar ook niet minder dan een show ala Bardi en Rostelli uit zijn mouw, zij het wel met een grote knipoog "Dit is Bedrog" en dusdanig grappig gebracht .... Van 'teleporteren' van woorden, over pendelen, via sceances naar hypnoses... een brede waaier van het paranormale kwam aan bod en hij slaagde er telkens in ze tot een goed einde te brengen. Hoe blijft een raadsel... 'Gebruikmakend van suggestie, manipulatie en deductie' net als degene die er grof geld voor willen.
Allemaal boerenbedrog was dus de boodschap en hij slaagde er ook in om die op een grappige wijze over te brengen. Enkel aan het hypnose stuk dient nog wat geschaafd te worden, after all, het was nog maar een try-out.
de trailer:
Gili schudde niet meer maar ook niet minder dan een show ala Bardi en Rostelli uit zijn mouw, zij het wel met een grote knipoog "Dit is Bedrog" en dusdanig grappig gebracht .... Van 'teleporteren' van woorden, over pendelen, via sceances naar hypnoses... een brede waaier van het paranormale kwam aan bod en hij slaagde er telkens in ze tot een goed einde te brengen. Hoe blijft een raadsel... 'Gebruikmakend van suggestie, manipulatie en deductie' net als degene die er grof geld voor willen.
Allemaal boerenbedrog was dus de boodschap en hij slaagde er ook in om die op een grappige wijze over te brengen. Enkel aan het hypnose stuk dient nog wat geschaafd te worden, after all, het was nog maar een try-out.
de trailer:
Bruno Deneckere & Brendan Croker @ Kavijakskaffee
Het was alweer een tijdje geleden, maar voor deze heren maakten we graag nog eens de trip naar het landelijke Zwankendamme. Een stampvol Kavijakskaffee verwelkomde enthousiast deze twee ondergewaarde artiesten met hun tournee 'Before We Forget', een bloemlezing blues klassiekers.
Een onduidelijk kaartspelletje liet Brendan Croker beginnen. Enthoesiast met een zijden stem en gitaar en duidelijk zin om zijn verhaaltjes te vertellen. Covers zijn eigenlijk andere versies van een bepaald nummer, dus we spreken vanaf nu over 'playing a Version' in plaats van 'doing a Cover' (unless we're talking about virgins....)... 't kaffee ging vlot over tot het meezingen van de refreinen en tweede stem bij krakers als 'Old Dixie' luck' en 'sitting on the dock of the bay'.
Daarna was Bruno Deneckere aan de beurt met zijn ietwat nasale stem en ietwat meer country gerichte nummers. 'Blue Sky Over Nashville' stak er alweer met kop en shouders bovenuit.
Na de pauze speelden ze dan samen, opgesteld rond 1 micro. Helaas speelden/zongen ze veelal hetzelfde en sloeg op die manier de verveling ietwat toe. Ze hadden het m.i. wat spannender kunnen maken door elkaar wat meer als eerste/tweede stem/gitaar te gebruiken. 'House of the Rising Sun' en 'Babes in the Woods' zijn de nummers die hier blijven hangen.
setlist en video'kes van Zwankendamme: hier
setlist en video'kes van de volledige tournee: hier
Een onduidelijk kaartspelletje liet Brendan Croker beginnen. Enthoesiast met een zijden stem en gitaar en duidelijk zin om zijn verhaaltjes te vertellen. Covers zijn eigenlijk andere versies van een bepaald nummer, dus we spreken vanaf nu over 'playing a Version' in plaats van 'doing a Cover' (unless we're talking about virgins....)... 't kaffee ging vlot over tot het meezingen van de refreinen en tweede stem bij krakers als 'Old Dixie' luck' en 'sitting on the dock of the bay'.
Daarna was Bruno Deneckere aan de beurt met zijn ietwat nasale stem en ietwat meer country gerichte nummers. 'Blue Sky Over Nashville' stak er alweer met kop en shouders bovenuit.
Na de pauze speelden ze dan samen, opgesteld rond 1 micro. Helaas speelden/zongen ze veelal hetzelfde en sloeg op die manier de verveling ietwat toe. Ze hadden het m.i. wat spannender kunnen maken door elkaar wat meer als eerste/tweede stem/gitaar te gebruiken. 'House of the Rising Sun' en 'Babes in the Woods' zijn de nummers die hier blijven hangen.
setlist en video'kes van Zwankendamme: hier
setlist en video'kes van de volledige tournee: hier
Black Box Revelation @ Zwerver
Vorige week vrijdag ben ik voor het eerst sinds veel te lang geleden nog eens richting Leffinge getrokken.
Drive By Maria mocht open en deden dat met verve. Stevige rock gebracht met de nodige energie. Een drummer/zanger die zanger/gitarist wordt en klinkt als een kruising tussen David Grohl, Bruce Dickinson en Bret Michaels, een gitariste met de attitudes van Eddie Van Halen, .... en vooral stevige, goeie songs... Soms wat puberaal qua teksten ("I wanted to kiss you, but you were lying on the floor", in het liedje over fruitbiertjes), maar ze stonden er en de aanwezigen knikten dat het goed was.
Daarna was het de beurt aan The Black Box Revelation. Die gasten bevestigden wat ze de vorige keren toonden= dat ze met zijn tweeën een wervelende show met fantastische songs en bomvol energie kunnen van maken. Ze hebben ook een paar nieuwe nummers gespeeld waavan zeker het openingsnummer moeiteloos naast de rest kan staan. Daverende drums, snedige riff erover heen.... Wow.... Enige vraag die blijft was waarom de zanger/gitarist zo enorm wankel op zijn benen stond tussen de nummers door...(eigenaardig genoeg wel redelijk stabiel tijdens de nummers).
Om de avond af te sluiten zijn we dan nog even naar het heropende "'t Risico" geweest. Beetje thuiskomen is altijd leuk.
Drive By Maria mocht open en deden dat met verve. Stevige rock gebracht met de nodige energie. Een drummer/zanger die zanger/gitarist wordt en klinkt als een kruising tussen David Grohl, Bruce Dickinson en Bret Michaels, een gitariste met de attitudes van Eddie Van Halen, .... en vooral stevige, goeie songs... Soms wat puberaal qua teksten ("I wanted to kiss you, but you were lying on the floor", in het liedje over fruitbiertjes), maar ze stonden er en de aanwezigen knikten dat het goed was.
Daarna was het de beurt aan The Black Box Revelation. Die gasten bevestigden wat ze de vorige keren toonden= dat ze met zijn tweeën een wervelende show met fantastische songs en bomvol energie kunnen van maken. Ze hebben ook een paar nieuwe nummers gespeeld waavan zeker het openingsnummer moeiteloos naast de rest kan staan. Daverende drums, snedige riff erover heen.... Wow.... Enige vraag die blijft was waarom de zanger/gitarist zo enorm wankel op zijn benen stond tussen de nummers door...(eigenaardig genoeg wel redelijk stabiel tijdens de nummers).
Om de avond af te sluiten zijn we dan nog even naar het heropende "'t Risico" geweest. Beetje thuiskomen is altijd leuk.
Phosphorescent @ Cactus @ Ma/Z
Ik ben woensdagavond eerder onverwacht in de Magdalenazaal beland, alwaar Krakow en Phosphorescent speelden. Niet echt ten dans, maar ...
Krakow deed me helemaal niks. Phosphorescent daarentegen was een aangename verrassing. Ik had al goede dingen gehoord over hen nadat ze vorig jaar de zondag van 't Cactusfestival geopend hadden, maar nu kon ik met eigen ogen/oren vaststellen dat de positieve verhalen waar waren. Ik was vooraf toch enigszins wat bevreesd omdat zijn laatste cd 'To Willie' een ode aan Willie Nelson is, ongetwijfeld een grote country meneer in de VS, maar .... (Jazz Middelheim zou hem afgewimpeld hebben dit jaar). In elk geval, ze brachten mooie muziekjes met subtiele tierlantijntjes, een beperkt gebruik van pedalen en draaiknopjes ter vervorming van de normale klanken (gelukkig niet overmatig) en bij momenten geweldige harmonieuze zang (ja, ik val voor ne keer voor de harmonietjes) en bij wijlen heerlijk losgehen. Meer moest dat niet zijn.
Krakow deed me helemaal niks. Phosphorescent daarentegen was een aangename verrassing. Ik had al goede dingen gehoord over hen nadat ze vorig jaar de zondag van 't Cactusfestival geopend hadden, maar nu kon ik met eigen ogen/oren vaststellen dat de positieve verhalen waar waren. Ik was vooraf toch enigszins wat bevreesd omdat zijn laatste cd 'To Willie' een ode aan Willie Nelson is, ongetwijfeld een grote country meneer in de VS, maar .... (Jazz Middelheim zou hem afgewimpeld hebben dit jaar). In elk geval, ze brachten mooie muziekjes met subtiele tierlantijntjes, een beperkt gebruik van pedalen en draaiknopjes ter vervorming van de normale klanken (gelukkig niet overmatig) en bij momenten geweldige harmonieuze zang (ja, ik val voor ne keer voor de harmonietjes) en bij wijlen heerlijk losgehen. Meer moest dat niet zijn.
Stemtest
Ik heb de stemtest gedaan op de site van De Standaard. Met mijn stembanden is alles ok. Mijn standpunten.... niet helemaal.
Labadoux
Na de leuke avond in 't Astridpark, was het tijd om nog eens richting mijn jeugd te trekken en terug naar Ingelmunster/Labadoux-festival te gaan. Matig zonnetje, redelijk wat volk en (te weinig) gekende gezichten.
Watermelon Slim was net aan zijn set begonnen toen ik vanuit de pubtent de concerttent binnenwandelde. Een ietwat tandeloze ouwe knar die op slide gitaar en mondmuziekske de blues verkondigd en met het nodige vuur en humor de bindteksten verzorgd. Leuk zonder meer en een eervolle vermelding voor zijn 'spooky' Crossroads.
Maggie Reilly was van mij dan het grote vraagteken van dag. Grote naam vanwege de samenwerking met Mike Oldfield een paar miljoen jaar geleden, maar voor de rest een grote onbekende. 't bleek een goedlachse schotse tante te zijn die nog steeds een stem heeft om U tegen te zeggen. Muzikaal bleef het wat hangen in het pop/rock light genre, veelal rustig kabbelend met paar serieuse uitzonderingen op het einde van de set. De bekende nummers zaten gespreid, 'Get to France' als tweede nummer, 'Moonlight Shadow' als voorlaatste voor de bissen, 'Everytime we touch' ergens halverwege. Wel leuk dat toen ze buiten wat doedelzakken hoorde ze spontaan 'she moved through a fair' acapella inzette. Een speciale vermelding verdient ook haar bassist. Zo uit Duran Duran gestapt met dito kapsel, kledij (de ketting aan de broek, ....) en die stond te swingen als speelde hij in de hipste funk band. Een verademing naast de (zeer goede) gitarist die erbij stond alsof het zijn eigen begrafenis was.
Een zeer aangename verrassing waren de vuurkunstenaars van Ron Jaluai. Prententieloos entertainment, zeer goede interactie met het publiek en terecht grappig en vurig.
Dan was het tijd voor de hoofdvogel van de avond. Het was al een paar jaar geleden dat ik ze met Koop in de Handelsbeurs in Gent zag. Hun laatste cd's zijn niet echt hun sterkste, maar live stonden ze er steeds. Ook nu weer. Een afrikaans getint 'Don't Go', een gedreven 'Hallelujah Jordan', een fantastish uitgesponnen 'I can See Clearly Now', 'This is it'... Liam Ó Maonlaí op zijn keyboards is nog steeds een weirdo en Fiachna O'Braonain krijgt nog steeds even subtiel allerlei tierlantijntjes en fijne riedeltje uit zijn gitaar. Afgesloten werd er met een traditional gezongen door Fiachna en een gedreven 'Sí do Mhamó í' al verkies ik toch de subtielere versie met thin whistle en bodhran dan deze full blown keyboards/drums/gitaren/.... en toen daagde me er iets. 't was een fantastische optreden en toch.... Zowat iedere nummer was lang uitgesponnen, gedreven, mooi, maar toch alle nummers heel lang, weliswaar zonder vervelende intermezzo's, maar zouden ze 12 nummers gespeeld hebben op hun anderhalf uur?
DJ Bob was de afsluiter in de pubtent. Ik heb die aan mij laten voorbij gaan. Temeer hij alweer direct begon met zijn electro (sorry, met zijn party-folktunes doorspekt met folk, balkan –en latinogrooves)
Weetje van de dag: Maggie Reilly zingt de backing vocals op de cd Vision Thing van The Sisters of Mercy.
Watermelon Slim was net aan zijn set begonnen toen ik vanuit de pubtent de concerttent binnenwandelde. Een ietwat tandeloze ouwe knar die op slide gitaar en mondmuziekske de blues verkondigd en met het nodige vuur en humor de bindteksten verzorgd. Leuk zonder meer en een eervolle vermelding voor zijn 'spooky' Crossroads.
Maggie Reilly was van mij dan het grote vraagteken van dag. Grote naam vanwege de samenwerking met Mike Oldfield een paar miljoen jaar geleden, maar voor de rest een grote onbekende. 't bleek een goedlachse schotse tante te zijn die nog steeds een stem heeft om U tegen te zeggen. Muzikaal bleef het wat hangen in het pop/rock light genre, veelal rustig kabbelend met paar serieuse uitzonderingen op het einde van de set. De bekende nummers zaten gespreid, 'Get to France' als tweede nummer, 'Moonlight Shadow' als voorlaatste voor de bissen, 'Everytime we touch' ergens halverwege. Wel leuk dat toen ze buiten wat doedelzakken hoorde ze spontaan 'she moved through a fair' acapella inzette. Een speciale vermelding verdient ook haar bassist. Zo uit Duran Duran gestapt met dito kapsel, kledij (de ketting aan de broek, ....) en die stond te swingen als speelde hij in de hipste funk band. Een verademing naast de (zeer goede) gitarist die erbij stond alsof het zijn eigen begrafenis was.
Een zeer aangename verrassing waren de vuurkunstenaars van Ron Jaluai. Prententieloos entertainment, zeer goede interactie met het publiek en terecht grappig en vurig.
Dan was het tijd voor de hoofdvogel van de avond. Het was al een paar jaar geleden dat ik ze met Koop in de Handelsbeurs in Gent zag. Hun laatste cd's zijn niet echt hun sterkste, maar live stonden ze er steeds. Ook nu weer. Een afrikaans getint 'Don't Go', een gedreven 'Hallelujah Jordan', een fantastish uitgesponnen 'I can See Clearly Now', 'This is it'... Liam Ó Maonlaí op zijn keyboards is nog steeds een weirdo en Fiachna O'Braonain krijgt nog steeds even subtiel allerlei tierlantijntjes en fijne riedeltje uit zijn gitaar. Afgesloten werd er met een traditional gezongen door Fiachna en een gedreven 'Sí do Mhamó í' al verkies ik toch de subtielere versie met thin whistle en bodhran dan deze full blown keyboards/drums/gitaren/.... en toen daagde me er iets. 't was een fantastische optreden en toch.... Zowat iedere nummer was lang uitgesponnen, gedreven, mooi, maar toch alle nummers heel lang, weliswaar zonder vervelende intermezzo's, maar zouden ze 12 nummers gespeeld hebben op hun anderhalf uur?
DJ Bob was de afsluiter in de pubtent. Ik heb die aan mij laten voorbij gaan. Temeer hij alweer direct begon met zijn electro (sorry, met zijn party-folktunes doorspekt met folk, balkan –en latinogrooves)
Weetje van de dag: Maggie Reilly zingt de backing vocals op de cd Vision Thing van The Sisters of Mercy.
RedRockRally
Na een aantal drukke werkdagen (afgesloten met een goed gevoel)kon ik gisteravond eindelijk ook aan mijn weekend beginnen. Spoorslags richting den botanieken hof alwaar de RedRockRally aan het afsluiten was. Dev Rabbit was net begonnen met een hele leuke set. Krachtige zangeres, leuke rifs en stevige sounds. Meer moet dat niet zijn in het mooie glooiende park. Ik was verbaasd later van het jongere grut te horen dat ze het nogal oubollig vonden. Ideaal muziek voor oude zakken gelijk ik dus. Daarna stroomden de kindjes toe en kon De Jeugd van Tegenwoordig over de koppen lopen. Meteen 'Watskebeurt' en iedereen mee. Daarna begon het gegaap en het verveel. Gelukkig was er goed gezelschap. Niks voor een oude zal gelijk mij, maar de kindjes lusten er wel pap van. Aangezien ze zowat overal spelen deze zomer, zal dat ook wel lukken. Sioen met zijn Soweto gevolg mochten afsluiten. Goed zonder meer. Gedreven, goede zangeressen, maar muzikaal schiet het mijns inziens toch wat tekort en een dwarsfluit????? gaf er toch wel een heel kitschering tintje aan.
Abonneren op:
Posts (Atom)