Does

Er zijn zo van die mensen... Koppig, onverzettelijk, hart op de tong, rechtuit, behulpzaam en strijdvaardig. Levendig, genietend, zich inzettend, grappig, wel met een olifantengeheugen, maar recht ge aard.

Zo'n kerel heeft me in '98 samen met ene andere, tegen de wil van de trainer in (shame on him) "gedwongen" om eindelijk full time Jumper te worden.

Gedaan met als jonge gast mee te trainen in de zomer, of wanneer ik eens aan de kust was en geen zin had om terug naar de homeste te rijden om te trainen (en ik dus gewoon naar de branding trok om een balletje te slaan). Welkom was ik, om op zijn plaats te spelen. neen, ik was welkom in de ploeg, zijn plaats, daar kreeg ik tips voor en de trainer kreeg de wind van voren wanneer hij er even uit moest voor mij. Als niet de stresskip eruit moest, maar hij. Mijn Leermeester.

Hij was ook degene die mij meesleepte op mijn eerste uitwisseling naar Ettlingen. De eerste verbroederingen/zusteringen met de middelkerkse kolonie ginder. Arlette (ook al helaas zaliger) & Dirk gidsten mij doorheen het clubleven. 'We are blue, we are white, and we're going to win nothing !' (veel gezongen, helaas ook dit jaar veel de waarheid).

Die dingen neem ik mee, onthou ik & hebben we in november nog eens herbesproken met het nodig jolijt. Ik hoopte dat morgen nog eens te doen, maar helaas kwam vandaag het onzalige bericht, de slechte mare, ...

Robbedoes,...