Enigszinds bevreesd, anderzijds razend benieuwd wat de show van Freek de Jonge gister ging brengen. De prekende zeur of de scherpe, maatschappij kritische beeldenstormer. Geen van beide dus, 't was de chansonier. De liedjes van zijn nieuwe cd, veelal gebaseerd op zijn "idolen" al maakt hij het zich wat makkelijk om "ben ik te min" en soortelijke liedjes wat te parafraseren in zijn eigen teksten om toch maar duidelijker te maken om wie het gaat.
Zijn bindteksten, stand up stukjes eigenlijk waren veelal open doelen, aangepast aan België/Vlaanderen aangepast aan de actualiteit: stukje Dick, stukje Haiku Herman, stukje Pfaffs, ... Ik vond het allemaal wat te makkelijk, al waren sommige liedjes wel goed.
Maar muzikaal komt hij niet eens aan de enkels van die andere helft van Neerlands Hoop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten