Zondag ll hebben we zo'n heel beperkt reunietje gehad. Ik moest in en tegen Gistel volleyballen. Op een zondag ! ramp o ramp. Gelukkig hadden de vriendjes van West Kerke het heerlijke idee om een lunchsje te organiseren. Nog meer vrienden dus, met kinderen.....
Ik moest helaas de feestdis verlaten, voor ze aan de irish coffee's begonnen, de plicht riep.
De match gelukkig gewonnen zoals het hoorde, allez, de eindstand toch, het sportieve spektakel was weinig hoogstaand.
Later was't nog gezellig verbroederen/verzusteren met de tegenstanders en hun vrouwenploeg. 7 jaar jumpers veeg je niet zomaar uit. Gistel waren vrienden, die groen-gelen, dat was pas de vijand.
Nog even napraten met de bende, nog even afscheid nemen van mijn ploeggenoten en toen gebeurde het... Daar kwam ze, klein als ze is, schattig als ze is, lief als ze is, afgelopen, enthousiast, haar armpjes rond mij slaand, dat kopje knuffelend een mooie ligplaatszoekend tegen mijn buik(s)pieren.... Daarna reikend om opgetild te worden en nog later heerlijk frietjes etend vanaf die verhevende positie....
mijn weekend kon alvast niet meer stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten