Voor het eerst trok ik de zuidergrens over om een optreden bij te wonen. Met zijn allen gingen we naar Lille (Rijsel voor de flaminganten) om Morrissey te zien. Ietwat curieus naar de zaal (L'Aéronef), zeker benieuwd naar het optreden zelf, zeker na het incident in Liverpool. De Aéronef bleek een verrassend kleine zaal te zijn, vierkante doos in 2 verdiepingen, 1200 man groot, wel handig gelegen naast de autostrade bovenop de parkeergarage. (2 EUR voor 3u parkeren)
Doll & The Kicks mochten alweer openen en zowaar, 't beviel me. Maar het was gewoon wachten op de hoofdact. Tussen de optredens door werden een deel oude videoclips getoont met nogal wat travestieten in ter aanloop van...
't doek viel naar beneden, een paar poppetjes ruimden vlug alles op en "This Charming Man" werd ingezet. Hoera, een eerste keer. Tijdens 'Is It Really So Strange?', 'First of The Gang to Die' en 'Cemetry Gates' viel vooral op hoe stevig en ruw de band aan het spelen was. Toen ik hem in HMH en AB zag, klonk het allemaal veel afgelikter. Toen ze na een tijdje ook de klank zuiver kregen was het feestje helemaal af... Handjes schuddend met de eerste rijen, kwamen 'The World is Full of Crashing Bores', 'How Soon is Now', 'Irish Blood, English Heart' aan bod. Stuk voor stevig gebracht, luidkeels meegekweeld (door ons toch, tot ergernis van die ene fransman in de zaal). Het mocht wat ons betreft nog uren doorgaan, maar na 'I'm OK by Myself', kwam enkel nog 'Something is Squeezing My Skull' en gingen de lichten aan na 1u15 genot. Het mocht meer zijn, maar dit was een van de betere optredens van die ik dit jaar gezien heb.
Daarna werden we zowat buitengejaagd. 5 minuten na het optreden werd de bovenbar al gesloten en werden we onvriendelijk naar beneden gejaagd. 10 minuten later waren we ook al niet meer welkom op het pleintje aan de ingang.
2 opmerkingen:
die "jovialiteit" van de Fransen - herkenbaar machtig - alleen daarvoor ben ik kontent van Belg te zijn !
maar behandel een Franse toerist maar eens op dezelfde manier ...
niet dat ik kon vergelijken en ik ben ook minder Moz fan dan Shamrockske, maar het verslag komt overeen met wat ik van de man zag, eerder dit jaar in de elisabethzaal: bijzonder energiek optreden. Al waren er voor mij niet al te veel bekende songs in de set, en plukte hij uit de Smiths cataloog zelfs meermaals de verkeerde deuntjes (girlfriend in a coma en het vreselijke some girls are bigger than others).
Een reactie posten