Helaas, donkere wolken boven 't minnewaterpark op zaterdag, maar die werden snel verdreven door joe gideon & the shark (met zijn allen naar LeffingeLeuren!). 65 Days of Static gooiden daar nog een stevig geluidstapijt tegenaan. Meestal melodisch, opgejaagd door de hyperkynetische drummer naar freaky hoogtepunten. Een paar druppels later was het dan tijd voor de jonge snaken van de Black Box Revelation, wiens lof ik hier al een paar keer gezongen heb. Ook deze keer ontgoochelenden ze niet. Stevig, Snedig, Denderende drums en Scherp gitaarwerk. Meer moest dat niet zijn.
Afknappper van formaat: Joan As A Policewoman. Geen idee wat de fuzz vandaan komt. Positief was wel haar binnenkomer: "Fantastisch dat jullie hier zijn en niet in Werchter bij Madonna". De hemel huilde mee.
Enter Don Bata & zijn HiS-squad. Op slag stopte het met regenen tot na het laatste optreden.
Cold War Kids vond ik wel leuk klinken, maar het was ook etenstijd. Lanegan & Dulli brachten ongeveer wat ze ook in januari in de AB deden. Met zijn drieên, heerlijke nummers, iets te rustig, maar die grafstem.....
Voor novastar was het game, set, match. Handsdown de 't meest populaire optreden van de dag. We hadden wel heeeeeeeeel weinig te doen aan de bar terwijl die mannen de ene hit naar de andere speelden. Hoed af.
Paul Weller mocht de boel afsluiten. Helaas besloot hij dat te doen met nummers van zijn laatste 2 cd's. Weinig oud en swingend werk. Live Wood halverwege de set was bracht wat leven in de brouwerij. Shout To The Top ook, maar voor de rest was het vooral een slappe boel. (en het doet pijn dit zeggen).
3 opmerkingen:
je bedoelt natuurlijk Wild Wood en niet Live Wood (dat is de titel van een live-album van de man)
en wordt het niet tijd dat we Don Bata een nieuwe bijnaam geven: the Rain God?
tuurlijk bedoel ik wild wood. ik vrijdag nog live wood opgelegd. vandaar waarschijnlijk de verwarring. of was het gewoon de vermoeidheid...
of de regen ?
Een reactie posten