Gisteren was het de openingsavond/dag van Theater Aan Zee.
We begonnen de avond met een try-out van Wouter Deprez. Zijn vorige show heb ik niet gezien, maar zijn tv verschijningen vond ik wel leuk, dus.... even checken. Het was een try-out in de echte zin van het woord... Veel "show" was er nog niet bij. De teksten lagen op een staander ter lezing/ondersteuning, wat soms een wat vreemd gevoel gaf. Deze show zal gaan over zijn zoon, de vorige was over zijn vader. Het is een stuk minder 'maatschappelijk beschouwend' dan Theo Maassen en zijn zoon, maar daarom niet minder leuk. De verhaal sluit nog niet, maar verscheidene stukken zijn echt om te gieren, soms woordspelingen, soms door de ernst en hovaardigheid die hij ten toon spreid en tegelijk de draak steekt met het sterrendom en de verwachtingen rond iemands kind. Heerlijk !
Daarna zijn we richting Kaffee Koer geslenterd alwaar Mystere de boel in vuur en vlam zou zetten. Dat waren toch de verwachtingen. Na de stomende try-out een paar weken geleden lagen mijn verwachtingen hoog. Veel te hoog zo bleek. Was de tent te groot en het publiek daardoor niet gewillig genoeg? In elk geval, ik vond dat de scherpte ontbrak, dat ze te traag en te lang uitgesponnen speelden en het ska-gevoel er nooit kwam. Een ontgoocheling wijzer en tijdig in bed.
Update: TAZoom over Wouter Deprez: hier
The Scabs @ Zwerver
Trip down memory lane, part 3.
Na Kim Wilde en Level 42, was het nu tijd voor The Scabs, die in de zwerver kwamen proef draaien voor Lokeren en Tienen. Ze waren versterkt met 3 blazers (ietwat overbodig voor mij), 2 achtergrondzanger(ess)en en Jan Hautekiet.
Samen brachten ze een steengoed optreden. Van "Credit Card" tot en met "She's Jiving" was het een groot feest. De stem van Swinnen, de looks, de poses & het superbe gitaarwerk van Willy Willy, ... en de ene klassieker na de andere hit. "Matchbox Car", "Nothing On My Radio", "Hard Times", "Let's Have A Party", "Barkeep", "Crime Wave", "Robbing The Liquor Store", ... passeerden allemaal de revue.
Opmerkelijk hoe de feestende bende, muisstil werd bij "Barkeep", dat de drummer Fogerty mocht coveren (en hoe !) en dat er geen "Rocking In The Free World" gespeeld werd (en dat ik daar blij mee ben).
Zowaar alweer een geslaagd Zwerver-avondje!
Na Kim Wilde en Level 42, was het nu tijd voor The Scabs, die in de zwerver kwamen proef draaien voor Lokeren en Tienen. Ze waren versterkt met 3 blazers (ietwat overbodig voor mij), 2 achtergrondzanger(ess)en en Jan Hautekiet.
Samen brachten ze een steengoed optreden. Van "Credit Card" tot en met "She's Jiving" was het een groot feest. De stem van Swinnen, de looks, de poses & het superbe gitaarwerk van Willy Willy, ... en de ene klassieker na de andere hit. "Matchbox Car", "Nothing On My Radio", "Hard Times", "Let's Have A Party", "Barkeep", "Crime Wave", "Robbing The Liquor Store", ... passeerden allemaal de revue.
Opmerkelijk hoe de feestende bende, muisstil werd bij "Barkeep", dat de drummer Fogerty mocht coveren (en hoe !) en dat er geen "Rocking In The Free World" gespeeld werd (en dat ik daar blij mee ben).
Zowaar alweer een geslaagd Zwerver-avondje!
Klinkers
Een eerder makke start van Klinkers dit jaar.
Noch Ska Cubano, noch Raymond konden me echt bekoren.
Bij beiden vond ik het allemaal nogal braafjes klinken en miste ik wat "drive". Geen stomende ska en iets teveel cubano bij de eersten. Gelukkig was er Megumi Mesaka op sax :)
Bij Raymond sleepte het zich ook allemaal wat te kabbelend voort. Geef mij maar de onvoorwaardelijk rockende Raymond. Toch nog even de toch wel geweldige gitarist Bruno Degroote vermelden en het fantastische nieuwe nummer (?) "Opblaaspop".
Noch Ska Cubano, noch Raymond konden me echt bekoren.
Bij beiden vond ik het allemaal nogal braafjes klinken en miste ik wat "drive". Geen stomende ska en iets teveel cubano bij de eersten. Gelukkig was er Megumi Mesaka op sax :)
Bij Raymond sleepte het zich ook allemaal wat te kabbelend voort. Geef mij maar de onvoorwaardelijk rockende Raymond. Toch nog even de toch wel geweldige gitarist Bruno Degroote vermelden en het fantastische nieuwe nummer (?) "Opblaaspop".
Kneistival 2009 (2)
Oke, tis officieel: "Ik ben niet meer mee."
Ik ben daarstraks richting Kneistival getrokken met de overtuiging dat Barbie Bangkok de groep was met de kinderen van Kama. Niet dus. Geen Geoffrey Burton op gitaar, wel de nieuwe gitarist van Arno en Arsenal (tiens, derde keer op drie weken). Stevige set, aangenaam zonder meer. De bassiste trok wel mijn aandacht :p
Daarna was het aan het Level 42. Gezien het debacle van een paar jaar geleden op de burg was ik zeeeeeeeeeeer sceptisch op voorhand. Ten onrechte. Mark King had weer zo'n belachelijke gitaren met lichtjes mee, maar die flikkerden al niet meer op het ritme van wat hij speelde. Leuke greatest hits set, maar die hoge stemmekes neigen niet echt naar het meebrullen. Voeg daar nog paar druppels regen bij....
Bij deze even vragen aan iedereen die daar staat met een paraplu: "je belemmert het zicht van degene achter u. Het hoog houden van de paraplu maakt dat alleen maar erger". Een kruistocht in onze kijkrichting verbeterde het ongemak. Er zijn nog begrijpende zielen op deze aardbol. Waarvoor dank.
Rest nog een blaam voor de organisatie. Voor 30 lege bekers/flesjes kan je een T-shirt krijgen (Recyclage/Groen Doen is al jaren in). Mooie T-shirts zelf. Maar zorg dan verdorie voor een deftige voorraad. Maandag waren er geen meer naar het einde van de avond, vandaag ook al niet. Een handgeschreven bonneke voldoet voor een van de volgende dagen, waarna ze ongetwijfeld terug uitgeruild zullen zijn.
Volgend jaar 25 jaar Kneistival..... benieuwd naar wat ze dan zullen brengen van leuke dingen !
Ik ben daarstraks richting Kneistival getrokken met de overtuiging dat Barbie Bangkok de groep was met de kinderen van Kama. Niet dus. Geen Geoffrey Burton op gitaar, wel de nieuwe gitarist van Arno en Arsenal (tiens, derde keer op drie weken). Stevige set, aangenaam zonder meer. De bassiste trok wel mijn aandacht :p
Daarna was het aan het Level 42. Gezien het debacle van een paar jaar geleden op de burg was ik zeeeeeeeeeeer sceptisch op voorhand. Ten onrechte. Mark King had weer zo'n belachelijke gitaren met lichtjes mee, maar die flikkerden al niet meer op het ritme van wat hij speelde. Leuke greatest hits set, maar die hoge stemmekes neigen niet echt naar het meebrullen. Voeg daar nog paar druppels regen bij....
Bij deze even vragen aan iedereen die daar staat met een paraplu: "je belemmert het zicht van degene achter u. Het hoog houden van de paraplu maakt dat alleen maar erger". Een kruistocht in onze kijkrichting verbeterde het ongemak. Er zijn nog begrijpende zielen op deze aardbol. Waarvoor dank.
Rest nog een blaam voor de organisatie. Voor 30 lege bekers/flesjes kan je een T-shirt krijgen (Recyclage/Groen Doen is al jaren in). Mooie T-shirts zelf. Maar zorg dan verdorie voor een deftige voorraad. Maandag waren er geen meer naar het einde van de avond, vandaag ook al niet. Een handgeschreven bonneke voldoet voor een van de volgende dagen, waarna ze ongetwijfeld terug uitgeruild zullen zijn.
Volgend jaar 25 jaar Kneistival..... benieuwd naar wat ze dan zullen brengen van leuke dingen !
Legeweg
Gisteren was het weer zover. Het wekelijkse mosselfestijn met de vriendjes uit Middelkerke en hun kroost. Locatie was voor de tweede keer Jabbeke. Door de emotionele gebeurtenissen van zondag, had ik mijn auto meegegeven met de Pernukkels zodanig dat die terug thuis geraakten (zelf rijden zag ik echt niet zitten). Ik moest dus nog terplekke geraken. Gezien het goede ben ik naar ginder gewandeld, langsheen de landelijke Legeweg, die vanuit Sint Andries, langsheen Varsenare tot Jabbeke gaat.
de wandeling
het feestje:
de wandeling
het feestje:
Kneistival 2009 (1)
Ondanks mij sombere gemoedstoestand ben ik gister toch maar richting het Heldenplein getrokken en ik moet zeggen, het heeft geholpen.
Lady Linn, in een schattig paars jurkje en haar blazers brachten leuke swingnummers waarop het overvolle plein veel te lauw op reageerde.
Daarna trok Kim Wilde de registers van de nostalgie open. Ze zag er nog goed uit (van waar wij stonden toch) en stond met de nodige energie op het podium. Het geheel klonk allemaal wel redelijk afgelikt. 2 gitaren (waaronder die van Kajagoogoo), bas (broertje), drums en dan ene op allerlei keyboards (yes, de Moog was er ook), die serieus overheersten. Ze begon sterke met 2 krakers waaronder 'View From A Bridge' (en ook nu viel de lauwheid van het publiek terug op). Wat later werd haar stem nog iets beter in het geheel gemixed en werd het nog amusanter. Hit(je) na hit(je) werden gespeeld en af en toe moest ik toch eens diep in mijn geheugen graven... "Chequered Love", "Love Blonde", "You Keep Me Hanging On", "Anyplace, Anywhere, Anytime", "You Came", "Cambodia" en ook nog een paar verrassende covers "Enjoy The Silence" (waarom toch) en "ça Plane Pour Moi" (als eerste bisnummer). Afgesloten werd er met het stevig rockende "Kids In America".
Zowaar een gezellig avondje.
Oja, La Wilde had nog een blazerke staan aan haar microstatief waardoor haar blonde lokken heerlijk achteruit geblazen werden toen ze zong... sssssexy!
Woensdag ga ik terug die kant op voor Barbie Bangkok & Level 42 (hopelijk tonen die wat meer dan de zielloze vertoning die ze een paar jaar geleden op het zand brachten).
Lady Linn, in een schattig paars jurkje en haar blazers brachten leuke swingnummers waarop het overvolle plein veel te lauw op reageerde.
Daarna trok Kim Wilde de registers van de nostalgie open. Ze zag er nog goed uit (van waar wij stonden toch) en stond met de nodige energie op het podium. Het geheel klonk allemaal wel redelijk afgelikt. 2 gitaren (waaronder die van Kajagoogoo), bas (broertje), drums en dan ene op allerlei keyboards (yes, de Moog was er ook), die serieus overheersten. Ze begon sterke met 2 krakers waaronder 'View From A Bridge' (en ook nu viel de lauwheid van het publiek terug op). Wat later werd haar stem nog iets beter in het geheel gemixed en werd het nog amusanter. Hit(je) na hit(je) werden gespeeld en af en toe moest ik toch eens diep in mijn geheugen graven... "Chequered Love", "Love Blonde", "You Keep Me Hanging On", "Anyplace, Anywhere, Anytime", "You Came", "Cambodia" en ook nog een paar verrassende covers "Enjoy The Silence" (waarom toch) en "ça Plane Pour Moi" (als eerste bisnummer). Afgesloten werd er met het stevig rockende "Kids In America".
Zowaar een gezellig avondje.
Oja, La Wilde had nog een blazerke staan aan haar microstatief waardoor haar blonde lokken heerlijk achteruit geblazen werden toen ze zong... sssssexy!
Woensdag ga ik terug die kant op voor Barbie Bangkok & Level 42 (hopelijk tonen die wat meer dan de zielloze vertoning die ze een paar jaar geleden op het zand brachten).
RIP Gijs
Het begon als een fait divers zondag in de late voormiddag. Even teletekst kijken. Pagina 141, daar stond. Ongeval met vluchtmisdrijf op de Maalsesteenweg op zondagochtend. Eén van een groep fietsers was aangereden en overleden. Erg dacht ik en ik dacht aan iemand uit een groep wielertoeristen.
Een paar uur later kwam het onheilsbericht. Geen wielertoeristen. Maar Gijs was het slachtoffer. Gezellige, sociale Gijs, de bonvivant, de leutemaker. Eén van mijn favoriete tegenstanders aan de andere kant van het net. Gedreven in de rally en tussen de punten door elkaars spel becommentarierend.
22 jaar. Gevallen met de fiets en ...
3 Oktober stond al aangevinkt als één van de leukste matchen van het komende seizoen, dit nadat we al een paar avonden samen aan de Bloso-toog gestaan hadden. Het gaat raar zijn, hard zijn om je niet meer te zien. Je zal hier gemist worden!
Zondag @ Cactus
Ook zondag begon met wat nattigheid (voor het festival dan) en het was nog steeds donker toen de Mono ons serieus wakker schudde. Rustig kabbelende lappen muziek die ontaarden in een heerlijke chaos van gejam met gitaren en drums. Sonic Youth ten tijde van Evol zowaar. Wakker worden !!!!!!!!!!!!
Terwijl we dan toch wakker waren konden we verder springen, feesten met Babylon Circus. Die kregen meteen iedereen mee en zorgden voor de eerste keer die dag dat iedereen aan het meebewegen, swingen, dansen was. De donkere wolken verdwenen dan ook en maakten plaats voor een warme, stralende zon.
Tweede aangename verrassing van de dag voor mij waren The Notwist. Ze zien er wat nerderig uit en lijkt erop dat een van die mannen gewoon de wii-music aan het spelen is, maar wat ze samen brengen met hun keyboards, gitaren en platendraaier klonk zeeeer goed en aangenaam.
Aangename verrassing nummer drie waren de mannen van !!!. Wat een energie, wat een gedrevenheid een grote zak steengoede songs. Tijdens het tweede nummer mochten ze de zanger al terug uit het publiek plukken. Zoiets straalt van alles uit en iedereen smaakte het wel.
Magic Numbers waren brachten een leuke set tijdens mijn schaft. De oude hits kregen iedereen mee en het nieuwere werk ligt in het verlengde daarvan. Het is dus uitkijken naar de nieuwe CD later dit jaar.
Mocht er een dak opgestaan hebben, dan ging dat er wel af tijdens Calexico. Amparo Sanchez was er dit keer niet bij, maar dat kon de pret niet drukken. Crystal Frontier zat helemaal vooraan in de set en gedreven door de blazers werd er onder de hete zon een fantastisch mooi mexicaans feestje gebouwd. Meermaals dacht ik, oja, ook dat nummer... en oja, ook dat, ....en .... echt een Geniet-moment, met grote G.
Lamb is grootendeels aan mij voorbijgegaan, maar 't weinige dat ik echt gehoord heb beviel me wel. Joss Stone was er niet, maar wat Jamie Lidell deed dat vlotjes vergeten. Hij ziet er niet uit, zijn band nog minder, ze krijgen echt de prijs van de 'worst dressed artists ever' op cactus, maar dat hield hen niet tegen om er een leuke set neer te zetten, meer dan dat zelfs, al vlug kregen ze iedereen mee en voor de derde keer stond iedereen te heupwiegen en tijdens Another Day stond iedereen gewoon te dansen, zwaaien swingen, tot ver achteraan in 't park. Zelden gezien.
Hear, See, Feel The World had een affiche waar ik blij mee was. Meerendeel bracht ook wat er van verwacht werd. Zeker de zondag vond ik een hoogdag. Maar het is en blijft ook een omgeving waarin met vrienden ontmoet en nieuwe vrienden maakt. Ook dat was dit jaar het geval. Altijd leuk om Koop te zien, de babbels met Kris en Valerie zorgen voor een leuke extra en met de rest van onze crew achter de lange bar hadden we een super weekend ! 27.000 bezoekers can't be wrong.
Terwijl we dan toch wakker waren konden we verder springen, feesten met Babylon Circus. Die kregen meteen iedereen mee en zorgden voor de eerste keer die dag dat iedereen aan het meebewegen, swingen, dansen was. De donkere wolken verdwenen dan ook en maakten plaats voor een warme, stralende zon.
Tweede aangename verrassing van de dag voor mij waren The Notwist. Ze zien er wat nerderig uit en lijkt erop dat een van die mannen gewoon de wii-music aan het spelen is, maar wat ze samen brengen met hun keyboards, gitaren en platendraaier klonk zeeeer goed en aangenaam.
Aangename verrassing nummer drie waren de mannen van !!!. Wat een energie, wat een gedrevenheid een grote zak steengoede songs. Tijdens het tweede nummer mochten ze de zanger al terug uit het publiek plukken. Zoiets straalt van alles uit en iedereen smaakte het wel.
Magic Numbers waren brachten een leuke set tijdens mijn schaft. De oude hits kregen iedereen mee en het nieuwere werk ligt in het verlengde daarvan. Het is dus uitkijken naar de nieuwe CD later dit jaar.
Mocht er een dak opgestaan hebben, dan ging dat er wel af tijdens Calexico. Amparo Sanchez was er dit keer niet bij, maar dat kon de pret niet drukken. Crystal Frontier zat helemaal vooraan in de set en gedreven door de blazers werd er onder de hete zon een fantastisch mooi mexicaans feestje gebouwd. Meermaals dacht ik, oja, ook dat nummer... en oja, ook dat, ....en .... echt een Geniet-moment, met grote G.
Lamb is grootendeels aan mij voorbijgegaan, maar 't weinige dat ik echt gehoord heb beviel me wel. Joss Stone was er niet, maar wat Jamie Lidell deed dat vlotjes vergeten. Hij ziet er niet uit, zijn band nog minder, ze krijgen echt de prijs van de 'worst dressed artists ever' op cactus, maar dat hield hen niet tegen om er een leuke set neer te zetten, meer dan dat zelfs, al vlug kregen ze iedereen mee en voor de derde keer stond iedereen te heupwiegen en tijdens Another Day stond iedereen gewoon te dansen, zwaaien swingen, tot ver achteraan in 't park. Zelden gezien.
Hear, See, Feel The World had een affiche waar ik blij mee was. Meerendeel bracht ook wat er van verwacht werd. Zeker de zondag vond ik een hoogdag. Maar het is en blijft ook een omgeving waarin met vrienden ontmoet en nieuwe vrienden maakt. Ook dat was dit jaar het geval. Altijd leuk om Koop te zien, de babbels met Kris en Valerie zorgen voor een leuke extra en met de rest van onze crew achter de lange bar hadden we een super weekend ! 27.000 bezoekers can't be wrong.
Zaterdag @ Cactus
Helaas, donkere wolken boven 't minnewaterpark op zaterdag, maar die werden snel verdreven door joe gideon & the shark (met zijn allen naar LeffingeLeuren!). 65 Days of Static gooiden daar nog een stevig geluidstapijt tegenaan. Meestal melodisch, opgejaagd door de hyperkynetische drummer naar freaky hoogtepunten. Een paar druppels later was het dan tijd voor de jonge snaken van de Black Box Revelation, wiens lof ik hier al een paar keer gezongen heb. Ook deze keer ontgoochelenden ze niet. Stevig, Snedig, Denderende drums en Scherp gitaarwerk. Meer moest dat niet zijn.
Afknappper van formaat: Joan As A Policewoman. Geen idee wat de fuzz vandaan komt. Positief was wel haar binnenkomer: "Fantastisch dat jullie hier zijn en niet in Werchter bij Madonna". De hemel huilde mee.
Enter Don Bata & zijn HiS-squad. Op slag stopte het met regenen tot na het laatste optreden.
Cold War Kids vond ik wel leuk klinken, maar het was ook etenstijd. Lanegan & Dulli brachten ongeveer wat ze ook in januari in de AB deden. Met zijn drieên, heerlijke nummers, iets te rustig, maar die grafstem.....
Voor novastar was het game, set, match. Handsdown de 't meest populaire optreden van de dag. We hadden wel heeeeeeeeel weinig te doen aan de bar terwijl die mannen de ene hit naar de andere speelden. Hoed af.
Paul Weller mocht de boel afsluiten. Helaas besloot hij dat te doen met nummers van zijn laatste 2 cd's. Weinig oud en swingend werk. Live Wood halverwege de set was bracht wat leven in de brouwerij. Shout To The Top ook, maar voor de rest was het vooral een slappe boel. (en het doet pijn dit zeggen).
Afknappper van formaat: Joan As A Policewoman. Geen idee wat de fuzz vandaan komt. Positief was wel haar binnenkomer: "Fantastisch dat jullie hier zijn en niet in Werchter bij Madonna". De hemel huilde mee.
Enter Don Bata & zijn HiS-squad. Op slag stopte het met regenen tot na het laatste optreden.
Cold War Kids vond ik wel leuk klinken, maar het was ook etenstijd. Lanegan & Dulli brachten ongeveer wat ze ook in januari in de AB deden. Met zijn drieên, heerlijke nummers, iets te rustig, maar die grafstem.....
Voor novastar was het game, set, match. Handsdown de 't meest populaire optreden van de dag. We hadden wel heeeeeeeeel weinig te doen aan de bar terwijl die mannen de ene hit naar de andere speelden. Hoed af.
Paul Weller mocht de boel afsluiten. Helaas besloot hij dat te doen met nummers van zijn laatste 2 cd's. Weinig oud en swingend werk. Live Wood halverwege de set was bracht wat leven in de brouwerij. Shout To The Top ook, maar voor de rest was het vooral een slappe boel. (en het doet pijn dit zeggen).
Vrijdag @ Cactus !
Uitverkocht ! en terecht ! Ik sta net als vorige jaar het hele weekend achter de 'lange' bar, nabij het videoscherm. De optredens kan ik niet altijd met de nodige aandacht volgen, maar het werkplezier maakt veel goed. Alles is dus van enige afstand beschreven.
Selah Sue mocht openen, frele, stuntelig bij momenten, maar sterk terwijl ze zong. Ik ben benieuwd hoe ze verder ontwikkeld.
Bunny Wailer volgde met tradionele reggae zonder meer.
Michael Franti volgde en rocked da house ! tot ver achter de bomenrij stonden ze te springen en te dansen. Heeeeeeeeerlijk. Hij had ook eindelijk nog eens een zangeres bij, iets wat ik bij zijn vorige doortochten enorm miste. Veel covers ook, iets met ritme van MJ, pass the dutchie, een rif van AC/DC, ... en veel nummers van zijn laatste CD's. Aandoenlijk ook de kinderen op't podium die gepast "I Love Yo" meezongen! Prethiphoppoprock zoals het op een festival hoort!
Tracy Chapman mocht afsluiten en deed dat zoals het hoorde. Revolution, Fast Car en tal van andere parels.
Maar nog veel leuker vond ik het (te korte) weerzien met Cindy en Kimm, de aangename ontmoeting met een ex-medeleerling spaans en de leutige babbels met Lot en Ann.
Selah Sue mocht openen, frele, stuntelig bij momenten, maar sterk terwijl ze zong. Ik ben benieuwd hoe ze verder ontwikkeld.
Bunny Wailer volgde met tradionele reggae zonder meer.
Michael Franti volgde en rocked da house ! tot ver achter de bomenrij stonden ze te springen en te dansen. Heeeeeeeeerlijk. Hij had ook eindelijk nog eens een zangeres bij, iets wat ik bij zijn vorige doortochten enorm miste. Veel covers ook, iets met ritme van MJ, pass the dutchie, een rif van AC/DC, ... en veel nummers van zijn laatste CD's. Aandoenlijk ook de kinderen op't podium die gepast "I Love Yo" meezongen! Prethiphoppoprock zoals het op een festival hoort!
Tracy Chapman mocht afsluiten en deed dat zoals het hoorde. Revolution, Fast Car en tal van andere parels.
Maar nog veel leuker vond ik het (te korte) weerzien met Cindy en Kimm, de aangename ontmoeting met een ex-medeleerling spaans en de leutige babbels met Lot en Ann.
Het uur van de prutser @ Concertgebouw
Ik ben net thuis van een heerlijk avondje Wim Helsen. Iets minder meeslepend dan 'bij mij zijt ge veilig', maar een zeeeeeeeeer vermakelijke show. Hij probeert gedurende meer dan anderhalf uur een mopje te vertellen over een bezoek aan de bakker, maar in zijn gekende stijl wijkt hij af, springt van de hak op de tak om alles uiteindelijk toch aaneen te breien, nuja, alles, toch veel.
Hilarisch bij momenten, doorzichtig bij andere, subtiel tot absurd. Een enorme cocktail van fragmenten, fratsen, verhalen en soorten humor, opeens onderbroken door een 'shockerend moment' als keerpunt. Eigenlijk vertelt hij hoe je als je liegt, je moet overdrijven, zodanig dat er geen respons meer komt en ergens loopt er dan een parallel verhaal met ene zoon van god.
Als Piv Huvluv-fan is het wel spijtig dat Raffaelle Cara's hitje een soort rode draad had in het verhaal. Piv's dansje blijft de max ! (maar dat is een andere show)
Hilarisch bij momenten, doorzichtig bij andere, subtiel tot absurd. Een enorme cocktail van fragmenten, fratsen, verhalen en soorten humor, opeens onderbroken door een 'shockerend moment' als keerpunt. Eigenlijk vertelt hij hoe je als je liegt, je moet overdrijven, zodanig dat er geen respons meer komt en ergens loopt er dan een parallel verhaal met ene zoon van god.
Als Piv Huvluv-fan is het wel spijtig dat Raffaelle Cara's hitje een soort rode draad had in het verhaal. Piv's dansje blijft de max ! (maar dat is een andere show)
Regenboog
Ik ben een groot voorstander van afritsbroeken. Handig om op reis te gaan of trekkings mee te doen. Te warm, hopla, de onderbenen eraf. Koud? Hopla, aanzippen die handel.
Short en lange broek in één. Handig !
Alleen is het handig als ze wat kleurvast en zonbestendig zijn...
Short en lange broek in één. Handig !
Alleen is het handig als ze wat kleurvast en zonbestendig zijn...
Originele Uitnodiging
het is nu wel te hopen dat de kleur van de kaars geen voorbode is....
reclamemoment: Tarra Lifestyle
StuBru@Werchter
Ik weet niet welke geit aan het presenteren was tijdens het optreden van Oasis, maar alles was ongelooflijk super, fantastisch, de ene superhit na de andere en de attitude en cool van zanger Noel ..... uitzonderlijk zong gitarist Liam ook eens.... en iemand moest zanger Noel eens vertellen dat het 50 graden was en die jas uit moest....
qua namedropping kan het tellen...
qua namedropping kan het tellen...
Try-out Arsenal@Zwerver
Gisteren was er (alweer) een try-out in De Zwerver. We waren dit keer het niet al te gewillige klapvee van Arsenal.
Ondanks de zwoele temperaturen buiten waren de groep en de toeschouwers duidelijk nog koud toen ze eraan begonnen. Het nochtans sterke openingstrio 'Mr Doorman', 'Estupendo' & 'Switch' bracht maar weinig reactie of response. Geleidelijk aan werd de sfeer echter opgebouwd en kwamen de benen en de handen los, zodanig dat tegen 'Personne ne Bouge' en zeker met 'Saudade' de hele zaal toch stond mee te springen. Wat daarna volgde kan toch stukken beter. Een niemandalletje moest het volk bewegen tot het roepen om bisnummers. 'A Volta' was er vol op, maar om dan een tweede keer Estupendo te brengen??????? Boeeeeeeeeeeeee ! Een groep met 3 volwaardige CD's met zo'n rasartiesten moet toch beter kunnen. We dachten eerst, ok, tis een toegift die 'niet voorzien' was, totdat we de setlist zagen....
Ondanks de zwoele temperaturen buiten waren de groep en de toeschouwers duidelijk nog koud toen ze eraan begonnen. Het nochtans sterke openingstrio 'Mr Doorman', 'Estupendo' & 'Switch' bracht maar weinig reactie of response. Geleidelijk aan werd de sfeer echter opgebouwd en kwamen de benen en de handen los, zodanig dat tegen 'Personne ne Bouge' en zeker met 'Saudade' de hele zaal toch stond mee te springen. Wat daarna volgde kan toch stukken beter. Een niemandalletje moest het volk bewegen tot het roepen om bisnummers. 'A Volta' was er vol op, maar om dan een tweede keer Estupendo te brengen??????? Boeeeeeeeeeeeee ! Een groep met 3 volwaardige CD's met zo'n rasartiesten moet toch beter kunnen. We dachten eerst, ok, tis een toegift die 'niet voorzien' was, totdat we de setlist zagen....
Sfeervol weekendje
Vorige weekend was een heerlijk sfeervol weekendje. Ietwat slecht begonnen, maar voor de rest zalig verlopen.
Ik was vrijdagavond richting couleur café aan het rijden toen ik me net voorbij Gent realiseerde dat mijn ticket nog gezellig op de keukentafel op mij stond te wachten. Anderhalf uur na mijn vertrek, vertrok ik dus nogmaals.... Weg tijdig in Brussel zijn, Weg vlot parkeren, Weg vlot binnen.... 20 minuten zoeken voor parkeer plaats, 30 minuten aanschuiven om binnen te geraken... Kortom Amadou & Mariam waren al bezig op het nieuwe open lucht podium (prachtig met die schermen in de 'radio') en het duurde dus een tijdje alvorens ik de stress en frustratie uit mijn lijf kreeg. Amadou & Mariam brachten me toch uiteindelijk wat in beweging, alhoewel Mariam er een stuk naast aan het zingen was, maar de stevige band maakte veel goed.
Daarna was het tijd voor Ayo, wat een pracht van een verschijning, mooie stem, soulvolle songs. Muzikaal stond ze er. Teder bij momenten, gedreven en feestend op andere. Haar belangrijkste boodschap: 'Be True To Yourself' en het stoorde niet eens.
Op zoek naar Keziah Jones, ben ik daarna in een van de kleinere tenten verzeild geraakt. Ene Nneka speelde daar. Aanstekelijk, gedreven en veel ambiance. Keziah niet meer gezien.
Terug naar het hoofdpodium voor Ben Harper, iemand die ik allang eens wou zien, maar het kon me niet echt bekoren. De wat hardere rock en de wat passieve manier waarop hij het bracht, paste niet bij mijn 'wereldse' stemming, dus na een paar nummers was het richting Khaled. Daar vonden we de feeststemming wel weer terug in zijn vreemde mix van stijlen. Jazzy bij momenten, kitcherig bij andere om dan af te sluiten met heerlijk rai-trio'tje: N'ssi N'ssi, Didi en Sahra. Couleur Café op zijn best.
Na een dagje verhuizen met Safia was het tijd om naar het minnewaterpark te trekken voor 'feest in het park' een afro-latino getint gebeuren georganizeerd door een noord-zuid groep. Zeer sfeervol, zeker met het goede weer. Vele bekenden, veel bijpraten met de muziek van het hoofdpodium als achtergrond. Dichterbij lieten Café con Leche een goeie indruk. Het avondje werd verder gezet tot na zonsopgang in den Estaminet waar Alex een beetje jarig was.
Zondag heb ik dan het weekend afgesloten met het bekijken van wat beach rugby op het strand van Oostende. Meer moest het niet zijn.
Ik was vrijdagavond richting couleur café aan het rijden toen ik me net voorbij Gent realiseerde dat mijn ticket nog gezellig op de keukentafel op mij stond te wachten. Anderhalf uur na mijn vertrek, vertrok ik dus nogmaals.... Weg tijdig in Brussel zijn, Weg vlot parkeren, Weg vlot binnen.... 20 minuten zoeken voor parkeer plaats, 30 minuten aanschuiven om binnen te geraken... Kortom Amadou & Mariam waren al bezig op het nieuwe open lucht podium (prachtig met die schermen in de 'radio') en het duurde dus een tijdje alvorens ik de stress en frustratie uit mijn lijf kreeg. Amadou & Mariam brachten me toch uiteindelijk wat in beweging, alhoewel Mariam er een stuk naast aan het zingen was, maar de stevige band maakte veel goed.
Daarna was het tijd voor Ayo, wat een pracht van een verschijning, mooie stem, soulvolle songs. Muzikaal stond ze er. Teder bij momenten, gedreven en feestend op andere. Haar belangrijkste boodschap: 'Be True To Yourself' en het stoorde niet eens.
Op zoek naar Keziah Jones, ben ik daarna in een van de kleinere tenten verzeild geraakt. Ene Nneka speelde daar. Aanstekelijk, gedreven en veel ambiance. Keziah niet meer gezien.
Terug naar het hoofdpodium voor Ben Harper, iemand die ik allang eens wou zien, maar het kon me niet echt bekoren. De wat hardere rock en de wat passieve manier waarop hij het bracht, paste niet bij mijn 'wereldse' stemming, dus na een paar nummers was het richting Khaled. Daar vonden we de feeststemming wel weer terug in zijn vreemde mix van stijlen. Jazzy bij momenten, kitcherig bij andere om dan af te sluiten met heerlijk rai-trio'tje: N'ssi N'ssi, Didi en Sahra. Couleur Café op zijn best.
Na een dagje verhuizen met Safia was het tijd om naar het minnewaterpark te trekken voor 'feest in het park' een afro-latino getint gebeuren georganizeerd door een noord-zuid groep. Zeer sfeervol, zeker met het goede weer. Vele bekenden, veel bijpraten met de muziek van het hoofdpodium als achtergrond. Dichterbij lieten Café con Leche een goeie indruk. Het avondje werd verder gezet tot na zonsopgang in den Estaminet waar Alex een beetje jarig was.
Zondag heb ik dan het weekend afgesloten met het bekijken van wat beach rugby op het strand van Oostende. Meer moest het niet zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)