Een hele tijd geleden, hoorde ik ooit een instrumentale versie van Stairway To Heaven op stubru. 't bizarre was dat er nogal wat flamenco invloeden waren. Het bleken Rodrigo & Gabriela te zijn. CD'tje beluistered en het beviel me wel wat ik hoorde. Ze gingen naar Dranouter komen, maar hebben afgezegd.
Daarstraks heb ik hen eindelijk live kunnen zien in den AB. 2 mexicaan op akoestische gitaar, geen echte hits en toch was de zaal, tot mijn grote verbazing, uitverkocht. Terecht bleek even later. Ik had een ietwat "serieus" optreden van 2 gitaarvirtuosen verwacht, het serieuse was er niet, de rest wel. Ambi van begin tot eind, meeklappen van begin tot eind, regelmatige "zing-de-rif-na" momenten of roep 'Hey' of 'yeah' na een rifje. In hun eigen nummers waren ook regelmatig overbekende rifjes verwerkt: Thunderstruck, Besame Mucho, Egyptian Reggae, 7 Nation Army, Easy, ....
Maar hun gitaarspel was dus fantastisch, Rodrigo als lead, meer klassiek, anglo-saxisch spelend, Gabriela als de wilde latijnse, met de flamenco-invloeden en de hele klankkast gebruikend, van het gewoon wrijven over de snaren, tot het tokkelen met draaiende vingers als drum. Machtig !
Ook leuk was het feit dat ze cameraatjes op hun gitaren en rond hen staan hadden. Die werden dan in ruw zwart/wit geprojecteerd op het doek achter hen.
Anderhalf uur puur genot, die volgend jaar herhaald kan worden, als ze de nieuwe cd komen voorstellen, zoals ze toch beweerden, in Brussel.
1 opmerking:
Correcte analyse !
P. Leno
Een reactie posten