Aangekomen in de Posada barstte dan nog een enorm onweer los, met de nodige donder en bliksem. 't voelde bijna als thuis. maar dan zo'n 25 graden warmer.
De volgende ochtend dan tegen 7u naar de luchthaven omdat we rond 8u gingen vliegen. 3 vliegtuigjes van 5 man + piloot gingen ons dan wegbrengen. De nodige 'vrije interpraties' later, zijn we uiteindelijk rond 11u vertrokken. Leuke vlucht over het groene landschap onder ons, doortrokken met riviertjes, meertjes, ... Het dorp Canaima is de toegang tot het Parque Nacional waar de grote waterval Salto Angel in ligt. Gezien de latere aankomst wordt ons programma omgekeerd en gaan we pas de tweede dag naar Salto Angel. De eerste dag wordt verder gevuld met een bezoek aan de wondermooi laguna waar het dorp aanligt. Een vijftal watervallen in het eerste stukje en 1 grote aan de andere kant van het heuveltje. Wat gezwem, geplons en genieten van het landschap later, zijn we onder één van die kleinere watervallen doorgetrokken. Speciale ervaring, met leuke effecten van de ondergaande zon. 's avonds wat gekaart, rum gedronken en getetterd.
De volgende ochtend dan weer het bootje in om de 3uur durende tocht naar de kamp aan de voet van Salto Angel aan te vangen. De bewolkte hemel, snelle boot en het feit dat we 2 à 2 zaten zorgde voor een rustige trip, ieder in zichzelf gekeerd. 's Namiddags zijn we dan gewandeld, geklommen naar een een uitkijkpunt vanwaar de 1 km hoge waterval te zien is en 't is echt indrukwekkend. Je ziet dat water van zo hoog naar beneden komen, verstuiven eigenlijk, om dan uiteindelijk terug een plas te vormen en vandaaruit verder te stromen. De grote waterval wordt gevolgd door enkele kleinere, waarvan we aan de voet van een nog wat gaan zwemmen zijn. KOUD !!!
Op de terugweg is Tom helaas nog lelijk gevallen met geheugenverlies tot gevolg. Land, gezelschap, ... alles weg. Scary !Gelukkig enkel de avond zelf. 's Ochtends was alles zo goed als weer terug.
De volgende dag was het terug het bootje in richting Canaima om daar de vliegtuigjes om 2u terug naar Ciudad Bolivar te nemen. Dat was toch het plan. Op 3 na zijn ze rond 4u vertrokken. Samen met 2 italiaanse meisjes zaten we daar uiteindelijk nog te wachten. Behalve iemand die bar aan het opkuisen was en nog iemand die daar nog zat was er niemand meer op de luchthaven. Volgens die ene kwam er zelf geen vliegtuigje meer..... Daar zit je dan. Gelukkig landde een uurtje later toch nog zo'n dingetje met wat vracht. Daar terug de zetels in gemonteerd en hopla, weg waren we. Snel, want in de achtergrond begon het alweer te rommelen en zagen we dreigende donkergrijze wolken....
Voor de volgende ochtend hadden we een vlucht naar Caracas (en vandaar naar Mérido) op het programma staan. Vertrekkingsuur 7u30. Tijdig inchecken: 5u30 (ja uitslapen zat er niet alijd in). Daar werd ons meegedeeld het vliegtuig pas om 8u15 ging vertrekken. Geen probleem. We waren het ondertussen al gewoon om te wachten en hadden de nodige boeken, kruiswoordraadsels, sudoku's bij de hand. We hadden ons op 't gemak geïnstalleerd in de bar (alhoewel die nog niet open was), toen we opeens aangemaand werden om vlug, vlug door de security te gaan. Stond daar niet een vliegtuig op ons te wachten, iedereen van het persooneel ons zenuwachtig aan het opjagen.... Uiteindelijk vertrekuur 6u30. Een uur vroeger dan 'officieel' voorzien en nog veel vroeger dan ze ons eerste gezegd hadden... 't luik Caracas/Mérida was minder spannend. Op tijd, zonder problemen en we konden zelfs een glaasje rum drinken alvorens weg te dommelen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten