Vorige jaar voor mijn ethiopie reis, heb ik een digitale camera gekocht in de FNAC. Ik heb er meteen een verzekering (ook diefstal) voor 2 jaar bijgenomen voor een prikje.
Eind september kreeg ik een brief van FNAC/verzekering waarin gemeld werd dat mijn verzekering verviel tenzij ik voor datum XX/XX./XX het onderstaande bedrag overschreef: 0 EUR.
Ik heb dat dan ook spontaan meteen gedaan. Not ! Verticaal geklasseerd in de papierbak.
Tijdens mijn vakantie, is er een aanmaning gekomen waar in me dringend gevraagd werd het bedrag te betalen (gelukkig rekenen ze geen administratieve kosten) en vandaag was de laatste waarschuwing mee. Ik moet binnen 30 dagen betalen of ik word geschrapt.......
Doodsbang dan toch maar naar het 0800-nummer gemeld dat vermeld werd op de brief,... Hippe hyper meid aan de lijn: "ja dat komt voor, niks van aanttrekken, ik zal gewoon je naam doorgeven dan komt het wel goed"
OEF !
Buffalo Tom @ Vooruit
Na 2 goeie concerten op Cactus, wou ik er ook absoluut bij zijn in de Vooruit. Geen 2 zonder 3.
De Tiny Vipers mogen ze wat mij betreft in een zak steken en met hun kattegejank in de Leie gooien.
Toen was het tijd voor Bill Janovitz, Chris Colbourn en Tom Maginnis. Een compleet andere set dan op de festivals met veel aandacht voor het oudere werk (en eigenlijk niet zoveel uit Easy Pieces). Paar leuke parels, ik zal toch eens iets anders moeten opzetten dan "A-Sides", alles gebracht met de nodige energie. Sobere maar fantastisch mooie lichtshow ook. Helaas was Bill's stem zo goed als naar de vaantjes waardoor hij bij wijlen meer als "The Boss" klonk dan als zichzelf, ook het samenspel was bij wijlen rommelig tot afwezig.
Ik vond het iets minder deze keer, al leek ik wel de enige te zijn.
De Tiny Vipers mogen ze wat mij betreft in een zak steken en met hun kattegejank in de Leie gooien.
Toen was het tijd voor Bill Janovitz, Chris Colbourn en Tom Maginnis. Een compleet andere set dan op de festivals met veel aandacht voor het oudere werk (en eigenlijk niet zoveel uit Easy Pieces). Paar leuke parels, ik zal toch eens iets anders moeten opzetten dan "A-Sides", alles gebracht met de nodige energie. Sobere maar fantastisch mooie lichtshow ook. Helaas was Bill's stem zo goed als naar de vaantjes waardoor hij bij wijlen meer als "The Boss" klonk dan als zichzelf, ook het samenspel was bij wijlen rommelig tot afwezig.
Ik vond het iets minder deze keer, al leek ik wel de enige te zijn.
In Bruges
Eerder dit jaar is er heel wat gehupted geweest omtrent de opnames van een film met Collin Farrel, Brendan Gleeson en Ralph Fiennes in Brugge. Het ding heet In Bruges en
de trailer is nu te zien.....
Waarschijnlijk niet echt de uitspraken waar burgemeester Moenaert op hoopte.....
de trailer is nu te zien.....
Waarschijnlijk niet echt de uitspraken waar burgemeester Moenaert op hoopte.....
Fan Si Pan
Met dank aan Peter. Foto van halverwege de beklimming van de Fan Si Pan. Kijk eens goe fris dat kopje nog zit en hoe het straalt. Dat van Maarten toch.
Mary Black @ Stadschouwburg
Aangenaam concertje gister van Mary Black. Het voorprogramma van dochter Roisin/Rose kon me minder boeien, de heather nova achtige sirene kreetjes gingen haar minder af. Wel een goede stem, maar aan de songkeuze kan nog gewerkt worden.
Moederlief dan, wat een stem en présence. Boenk erop met de opener 'No Frontiers", verder grasduinend doorheen haar collectie mooi liedjes: "Don't Say Okay", "By The time It Gets Dark" en een innig mooi versie van "Columbus" net voor de pauze.
Youtube'ke met dezelfde band die ze nu bijhad (2 engelsen, 2 ieren)
Na het duveltje, kwamen nog meer mooie momenten: eens te meer "Song for Ireland", die me terug deed denken aan mijn 5-daagse in juni en ging het tempo wat de hoogte in met "Carolina Rua" en 'Katie". Bij de bissen een mooie versie van 'Moon River" en het obligate 'Only A Woman's Heart" met Roisin.
Enige vorm van kritiek waren de rasmuzikanten, het klonk veelal iets te gladjes.
Moederlief dan, wat een stem en présence. Boenk erop met de opener 'No Frontiers", verder grasduinend doorheen haar collectie mooi liedjes: "Don't Say Okay", "By The time It Gets Dark" en een innig mooi versie van "Columbus" net voor de pauze.
Youtube'ke met dezelfde band die ze nu bijhad (2 engelsen, 2 ieren)
Na het duveltje, kwamen nog meer mooie momenten: eens te meer "Song for Ireland", die me terug deed denken aan mijn 5-daagse in juni en ging het tempo wat de hoogte in met "Carolina Rua" en 'Katie". Bij de bissen een mooie versie van 'Moon River" en het obligate 'Only A Woman's Heart" met Roisin.
Enige vorm van kritiek waren de rasmuzikanten, het klonk veelal iets te gladjes.
Varekai
Cirque de Soleil staat voor gladde shows met het nodige spectakel. Ook Varekai voldoet perfect aan het geijkte verhaal. Fantastische kostuums en acrobatische stunts om vinges bij af te likken:
- "Icarische spelen": paar gasten die met hun benen in de lucht op een soort tafeltje liggen en ondertussen hun collega die op hun voeten steunt, zit, staat in de lucht gooien, laten draaien, .....
- "Water Meteors": 3 jonge kindjes die met touwen met aan beide kanten een soort schaaltjes laten ronddraaien, hooooooooooog in de lucht gooien, terwijl ze allerlei acrobatische truuks uithalen en dan mooi het vallende touwtje met meteoren opvangen natuurlijk
- "Slippery Surface": een super glad doek en een hele cast die er allerlei ritmische gymnastiek oefingen op uitvoert en glijden maar....
- 'Hand Balancing on Canes' was zo'n kunstje van iemand zonder ruggegraat. Hoe die zich draaide, voetjes over het hoofd plooide en dergelijke meer, .... pijn van het zien deed het!
- "Russian Swings": prachtige afsluiter waar schommels als lanceerbasis dienen voor menselijke kogels richting hangende doeken.
Ook decor en de overgangen van de ene naar de andere act waren verzorgd.
Alleen, moeten die pintjes echt 4 EUR kosten, cola's 4.5 EUR???
Achteraf nog een cocktailke gaan drinken in de hippe bar Sips, althans dat was de bedoeling. We zaten blijkbaar ergens anders, waar ze geen cocktails hadden. 't zag er nochtans ook hip uit...
Lesson Learned: volg niemand van Brasschaat in Antwerpen.
- "Icarische spelen": paar gasten die met hun benen in de lucht op een soort tafeltje liggen en ondertussen hun collega die op hun voeten steunt, zit, staat in de lucht gooien, laten draaien, .....
- "Water Meteors": 3 jonge kindjes die met touwen met aan beide kanten een soort schaaltjes laten ronddraaien, hooooooooooog in de lucht gooien, terwijl ze allerlei acrobatische truuks uithalen en dan mooi het vallende touwtje met meteoren opvangen natuurlijk
- "Slippery Surface": een super glad doek en een hele cast die er allerlei ritmische gymnastiek oefingen op uitvoert en glijden maar....
- 'Hand Balancing on Canes' was zo'n kunstje van iemand zonder ruggegraat. Hoe die zich draaide, voetjes over het hoofd plooide en dergelijke meer, .... pijn van het zien deed het!
- "Russian Swings": prachtige afsluiter waar schommels als lanceerbasis dienen voor menselijke kogels richting hangende doeken.
Ook decor en de overgangen van de ene naar de andere act waren verzorgd.
Alleen, moeten die pintjes echt 4 EUR kosten, cola's 4.5 EUR???
Achteraf nog een cocktailke gaan drinken in de hippe bar Sips, althans dat was de bedoeling. We zaten blijkbaar ergens anders, waar ze geen cocktails hadden. 't zag er nochtans ook hip uit...
Lesson Learned: volg niemand van Brasschaat in Antwerpen.
Sapa - Halong Bay
Terwijl ik de foto's van de reis aan het bekijken, realiseer ik me dat ik nog een woordje moet zetten over de laatste anderhalve week in Vietnam.
Na de beklimming van de Fan Si Pan, hebben we nog een 3 daagse trekking in de buurt van Sapa gedaan. Doel hier was het bezoeken van de dorpjes van verschillen minderheden die nog enigszins in het tradionele leven en wonen: kledij, woningen, en levensstijl. Thai, Rode Zao, Hmong, ... De wandelwegen waren plezant en mooi, doorheen de (geoogste) rijstvelden (ja, op die smalle randjes), bergje op, bergje af, riviertjes over, heerlijk. Temeer ook dat we dit alles onder een lekker zonnetje konden doen. We sliepen 2 dagen bij mensen 'thuis'. Matjes op de bamboe grond, muskietennetje erover en warm dekentje of slaapzak. Lekker eten ook en in Ban Ho hadden we dan nog een goed uitziende dochter des huizes :p Ook in Ban Ho, een eindje buiten het dorp was een watervalletje met natuurlijk zwembassintje erbij. heerlijk plonzen na de steile beklimming van 's ochtends.
Daarna zijn we naar de markt in Bac Ha geweest. Een bont en kleurige spectakel van tradioneel uitgedoste lokale vrouwtjes. Een lust voor het oog.
Daarna begon dan 'de grote reis': Busje naar Laocai, grensstadje met China, foto's aan de grens gemaakt en dan de nachttrein op richting Hanoi om daar ergens tussen 4 en 5 uur 's ochtends aan te komen. Taxi in op zoek naar het busstation waar we ons vervoer naar Haipong zouden nemen, dat was toch de bedoeling. Chauffeur vond de juiste bus (stopplaats/station) niet, kreeg het op zijn heupen en reed opeens weg met ons: "politi, politi" schreeuwend. Tijdje later hebben we hem kunnen kalmeren en ons ergens anders laten afzetten. Dan maar toeristenbusje gecharterd toch in Haipong te geraken, om daar dan de ferry naar Cat Ba te nemen. Een kleine 18 uur reizen stonden we waar wilden zijn.
Op Cat Ba een wandeling doorheen het nationale park gemaakt (pitte klimmetjes en lastige muggen), gevolgd door een boottochtje met zwempartijtje aan het eind van de middag. Zoutig water met drijven makkelijker maakte, terug aan boord klimmen via het laddertje bestaande uit autobanden was lastiger. Ik en klauteren, geen goede combi. (en ik was de enige niet)
Daarna volgende een boottocht van 24 uur doorheen de rotsformaties in Halong Bay. Fantastisch mooi gebied. Echt genieten van deze grillige natuurvormen onder een mooi zonnetje vanap het dek van onze boot met een Tiger binnen bereik... 's avonds ook lekker geslapen op het dek, onder de sterrenhemel in een beschutte hoek van het geheel. De stilte, het prachtige getwinkel boven je. Zucht!!!
Om ons verblijf daar af te sluiten hebben we nog een dagje scooters gehuurd om het eiland rond te snorren (alweer een primeur, ikke op gemotoriseerde tweewielers). Alweer een heerlijke, warme dag en eens we de scooters en de versnelingen onder controle hadden, plezant rondsjezen. Een paar lokale schoonheden achterop genomen en taxi gespeeld en alweer genoten van de natuur. En in navolging van de Vietnamezen: Flink getoeterd natuurlijk.
Om de reis helemaal af te ronden heb ik dan nog een dagje in Hanoi rondgezworven. Doorheen het oude centrum, langs West Lake, via Ho Chi Min museum en aanpalenden terug naar Hoan Kiem meer en dan een tourke daar ten zuiden van. Hoe zuidelijker, hoe meer mensen in pyama rondliepen. (in andere delen zie je dat enkel na zonsondergang).
Dan de grote vlucht terug: Hanoi - KL - Frankfurt - Brussel en treintje naar Brugge. in Kuala Lumpur nog even de luchthaven uit om de Petronas torens te bewonderen . 32uur onder weg om terug in het koude huisje toe te komen. Gelukkig kreeg ik de uitgevallen chauffage vlug terug op gang....
Nog Nostalgie
Terwijl we toch bezig zijn. 2 November 1997, tijdens mijn vakantie exact 10 geleden reed ik om 6u15 's ochtends de ferry op in Dun Laoghaire om er in Holyhead terug af te rijden. Doorheen Wales, en de rest van dat eiland naar Dover, even opgehouden door een lekke band. Daar de ferry op en over naar Calais om rond 21h, na een paar routeveranderingen wegens de wegblokkeringen van de stakende truckers, thuis in Belgie toe te komen.
Naar Dublin wel nog veel teruggeweest: goede vrienden, ryan air, fantastische stad en land en tis zover ni
Naar Dublin wel nog veel teruggeweest: goede vrienden, ryan air, fantastische stad en land en tis zover ni
City Lights
Terwijl ik me door mijn mailachterstand van 3 week werk, kom ik op een prachtige blogpost van Mike Scott, waterjongen van beroep, die me een flashback van formaat geeft.
City Lights bookstore, in het hart van North Beach, San Francisco, California, alwaar ik 1993 en deel van 1994 prachtige tijden beleefde. Echt een boekenwinkel waar je de tijd uit het oog verliest, sfeervol, interessante boeken en typetjes die er rondlopen. Vaste dakloze voor de deur die zijn tweedehandsboeken er ook wisselde en continu aan het lezen was.
North Beach, de bluescaféetjes, de italiaanse kroegen en koffiezaken. Zucht. Het waren mooie, onvergetelijke tijden.
Neen, ik ben er niet meer teruggeweest. Herinneringen puur houden!
City Lights bookstore, in het hart van North Beach, San Francisco, California, alwaar ik 1993 en deel van 1994 prachtige tijden beleefde. Echt een boekenwinkel waar je de tijd uit het oog verliest, sfeervol, interessante boeken en typetjes die er rondlopen. Vaste dakloze voor de deur die zijn tweedehandsboeken er ook wisselde en continu aan het lezen was.
North Beach, de bluescaféetjes, de italiaanse kroegen en koffiezaken. Zucht. Het waren mooie, onvergetelijke tijden.
Neen, ik ben er niet meer teruggeweest. Herinneringen puur houden!
Close the Gap
Na 3 weken geen of ongeloofelijke stroperige muziek (knuffelrock in het kwadraat) te moeten aanhoren doet het deugd om "funky tonight" nog eens te zien/horen
Fan Si Pan
Boeddha heeft onze smeekbedes om beter weer verhoord! De regen is weg en vandaag zelfs zonnebrand.
Eergister dus onder blauwige hemel richting de berg vertrokken. We werden afgezet op 1900m bovenaan een pas. Hier zou de klim beginnen dus. Recht naar beneden ging het dus... om uiteindelijk een paar heftige klims later toch op 2200m te belanden. Redelijke paden door het bos, hier en daar wat zompig van de voorbije regendagen, maar no way zo kleiachtig, gladdig als de vorige tocht.
Dan het laatste stuk naar ons basis kamp (kamp 2 dus). Een afdaling over omgevallen bomen, mossige stenen, glibberige takken en boomwortels. 1h20 over het laatste stukje. 's Avonds lekker eten bereid door de dragers/gids. nog wsat keuvelen aan het kampvuur en dan met zijn allen op een rijtje op de matjes.
Dan de grote dag. Vertrek om 7h30 voor de grote klim, voorafgegaan door een afdaling net als de avond ervoor... en dan. Afzien, vloeken, kreunen en denken aan opgeven. De eerste 3u van de totaal 5h durende beklimming was niks minder dan klauteren. Steil omhoog, op handen en voeten, grijpend van de ene boomwortel naar de andere steen. Not my cup of tea. Heftige wandelingen, graag, wat klauterwerk. niet happig op, maar als het moet, moet het. Maar dit was erover voor mij. Met mijn labiel evenwicht bij momenten, mijn vrees voor hoogtes, mijn gebrek aan fysiek en mijn overtollige kilo's. Maar ik heb doorgebeten en verschillende grenzen verlegd!
Een paar uur later, een paar gammele ladders en klimtouwen verder, stond ik er, bekaf, doodop, na 5u, bovenop de Fan Si Pan, het dak van Indochina! *trots* niet echt genoten van de tocht, des te meer van het geboden panorama. Het spel van de wolken en de omringende toppen. Machtig Mooi !!! (moest de usb poort werken op dit ding plakte ik er paar foto's bij)
De weg omhoog was wel de steile kant, de 'toeristische route' hebben we genomen op de weg terug. Glijdend van steen naar wortel, lang leve de buigzame bamboe boompjes langsheen het traject.... Mooi zicht op dit pad over e kam van de bergjes, maar te moe en geconcentreerd op het pad om volledig van te genieten en de tijdsdruk natuurlijk. Het is hier tussen 17h30 en 18h pikdonker tot ongeveer 6h.
We zijn natuurlijk niet op tijd binnengeraakt. Het moeilijke stuk van de vorige avond hebben we nu bij licht van zaklampjes gedaan op een 1 uur. Spooky, maar snelheid was het enige wat telde (en ongelukken voorkomen natuurlijk). Zitten en glijden op de langere steile steenstukken.
Iedereen boven, iedereen gezond (schaafwondjes en stramme spieren niet meegerekend) weer op het kamp. Hadden ze daar de drankvoorraad (6 bier, 3 cola, 8 waterflessen)wel niet bijgevuld. Ontgoocheling alom. Geen beloning voor onze prestatie, buiten het genoegen het gedaan te hebben.
Eergister dus onder blauwige hemel richting de berg vertrokken. We werden afgezet op 1900m bovenaan een pas. Hier zou de klim beginnen dus. Recht naar beneden ging het dus... om uiteindelijk een paar heftige klims later toch op 2200m te belanden. Redelijke paden door het bos, hier en daar wat zompig van de voorbije regendagen, maar no way zo kleiachtig, gladdig als de vorige tocht.
Dan het laatste stuk naar ons basis kamp (kamp 2 dus). Een afdaling over omgevallen bomen, mossige stenen, glibberige takken en boomwortels. 1h20 over het laatste stukje. 's Avonds lekker eten bereid door de dragers/gids. nog wsat keuvelen aan het kampvuur en dan met zijn allen op een rijtje op de matjes.
Dan de grote dag. Vertrek om 7h30 voor de grote klim, voorafgegaan door een afdaling net als de avond ervoor... en dan. Afzien, vloeken, kreunen en denken aan opgeven. De eerste 3u van de totaal 5h durende beklimming was niks minder dan klauteren. Steil omhoog, op handen en voeten, grijpend van de ene boomwortel naar de andere steen. Not my cup of tea. Heftige wandelingen, graag, wat klauterwerk. niet happig op, maar als het moet, moet het. Maar dit was erover voor mij. Met mijn labiel evenwicht bij momenten, mijn vrees voor hoogtes, mijn gebrek aan fysiek en mijn overtollige kilo's. Maar ik heb doorgebeten en verschillende grenzen verlegd!
Een paar uur later, een paar gammele ladders en klimtouwen verder, stond ik er, bekaf, doodop, na 5u, bovenop de Fan Si Pan, het dak van Indochina! *trots* niet echt genoten van de tocht, des te meer van het geboden panorama. Het spel van de wolken en de omringende toppen. Machtig Mooi !!! (moest de usb poort werken op dit ding plakte ik er paar foto's bij)
De weg omhoog was wel de steile kant, de 'toeristische route' hebben we genomen op de weg terug. Glijdend van steen naar wortel, lang leve de buigzame bamboe boompjes langsheen het traject.... Mooi zicht op dit pad over e kam van de bergjes, maar te moe en geconcentreerd op het pad om volledig van te genieten en de tijdsdruk natuurlijk. Het is hier tussen 17h30 en 18h pikdonker tot ongeveer 6h.
We zijn natuurlijk niet op tijd binnengeraakt. Het moeilijke stuk van de vorige avond hebben we nu bij licht van zaklampjes gedaan op een 1 uur. Spooky, maar snelheid was het enige wat telde (en ongelukken voorkomen natuurlijk). Zitten en glijden op de langere steile steenstukken.
Iedereen boven, iedereen gezond (schaafwondjes en stramme spieren niet meegerekend) weer op het kamp. Hadden ze daar de drankvoorraad (6 bier, 3 cola, 8 waterflessen)wel niet bijgevuld. Ontgoocheling alom. Geen beloning voor onze prestatie, buiten het genoegen het gedaan te hebben.
Hanoi - Sapa
chao,
na veel lang wachten in Frankfurt, Kuala Lumpur en in Hanoi op de bagage (2h) zijn we uiteindelijk aanbeland waar de reis echt begint:Hanoi Centrum. Chaotisch gewoel van Honda toeterende brommerkes, fietsers en claxonerende auto's in smalle stegen en bredere lanen. Sfeer snuiven en geld wisselen is het einde van dag 1. 's Anderendaags de fiets op en onszelf in het gewoel geworpen. Heerlijk in het zonnetje je weg banen zonder omvergereden te worden is de opdracht, bijkomende zaak was het "slangen"dorp in de rand vinden. Beide gelukt, maar slangenkwekerij niet gezien, wel verscheidene resto's met eigen kooien. We hebben dus slang op 9 verschillende manieren gegeten en hart en bloed vermengd met sterke alcohol gedronken. Daarna terug richting centrum en de 'tempel van de literatuur.' Mooi zonder meer.
De volgende dag stonden onz minibusje en jeep ons op te wachten. Origineel plan om verder te reizen met oude russische jeeps kon niet gerealiseerd worden. We gingen richting Tam-Coc. Het laatste stuk ook al fietsend doorheen de vallei, langsheen de rijstvelden en doorheen de dorpjes. Ietwat overtrokken weer en iets te kleine fietsen, maar dat drukte de pret niet. 's middags dan met de bootjes doorheen een paar grotten. Weinig spectaculair, maar geniet van de roeiende vrouwen was de boodschap (tot het gezaag om spullen te kopen en give money to moi begon). 's Avonds ergens te huize van ... gaan eten (zelfgemaakte springrolls, ttz gemaakt door 2 dames uit onze groep).
Talenkennis is heel beperkt hier beetje frans, beetje engels, veel gebaren en body.
Mai Chau was de volgende bestemming. Na een stevige klim en afdaling kwamen we in een dorpje van de 'white thai' een van de vele minderheden hier. Enige shots rijstwijn en lekker eten verder, werden we al vlug onder de lakens op een een bamboe grot gewet om te slapen. vroeg, hard, maar toch lekker geslapen (en veel wakker gelegen.
's Ochtends ging de wandeling langsheen een marktjem doorheen een andere vallei tot een dorpje waar onze chauffeurs ons opwachtten enons doorheen de regen naar Son La te brengen. Lange rit, goed geslapen.
Nabij Son La zijn ze dan voor een korte wandeling doorheen een grot naar een dorpje gegaan alwaar de dames van de groep door een lokale madame begroet werden met een tweehandige tettekeruis...
Gezien we die jeeps niet hadden, kozen de chauffeurs voor een andere weg dan voorzien naar Lai Chau. Helaas was hun wegenkaart al verder vergevorderd dan de werken zelf. Na 1.5h dan maar 180 graden gedraaid en optie 37 om ergens in de buurt te geraken van waar we moesten zijn. Ferry op om de rivier over te steken en ja hoor, complete chaos, platte band en vastgereden in de modder (aanhoudende regen) bij het oprijden van de oever. 2uur later konden we weer verder... In het donker dan toch in de buurt geraakt van New Lai Chau/Tam Duong.
Gisteren daar dan trektocht van 24 km gedaan. Bergop, bergaf, doorheen de modder en de regen en mist. Flukse wandeling met geen zicht dus en veel glijpartijen. Ik ben zelf ook eens flink onderuit gegaan en ben 1 keer een helling niet opgeraakt. 1 stap vooruit, 4 meter achteruit glijden. Een groepsgenoot heeft dan maar zijn wandelstokken naar beneden gegooid en zo is het wel gelukt. Modderduivels als we waren zijn we onderweg nog binnengeroepen in een huis waar een wake aan de gang was. Rijstwijntje binnenkappen, lijk groeten, centrum van de belangstelling zijn en verder....
Vandaag dan tot Sapa gekomen doorheen mist en regen. Gelukkig is het hier droog gebleven en zijn de vooruitzichten redelijk. Morgen gaan we de Fan Si Pan op (3 daagse trekking) en daarna nog 3 dagen doorheen de lagere bergen naar dorpen van allerlei minderheden.
Het eten is lekker, het eten met stokjes, verschillende bordjes op tafel en je eigen kleine kommetje voor de rijst lukt goed. Bia Hanoi en Tiger smaken goed en de groepsfeer mag er wezen.
na veel lang wachten in Frankfurt, Kuala Lumpur en in Hanoi op de bagage (2h) zijn we uiteindelijk aanbeland waar de reis echt begint:Hanoi Centrum. Chaotisch gewoel van Honda toeterende brommerkes, fietsers en claxonerende auto's in smalle stegen en bredere lanen. Sfeer snuiven en geld wisselen is het einde van dag 1. 's Anderendaags de fiets op en onszelf in het gewoel geworpen. Heerlijk in het zonnetje je weg banen zonder omvergereden te worden is de opdracht, bijkomende zaak was het "slangen"dorp in de rand vinden. Beide gelukt, maar slangenkwekerij niet gezien, wel verscheidene resto's met eigen kooien. We hebben dus slang op 9 verschillende manieren gegeten en hart en bloed vermengd met sterke alcohol gedronken. Daarna terug richting centrum en de 'tempel van de literatuur.' Mooi zonder meer.
De volgende dag stonden onz minibusje en jeep ons op te wachten. Origineel plan om verder te reizen met oude russische jeeps kon niet gerealiseerd worden. We gingen richting Tam-Coc. Het laatste stuk ook al fietsend doorheen de vallei, langsheen de rijstvelden en doorheen de dorpjes. Ietwat overtrokken weer en iets te kleine fietsen, maar dat drukte de pret niet. 's middags dan met de bootjes doorheen een paar grotten. Weinig spectaculair, maar geniet van de roeiende vrouwen was de boodschap (tot het gezaag om spullen te kopen en give money to moi begon). 's Avonds ergens te huize van ... gaan eten (zelfgemaakte springrolls, ttz gemaakt door 2 dames uit onze groep).
Talenkennis is heel beperkt hier beetje frans, beetje engels, veel gebaren en body.
Mai Chau was de volgende bestemming. Na een stevige klim en afdaling kwamen we in een dorpje van de 'white thai' een van de vele minderheden hier. Enige shots rijstwijn en lekker eten verder, werden we al vlug onder de lakens op een een bamboe grot gewet om te slapen. vroeg, hard, maar toch lekker geslapen (en veel wakker gelegen.
's Ochtends ging de wandeling langsheen een marktjem doorheen een andere vallei tot een dorpje waar onze chauffeurs ons opwachtten enons doorheen de regen naar Son La te brengen. Lange rit, goed geslapen.
Nabij Son La zijn ze dan voor een korte wandeling doorheen een grot naar een dorpje gegaan alwaar de dames van de groep door een lokale madame begroet werden met een tweehandige tettekeruis...
Gezien we die jeeps niet hadden, kozen de chauffeurs voor een andere weg dan voorzien naar Lai Chau. Helaas was hun wegenkaart al verder vergevorderd dan de werken zelf. Na 1.5h dan maar 180 graden gedraaid en optie 37 om ergens in de buurt te geraken van waar we moesten zijn. Ferry op om de rivier over te steken en ja hoor, complete chaos, platte band en vastgereden in de modder (aanhoudende regen) bij het oprijden van de oever. 2uur later konden we weer verder... In het donker dan toch in de buurt geraakt van New Lai Chau/Tam Duong.
Gisteren daar dan trektocht van 24 km gedaan. Bergop, bergaf, doorheen de modder en de regen en mist. Flukse wandeling met geen zicht dus en veel glijpartijen. Ik ben zelf ook eens flink onderuit gegaan en ben 1 keer een helling niet opgeraakt. 1 stap vooruit, 4 meter achteruit glijden. Een groepsgenoot heeft dan maar zijn wandelstokken naar beneden gegooid en zo is het wel gelukt. Modderduivels als we waren zijn we onderweg nog binnengeroepen in een huis waar een wake aan de gang was. Rijstwijntje binnenkappen, lijk groeten, centrum van de belangstelling zijn en verder....
Vandaag dan tot Sapa gekomen doorheen mist en regen. Gelukkig is het hier droog gebleven en zijn de vooruitzichten redelijk. Morgen gaan we de Fan Si Pan op (3 daagse trekking) en daarna nog 3 dagen doorheen de lagere bergen naar dorpen van allerlei minderheden.
Het eten is lekker, het eten met stokjes, verschillende bordjes op tafel en je eigen kleine kommetje voor de rijst lukt goed. Bia Hanoi en Tiger smaken goed en de groepsfeer mag er wezen.
Abonneren op:
Posts (Atom)