Des Duivels

Over de duivel ging het, "Faust" was de naam, zijn ziel verkocht hij aan Mefisto. Jan Decleir was de acteur, Koen De Sutter, de duivel, de vrouw, de verteller, en wie weet ik nog allemaal. 't was in elk geval weer een hele lap tekst die de acteurs brachten, in en uit hun rol(len) stappend, waarbij het alternatief de commentator was. Het was indrukwekkend bij momenten, ietwat verbazend dat ze toch ook op de lach speelden, het was ook langdradig op andere momenten (de sterfscene onder andere). Leuke avond, maar het mocht (nog) iets krachtiger/bondiger.

Een paar dagen eerder hadden we dan eerder een "engeltje" voor ons, in de verschijning van Trixie Whitley in de 4AD. Ik heb ze al paar keer eerder gezien en de impressionante stem is al even veel keer eerder vermeld. Nu kan ik ook zeggen dat de nummers af zijn, als in afgewerkt. Waar vroeger al eens de eindes abrupt waren, zat alles nu in een mooier afgerond jasje. Het was ook een try-out in de werkelijke zin van het woord: Trixie had veel blauw licht gevraagd, waar dan nonkeltje Alan Gevaert (dEUS) problemen mee had, omdat hij zijn spiekbriefjes niet kon lezen. Een nummer later werd het euvel verholpen met een bureaulamp. Impressionant waren vooral de (rustigere?) nummers op keyboards: "Strong Blood", "Breathe You" ... maar eigenlijk boeide de hele set en werd je moeiteloos meegezogen. 't is uitkijken naar haar solo cd die ergens half februari uitkomt. Hier alvast een voorproefje (en ik vind het dan net weer te gladjes klinken).

Gister waren het dan "Verre Vrienden" die op een duivelse manier de manklopende relaties in een vriendenkring moesten uitvergroten, terwijl ze een vriend met een overleden verloofde troostten. Maar ik bleef een beetje op mijn honger zitten. Er werden een paar rake opmerkingen gemaakt, maar " Een fatale ontmaskering van burgerlijke relaties", zoals werd aangekondigd, was het zeker niet. Ik onthoud vooral Ikram Aoulad als leuke verschijning die haar rol als b*tch subliem speelde (al mocht dat "gedans" wel achterwege blijven)