Steun onze poulain !
Herkenning
Nadat die Ollander had proberen te zien of ik een drive-through auto had, werd het wrak naar een carrossier in de buurt gesleept in afwachting van per totale verklaring. Na wat gepraat over formaliteiten vroeg da madammeke van 't bureau of ik niet van Ingelmuster was en daar gevolleybald had.... Inderdaad dus, maar ik ben daar weg van in euh 1992.
Ik herinner me haar oudere zus, of ik die nog zou herkennen is weer iets anders, maar ik moet dus niet veel veranderd zijn :p (er is gewoon meer van mezelf).
Later was't nog wat gedoe met de vervangwagen. Ik had er een van de sleepdienst terwijl het een van de carrossier moest zijn :s Verzekeringen ! Wat over en weer gerijd later was de suzuki swift ingeruild voor de smart. Niet slecht dat bakske, maar ik zou er liever in een stad mee rondrijden dan op de autostrade tussen Brugge & Izegem.
Ik herinner me haar oudere zus, of ik die nog zou herkennen is weer iets anders, maar ik moet dus niet veel veranderd zijn :p (er is gewoon meer van mezelf).
Later was't nog wat gedoe met de vervangwagen. Ik had er een van de sleepdienst terwijl het een van de carrossier moest zijn :s Verzekeringen ! Wat over en weer gerijd later was de suzuki swift ingeruild voor de smart. Niet slecht dat bakske, maar ik zou er liever in een stad mee rondrijden dan op de autostrade tussen Brugge & Izegem.
BerberBlues
Het was een goed gevuld Zwerver gister voor Tinariwen, die enigszins gedecimeerd waren omdat een paar leden het land niet waren uitgeraakt met de staatsgreep alginder in Mali. Niet getreurd, het eerste nummer klonk redelijk, het tweede ook, het derde redelijk hetzelfde, het vierde al helemaal 't zelfde... Iets te monotoon, iets te weinig variatie, ... kortom, ik zat al snel in't café, en dat terwijl Leonard Cohen op canvas was, verdorie toch.
Concert@huis
't was nog winter, 't was nog koud, 't regende nog toen ik op een woensdag naar Moerbeke-Waas reed, in plaats van naar Wingene. 't was nog donker en het opspattende water en de vele trucks maakten dat het niet leuk rijden was langs die N49. Maar op die eindbestemming wachtte iets leuks of beter iemand.
De afrit gevonden, de korte bochtjes genomen, maar het huis stond niet waar de routeplanner het aangaf. Na verder gesjees langsheen een rechte baan, dwars door de velden, met onverwachtte 90 graden bochten, lag daar opeens zowaar iets dat op een dorpskern geleek. Daar moest ik zijn. Huisnummer 12. Briefje aan de voordeur: "'t is langs achter te doen". Op naar achter... schuifdeur open... twijfelend zoeken, wie is hier de man des huis, alias de organisator, de onbekende. Een paar bekende gezichten, een rare snuiter met dito hoofddeksel, ach daar is hij.
Handje geschud, me voorgesteld, mijn frank weer opgeraapt. Die rare snuiter die "Hi" zei, was natuurlijk de hoofdbrok van de avond.
Daar zaten we dus, met zijn 30'en bij Dirk in de living. Pintje uit de frigo, of Piraatje vanop het terras. Ondertussen was de man een boterhammetje aan het smeren in de open keuken.
Maar eerst Bram Moony uit Ardooie, een ander gat tevelde. Leuk gitaarspel, goed gebruik van loops en toestanden, tekstueel valt er nog wat aan te schaven, maar leuke opener.
Even de keel smeren en dan was het tijd aan de man die de avond ervoor nog op het podium van de AB stond: Chuck Prophet. Gedurende iets meer dan uur bracht hij in deze intieme setting een bloemlezing uit zijn oeuvre, ondersteund door de nodige verhalen (niet gespeend van enig humor(opnemen in Mexico City met het nodige uitvallen van de electriciteit). Wat improviserend, 'New Years Day' aborterend wegens vergeten teksten. Nummers die niet vervelen noch kaal klinken ondanks dat er gewoon 1 man en zijn gitaar zijn (en loops en toestanden).
Een leuk muzikaal avondje, die me doet uitkijken naar zijn passage (met band) in Den Trap in Kortrijk.
Achteraf met zijn allen weer dat keukentje in, handje schudden met de man, cd'tje laten tekenen en nog babbeltje doen. Meer moest dat niet zijn.
en dan terug de, gelukkig, drogere nacht in, richting een ander huis, het mijne.
De afrit gevonden, de korte bochtjes genomen, maar het huis stond niet waar de routeplanner het aangaf. Na verder gesjees langsheen een rechte baan, dwars door de velden, met onverwachtte 90 graden bochten, lag daar opeens zowaar iets dat op een dorpskern geleek. Daar moest ik zijn. Huisnummer 12. Briefje aan de voordeur: "'t is langs achter te doen". Op naar achter... schuifdeur open... twijfelend zoeken, wie is hier de man des huis, alias de organisator, de onbekende. Een paar bekende gezichten, een rare snuiter met dito hoofddeksel, ach daar is hij.
Handje geschud, me voorgesteld, mijn frank weer opgeraapt. Die rare snuiter die "Hi" zei, was natuurlijk de hoofdbrok van de avond.
Daar zaten we dus, met zijn 30'en bij Dirk in de living. Pintje uit de frigo, of Piraatje vanop het terras. Ondertussen was de man een boterhammetje aan het smeren in de open keuken.
Maar eerst Bram Moony uit Ardooie, een ander gat tevelde. Leuk gitaarspel, goed gebruik van loops en toestanden, tekstueel valt er nog wat aan te schaven, maar leuke opener.
Even de keel smeren en dan was het tijd aan de man die de avond ervoor nog op het podium van de AB stond: Chuck Prophet. Gedurende iets meer dan uur bracht hij in deze intieme setting een bloemlezing uit zijn oeuvre, ondersteund door de nodige verhalen (niet gespeend van enig humor(opnemen in Mexico City met het nodige uitvallen van de electriciteit). Wat improviserend, 'New Years Day' aborterend wegens vergeten teksten. Nummers die niet vervelen noch kaal klinken ondanks dat er gewoon 1 man en zijn gitaar zijn (en loops en toestanden).
Een leuk muzikaal avondje, die me doet uitkijken naar zijn passage (met band) in Den Trap in Kortrijk.
Achteraf met zijn allen weer dat keukentje in, handje schudden met de man, cd'tje laten tekenen en nog babbeltje doen. Meer moest dat niet zijn.
en dan terug de, gelukkig, drogere nacht in, richting een ander huis, het mijne.
Grrr
Vertraging op de heenweg, nog meer vertraging op de terugweg waardoor mijn trein naar Brugge al weg was, staan koekeloeren in een verlaten Bruxelles-Midi, gelukkig was er nog die laatste trein ....
Regen op zaterdag, de Ieren die het niet waarmaken tegen die Engelsen op 'onze' feestdag. Camden dateen platte commerce geworden is, waar Amy voortleeft op de talloze T-shirt., Nottinghill waar Julia R. niet te bespeuren was. Kensington Gardens dat volliep met bleirende peuters, onder sussende begeleiding van hun ouders. Die north passage langs de Thames die steeds weer onderbroken wordt, en die vervelende trappen van Hyde Corner. Die zatte vechtende Engelsen halverwege de middag en de met Amerikanen volgepropte Irish Pubs. Die zonnebloemen van Ensor die te dicht bij zijn krabben hangt.
Kortom een heerlijk weekendje.
Regen op zaterdag, de Ieren die het niet waarmaken tegen die Engelsen op 'onze' feestdag. Camden dateen platte commerce geworden is, waar Amy voortleeft op de talloze T-shirt., Nottinghill waar Julia R. niet te bespeuren was. Kensington Gardens dat volliep met bleirende peuters, onder sussende begeleiding van hun ouders. Die north passage langs de Thames die steeds weer onderbroken wordt, en die vervelende trappen van Hyde Corner. Die zatte vechtende Engelsen halverwege de middag en de met Amerikanen volgepropte Irish Pubs. Die zonnebloemen van Ensor die te dicht bij zijn krabben hangt.
Kortom een heerlijk weekendje.
Turbo
Geen Johnny Turbo, maar wel Turbowolf in 't manuscript gisteren. Dit aansluitend op de gezellige receptie van KarmaHotel in Lafayette.
Een stevige scheut hardrock door een zanger die eruit ziet als een hippie. Amusant en vermakelijk. Kort & krachtig. Mooie manier om het weekend uit te wuiven.
Een stevige scheut hardrock door een zanger die eruit ziet als een hippie. Amusant en vermakelijk. Kort & krachtig. Mooie manier om het weekend uit te wuiven.
Wilco !
Waarom heb ik me pas de laatste jaren verdiept in deze band? Jaaaren kende ik hen enkel van naam en het label "zou interessant kunnen zijn". Al die verloren tijd.
Na een prachtige passage op LeffingeLeuren, grepen ze me gister ook weer bij de keel. Kiekenvel alom. 2 uur puur genot. Prachtige, ietwat rustige liedjes die dan opbloeien in heerlijke rocksongs overgoten in een heerlijke eigen sound waarin steely dan, beatles en anderen maar pigmenten zijn.
Vanaf "One Sunday Morning" over "Black Moon" tot een absolute climax in "Impossible Germany". Even later kwam dan ook het eerste contact: "How are you doing?" Dan heropbouwen met "Born Alone" "Shot In The Arm" tot afsluiter "Hummingbird".
Bissen begonnen met "Cap City", geen Jesus etc (stond wel op de play list), maar dat kon de pret niet drukken.
Met stip concert van het jaar (tot nu toe).
Afwezigen hadden ongelijk. Heb enorm zin om vanavond opnieuw te gaan, maar de plicht roept.
Na een prachtige passage op LeffingeLeuren, grepen ze me gister ook weer bij de keel. Kiekenvel alom. 2 uur puur genot. Prachtige, ietwat rustige liedjes die dan opbloeien in heerlijke rocksongs overgoten in een heerlijke eigen sound waarin steely dan, beatles en anderen maar pigmenten zijn.
Vanaf "One Sunday Morning" over "Black Moon" tot een absolute climax in "Impossible Germany". Even later kwam dan ook het eerste contact: "How are you doing?" Dan heropbouwen met "Born Alone" "Shot In The Arm" tot afsluiter "Hummingbird".
Bissen begonnen met "Cap City", geen Jesus etc (stond wel op de play list), maar dat kon de pret niet drukken.
Met stip concert van het jaar (tot nu toe).
Afwezigen hadden ongelijk. Heb enorm zin om vanavond opnieuw te gaan, maar de plicht roept.
Winged Victory
Meest originele groepsnaam voor 't moment is ongetwijfeld "A Winged Victory for the Sullen". Naast hun naam is ook de muziek niet voor de handliggend. Keyboards, strijkers en euh een gitaar die via een paar pedalen en nog een paar dingen naar een computer gaat, zo geluiden omzet die uit de versterker komen. Dat zat je tenminste, op de cd hoor je het niet. "Raar maar mooi" zei Koop nadat ik hem de cd had doorgespeeld. Mooi is het zeker, ik zet het regelmatig op als ik me moet concentreren op het werk. Vraag was, werk het ook live?
Ja dus. 7 nummers en een bis lang entertainden ze ons. Met mooi muziekjes, een paar visuals (waaronder een prachtig voorbijschuivende maan). Voor de rest was er weinig te zien, maar 't was echt een prachtige luisterervaring.
Sleeping Dog mocht openen, ietwat aanleunend bij Amatorski. Goed gebracht, maar aan podium presence kan nog gesleuteld worden. Het veelvuldig herstemmen van de gitaar begeleid door het platte "ja, kmoe stemmen & als je geen vragen hebt ...."... Moet er echt na elk nummer gestemd worden als je gewoon wat plukt aan de snaren?
Ja dus. 7 nummers en een bis lang entertainden ze ons. Met mooi muziekjes, een paar visuals (waaronder een prachtig voorbijschuivende maan). Voor de rest was er weinig te zien, maar 't was echt een prachtige luisterervaring.
Sleeping Dog mocht openen, ietwat aanleunend bij Amatorski. Goed gebracht, maar aan podium presence kan nog gesleuteld worden. Het veelvuldig herstemmen van de gitaar begeleid door het platte "ja, kmoe stemmen & als je geen vragen hebt ...."... Moet er echt na elk nummer gestemd worden als je gewoon wat plukt aan de snaren?
Abonneren op:
Posts (Atom)