Rad

Stipt om 20u was het van dat gister. Kathleen was nog parkeersplaats aan het zoeken. Helaas voor haar.  “Hope Your Happy Now” en wat volgde moest ze missen.  Als Napoleon Dynamite presenteerde Elvis C zijn 350 meter hoge (volgens hem toch) “Spectaculair Spinning Songbook”. Een soort rad van fortuin met namen van liedjes van hem en anderen op.  Iemand uit het publiek (meestal een deerne) werd op het podium geleid en mocht aan het rad draaien. Het lied werd gespeeld en de persoon in kwestie mocht in de gogo box shaken gedurende dat nummer. Kwestie van het entertainend te houden. De een kwam er al beter vanaf dan de andere, de een danste ook beter dan de andere. ’t Is eens een andere manier om tot een setlist te komen.

Elvis C was goed geluimd (dat Johnny Cash verhaal ... ) en het samenspel met The Imposters was super.  Hij bestrijkt een heel gamma van country, oude krakers, harde rock nummers en gevoelige songs en met zijn warme, brekende, stokkende stem en dito gitaarspel raakte hij me ook meermaals.

Zoals met ‘Almost Blue’, ‘All This Useless Beauty’ of ‘Clubland’. Er kwam zelfs (net als bij de Whigs trouwens een streepje ‘Purple Rain’ ...

Enigszins verrassend, stopte hij na anderhalf uur. Wat, is het al anderhalf uur??? Was mijn reactie.

De bissen begon hij solo met 2 nummers uit de jaren 20 en 30 waar ene Josephine de hoofdrol speelde... stil en prachtig.

Daarna was het weer rad tijd en uiteindelijk werd er na 2.5 uur afgesloten met een snedig ‘I Want You’ vooraf gegaan door ‘Oliver’s Army’, ‘Pump It Up’ en ‘What’s So Funny About Peace, Love and Understanding’. Kwestie van de Angry Young Man nog eens boven te halen en iedereen breed lachend veel te vroeg de warme brusselse nacht in te sturen.

Setlist hier

2 op 2 kwa voltreffers deze week, benieuwd wat Rival Sons vanavond brengen :p