Het niet lezen van aankondigingen heeft zo zijn gevolgen. De naam John Watts zien passeren op de mail, genoteerd, vertrokken richting Diksmuide naar de inmmer warme 4AD.
Stipt begon de heer aan zijn acoustische soloset. Een gebroken klem en een verhaaltje "je kon liedjes kiezen via de website" (damn!) later klonk 'A Face To Remember' ingetogen en mooi. Zijn stem iets minder hoog en met wat meer korrel, maar uiterst aangenaam. Een grapje hier, een verhaaltje daar. En maar verwijzen naar wat straks zou komen. 'The Worker'. Waarom staan die stoelen daar eigenlijk rechts op het podium, met die micro's boven? Een prachtig 'All The Workers'. Dat scherm is nog niet gebruikt, er staat daar nog een stoel met micro achter een doekje. 'Head On Obvious' als afsluiter van de eerste 50 minuten.
Drankpauze.
een koor op podium, John achter het doekje, lezend, interacterend met teksten op het scherm, met video's op het scherm. De man komt naar voor, zingt een mooi lied (met het koor), verdwijnt terug naar achter, leest verder, "acteert" verder, interacteert verder met het scherm, de teksten op het scherm, de beelden op scherm, nog een mooi lied, etc...
'The Last Picasso' was dus een soort muziektheater van, door en met John Watts over een engelse schrijver met een hersentumor die een boek over Picasso schrijft en zijn dochter in Parijs bezoekt. Wat die bomaanslag er zijdelings komt bij doen .... Het geheel hort en stoot ook wat, de overgangen, de multimedia echt vlot loopt het eigenlijk niet. Maar de muziek en liedjes zijn aangenaam. Die blijven de laatste 20 minuten dan jammer genoeg ook achterwege terwijl het verhaal ook niet echt meer boeide.
Uiteindelijk was het pas om 23u20 over. Rijkelijk laat en met een beetje een anti-climax.
Misschien had ik toch beter "Limbo" geroepen tijdens het tweede deel :)
Benieuwd hoe Hidden Orchestra het er vanaf bracht in Brugge.
5 opmerkingen:
Ik was er ook. Je moet weten dat het de eerste van 3 piloot shows was. Logisch dat het nog wat vlotter kan. Ik vond het schitterend hoe een legende als JW zich kwetsbaar opstelden voor een zaal van 100 man en een paardekop.
Sidarta,
dat kan best zijn, maar ik vond het verhaaltje op zich al niet zo'n goed idee...
Je hebt wel gelijk hoor. In elk geval waren de laatste 20min er te veel aan. In het begin was de afwisseling tussen 'toneel' en 'zang' beter.
na deze show hebben ze de voorstelling ook omgegooid, ik denk dat het daarom pilots waren, zodat ze er aan konden werken? (ik heb alle drie de shows gezien)
de muziek was nu beter gedoseerd en het verhaal ook duidelijker (en daardoor mooier).
het koor leefde meer mee en de multi-media was dit keer goed en helderder.
zeker de moeite waard om het affe product een keer te zien, als daar nog een tour van komt.
Mooi! Ik ben blij voor John
Een reactie posten