Trixie

Trixie Whitley speelde vorige week in Vrijstaat O, op de zeedijk in O(ostende). Wat een stem ! Ze begon wat schuchter, wisselend tussen piano & gitaar, maar gaandeweg voelde ze zich duidelijk wat meer thuis, de bindteksten werden wat langer en beter. De set varieerde nogal kwa niveau, het was duidelijk een samenraapsel van onafgewerkte nummers die dan ook eindigen als je het niet verwacht en wat werk dat ze beter in de vingers had. Ook deze keer zorgde haar meestampend been voor de nodige begeleiding ('t viel beter mee dan die keer in de 4AD). maar Wat een Stem dus ! Persoonlijk vond ik haar aan de piano intenser en beter, op andere momenten deed haar gitaarspel me toch aan haar vader denken, maar al bij al was het toch iets te rommelig om naar huis gespeeld te worden.