Na cactus was een hele tijd rustig... lag het aan het weer, of gewoon omdat er 5 weekends in juli waren. In elk geval, ik ben niet echt ergens geraakt.
De eerste dagen van Kneistival viel het weer niet te combineren met het matige programma, of was het omgekeerd? Ik ben maar 2 dagen geweest en echt wild ben ik niet van wat ik zag. Blaute & Melaerts brachten mooie covers (meestal toch), maar goed kwam het toch niet over. De Dolfijntjes bleven ook wat lauwtjes, iets te weinig covers denk ik :) Al was er toch heel wat sfeer tijdens "Het Zaad ..." en "Geofrey" maar ik bleef toch wat op mijn honger zitten.
's anderendaags was het wel meteen prijs met de Sore Losers. Stevige rock ende roll van eigen bodem zoals ik het graag heb. Geen franjes, recht toe recht aan.... Daan kon me daarna alweer niet echt overtuigen. Maar 't gezelschap was ook veel waard.
Tussen de regenbuien door mocht Soviet Grass enkele dagen later spelen aan The Top. Vorig jaar waren deze jongelui voor mij de ontdekking bij Klinkende Kroegen. Nu zijn ze versterkt met een zanger. 't gaat er iets minder psychedelisch aan toe dan toen, de krachtige stem die er de vorig keer ontbrak was er nu wel, al lijkt het soms dicht aan roepen te komen ipv zingen. Nog wat rommelig bij momenten, maar er zit nog steeds goeie muziek in :)
Tussen de muziekjes door, ben ik ook nog eens naar TAZ getrokken voor "Ginds, tussen de netels" van Dimitri Verhulst, door 't Arsenaal. Een verhaal dat zich ergens tussen "Festen" en 't trouwfeest van Willy's en Marjetten afspeelt. Met een fantastische Windman en Lien Wildemeersch, Marie Vinck kon me minder overtuigen (zelfs toen ze naast me stond, of was het omdat ze een kleedje aanhad). Een beetje absurd, maar uiterst genietbaar 3-D stuk: we zaten binnen, voor ons speelde zich het belangrijkste af, op straat en voor/naast het gebouw aan de andere kant van de straat gebeurde er op de achtergrond ook heel wat.
Klinkers dan. Een iets minder geslaagd openingsweekend vond ik. De reggae van Pura Vida en de ska van The Selecter waren op zich elk wel goeie nummers, maar alles werd (van beide groepen) behoorlijk monotoon, niet dat de avond niet gezellig was.... maar muzikaal schortte er toch wat aan. Zap Mama kon me 's anderendaags ook niet volledig boeien, of lag het aan de gezellige gesprekken?
't Tweede weekend vond ik stukken beter: Ialma met de mooie gallicische stemmen. Helaas hebben ze er ook een choreografie aan bijgevoegd en die komt zo kunstmatig over dat het .... ergerlijk wordt. Amparo Sanchez daarna was iets minder babbelachtig dan anders, maar ik was duidelijk in de juiste stemming voor haar ietwat rustiger werk. De nieuwe nummers klonken goed. Laat die CD maar komen.
Op zaterdag was er dan Sarah Ferri. Belgisch, mij ongekend, maar uiterste aangenaam fifties getinte deuntjes (zonder blazers, 't is geen Lady Linn), met een snuifje swingjazze en een aangename stem. De backingvocalistes hadden er ook duidelijk zin in, ik vond dat ze een tempo hoger aan het dansen waren dan de liedjes die gespeeld werden. Daarna was het tijd voor de ritmes van Sergent Garcia. Swingend tot en met, en minder reggae getint dan toen ik hem op Couleur Café zag. "Jumpi Jumpi, Mas Alto, Mas Alto" lijkt me ideaal voor de volley opwarming :). De Vama Veche afterparty was helaas iets minder mijn ding, ondanks het leuke gezelschap.
Tussendoor zijn we dan ook nog even naar de vleesvrije dag in Lokeren geweest. Gogol Bordello was amusant: vleugje balkan, vleugje kozakken, vleugje .... mengelmoes met wat crazy volk erbij. Amusant zonder meer.
Mozzer begon met een paar trage versies van Smiths nummers alvorens echt op volle toeren te komen met een prachtig Meat is Murder, Sandinavia, Speedway en Irish Blood... en dan gedaan. Onbegrijpelijk. na een 1u05 was hij verdwenen. 2many DJ's speelden iets te weinig anders dan techno & beats om mij lang te boeien. Met een hamburger in de hand dan maar rap Bruggewaarts getrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten