Dat er regels zijn, dat ze gevolgd moeten worden tot daarentoe, maar beetje menselijkheid zou niet misstaan. Vorige week waren er de minderjarigen in Oostende, deze week zijn het die in Brugge. Niet te vergelijken met de dakloze illegalen die een ander leven zoeken, gedwongen of niet, maar eveneens schrijnend is de uitspraak van de rechter ivm kinderopvang Pietje Pek.
op Focus TV: hier.
Er is een tekort aan kinderopvang voor mensen die geen normale 9u-17u job hebben en die zijn er almaar meer. Horeca, ploegwerk en de laatste tijd komen daar de warenhuizen bij, want we willen met zijn allen winkelen tot 20u/21u, ... maar opvang ah nee, die stopt vroeger, die stopt in het weekend, die.....
Tuurlijjk moet 't het wat leefbaar zijn voor iedereen en ja, spelende kinderen maken lawaai, maar neen ,'t zijn er geen honderden, ja 't is in het centrum, ja ook daar wordt er bij goed weer wel eens buiten gespeeld... Als 't nog mag, want in Poperinge is onlangs besloten dat er niet meer gevoetbald mag worden op een speelplein.
Ook hier speelt NIMBY weer te volle. Hoe gaan we ooit nog iets realizeren in dit land.
In een eerdere versie van het artikel mocht de opvang ook niet open zijn tijdens de verlofperiode.... Als er geen school is, waar moeten die dan naar toe?
Een bekende stelde alvast voor om het gerechtsgebouw te gebruiken, dat wordt in het weekend toch onderbenut. Goeie zaak!
Volgens mij evolueren we met de kinderverblijven naar een situatie als met de fuifzalen in Brugge: alles buiten de stad, als het even kan doe maar op het industrieterrein. Misschien kunnen we een multifunctionele tempel maken met enerzijds een kinderopvang van 6u tot 22u en anderzijds een of andere mega disco van 22u tot 6u, de nieuwe cactus rock club en nog wat andere mooie dingen. Waarom niet in de plaats van dit gebouw.
Helemaal zuur word ik bij het lezen van de reacties van "de mondige burger". Die rechtse, onverdraagzame achterklap. BAH !
Voor de facebookers: steun Mieke & Co: hier.
Cactus
Mark Lanegan ! Fool's Gold ! Triggerfinger ! Lamb ! Iron and Wine ! Arsenal ! Mogwai !
Het klikt duidelijk niet met Isobel Campbell, die net uit een manga strip gestapt kwam. Duidelijke misverstanden en onenigheden en toch, als Mark Lanegan zijn schuur opentrekt en die zware donkere stem debiteert/zingt, dan is het gewoon genieten. (leuk dat ze begonnen met iets van de Soulsavers, in mijn eindejaarslijstje vorig jaar).
De andere groepen maakten weinig indruk op vrijdag: Lady Linn klonk redelijk ok, KT Tunstall opvallend hard (maar daarvoor niet echt goed), Bryan Ferry nogal platjes.
Zaterdag werd stralend afgetrapt met de exotisch deuntjes en gitaartjes en muziekjes van Fool's Gold. Een waar hoogtepunt voor een op dat moment veel te leeg park. Fantastische muziek gewoon.
Keziah Jones viel me deze keer nogal gegen. Redelijk sterk begonnen, maar daarna volledig weggezakt in een ongezellige brij in plaats van zijn snedige muziek.
Cold War Kids vond ik degelijk zonder meer. Beetje spastische zanger, uitstekend ondersteund en leuke muziek, maar't mocht wat meer zijn.
Janelle Monae bracht wat meer qua show, maar ik bleef muzikaal op mijn honger zitten.
Triggerfinger Rocks ! Moet het nog gezegd? Rauwe rock (en alweer superversie van My Baby's got a Gun). Poses inbegrepen, 't blijft Belgisch beste rockband van het moment.
Lyle Lovett speelde voor een zo goed als leeg park, 't meerendeel ging eten in afwachting van Hooverphonic. De fans loved it, the others hated it.
Hooverphonic speelde ook wat van een greatest hits set, wat ik graag heb op festivals, maar deze mannen kunnen mij echt niet boeien.
Wat Lamb wel deed. iets ruwer dan ik me herinnerde van de vorige passage. Gabriel vroeg in de set, maar gedreven, zuiver. Je kreeg echt het gevoel dat er iets gebeurde....
Op zondag veel volk voor de Intergalactic Lovers, ik hoorde enkel het laatste nummer en knikte tevreden.
Daarna boeide het me allemaal niet tot Iron and Wine kwam. Ook hier iets steviger dan verwacht, lekkere songs, snedige en ietwat wars gitaarwerk. Yummie !
Hoogtepunt voor velen: Arsenal. Wat een feest alweer. Tot ver voorbij de bomen werd er meegesprongen en gezongen dat het een lieve lust was. Maar John Roan zong er toch regelmatig ferm naast (net als op Couleur Café, toch hetgene ik deze week op radio 1 hoorde), maar 't kon de pret niet drukken!
Iets minder van verwacht, maar 't was een soort van mokerslag: Mogwai ! Gesteund door de duisternis, een ietwat leger park, maar wat een sound! Laat los en laat je meedrijven, laat je terug weg duwen, onderga en geniet.
Het klikt duidelijk niet met Isobel Campbell, die net uit een manga strip gestapt kwam. Duidelijke misverstanden en onenigheden en toch, als Mark Lanegan zijn schuur opentrekt en die zware donkere stem debiteert/zingt, dan is het gewoon genieten. (leuk dat ze begonnen met iets van de Soulsavers, in mijn eindejaarslijstje vorig jaar).
De andere groepen maakten weinig indruk op vrijdag: Lady Linn klonk redelijk ok, KT Tunstall opvallend hard (maar daarvoor niet echt goed), Bryan Ferry nogal platjes.
Zaterdag werd stralend afgetrapt met de exotisch deuntjes en gitaartjes en muziekjes van Fool's Gold. Een waar hoogtepunt voor een op dat moment veel te leeg park. Fantastische muziek gewoon.
Keziah Jones viel me deze keer nogal gegen. Redelijk sterk begonnen, maar daarna volledig weggezakt in een ongezellige brij in plaats van zijn snedige muziek.
Cold War Kids vond ik degelijk zonder meer. Beetje spastische zanger, uitstekend ondersteund en leuke muziek, maar't mocht wat meer zijn.
Janelle Monae bracht wat meer qua show, maar ik bleef muzikaal op mijn honger zitten.
Triggerfinger Rocks ! Moet het nog gezegd? Rauwe rock (en alweer superversie van My Baby's got a Gun). Poses inbegrepen, 't blijft Belgisch beste rockband van het moment.
Lyle Lovett speelde voor een zo goed als leeg park, 't meerendeel ging eten in afwachting van Hooverphonic. De fans loved it, the others hated it.
Hooverphonic speelde ook wat van een greatest hits set, wat ik graag heb op festivals, maar deze mannen kunnen mij echt niet boeien.
Wat Lamb wel deed. iets ruwer dan ik me herinnerde van de vorige passage. Gabriel vroeg in de set, maar gedreven, zuiver. Je kreeg echt het gevoel dat er iets gebeurde....
Op zondag veel volk voor de Intergalactic Lovers, ik hoorde enkel het laatste nummer en knikte tevreden.
Daarna boeide het me allemaal niet tot Iron and Wine kwam. Ook hier iets steviger dan verwacht, lekkere songs, snedige en ietwat wars gitaarwerk. Yummie !
Hoogtepunt voor velen: Arsenal. Wat een feest alweer. Tot ver voorbij de bomen werd er meegesprongen en gezongen dat het een lieve lust was. Maar John Roan zong er toch regelmatig ferm naast (net als op Couleur Café, toch hetgene ik deze week op radio 1 hoorde), maar 't kon de pret niet drukken!
Iets minder van verwacht, maar 't was een soort van mokerslag: Mogwai ! Gesteund door de duisternis, een ietwat leger park, maar wat een sound! Laat los en laat je meedrijven, laat je terug weg duwen, onderga en geniet.
Prince
Nadat ik op zaterdag met Mathijs het toeristisch centrum via een wandelzoektocht had verkend, ging ik op dinsdag naar een ietwat vertrouwdere buurt: Sint Pietersplein alwaar Prince ten dans speelde. Een beetje een last minute beslissing, ik had gehoord dat er nog kaarten waren en heb er me op het laatste moment, allez, zaterdag, aangeschaft.
En ik ben er niet aan bedrogen. Een ietwat aarzelend begin maar vanaf D.M.S.R. ging het crescendo en daarna even de dieperik in (20 minuten owiyo staan roepen is er toch net iets te ver over), maar daarna ging het dak eraf, alhoewel er geen was. Hit Juke Box time met Purple Rain, Mountains (totaal niet verwacht om deze te horen) en Controversy. Ik had de indruk dat deze laatste wat afgebroken werd en iedereen ging back stage op aangeven van de kleine, okerkleurige smurf. Gelukkig niet voor al te lang en de juke box ging verder: Let's Go Crazy, 1999, Little Red Corvette, ...
Al die tijd stevig ondesteund door zijn slappende bassiste en een drummer die niet altijd even "mooi" in beeld gebracht werd (nogal idiote look eigenlijk), maar het tempo lustig bleef volgen, 2 backing vocalistes die meer frontstage waren dan back... en dan nog een babe op gitaar die Waiting in Vain mocht zingen op de tonen van Crimson & Clover. Sharon Jones & The Dap Kings kwamen ook nog even meedoen. Party all around!
Raspberry beret, Cream, If I was your girlfriend,...Jungle Love, A Love Bizarre passeerden met vele andere nummers de revue. Veelal gemixt met rifjes en grooves van andere nummers (gelukkig niet zo uitgesponnen als tijdens D.M.S.R.) en er werd al eens gevraagd om mee te zwaaien met de gsm op een donker moment (licht uit)....
Ongelooflijk hoe Prince zijn band weet te sturen en hoe hij toch wel de koning van de "weeping & screaming" gitaar blijft voor mij.
Na het afsluitende vuurwerk was er opeens nog "Sometimes It Snows in April" gevolgd door Peach... Om 20u15 begonnen, om 23u45 over. Meer moest het niet zijn :)
En ik ben er niet aan bedrogen. Een ietwat aarzelend begin maar vanaf D.M.S.R. ging het crescendo en daarna even de dieperik in (20 minuten owiyo staan roepen is er toch net iets te ver over), maar daarna ging het dak eraf, alhoewel er geen was. Hit Juke Box time met Purple Rain, Mountains (totaal niet verwacht om deze te horen) en Controversy. Ik had de indruk dat deze laatste wat afgebroken werd en iedereen ging back stage op aangeven van de kleine, okerkleurige smurf. Gelukkig niet voor al te lang en de juke box ging verder: Let's Go Crazy, 1999, Little Red Corvette, ...
Al die tijd stevig ondesteund door zijn slappende bassiste en een drummer die niet altijd even "mooi" in beeld gebracht werd (nogal idiote look eigenlijk), maar het tempo lustig bleef volgen, 2 backing vocalistes die meer frontstage waren dan back... en dan nog een babe op gitaar die Waiting in Vain mocht zingen op de tonen van Crimson & Clover. Sharon Jones & The Dap Kings kwamen ook nog even meedoen. Party all around!
Raspberry beret, Cream, If I was your girlfriend,...Jungle Love, A Love Bizarre passeerden met vele andere nummers de revue. Veelal gemixt met rifjes en grooves van andere nummers (gelukkig niet zo uitgesponnen als tijdens D.M.S.R.) en er werd al eens gevraagd om mee te zwaaien met de gsm op een donker moment (licht uit)....
Ongelooflijk hoe Prince zijn band weet te sturen en hoe hij toch wel de koning van de "weeping & screaming" gitaar blijft voor mij.
Na het afsluitende vuurwerk was er opeens nog "Sometimes It Snows in April" gevolgd door Peach... Om 20u15 begonnen, om 23u45 over. Meer moest het niet zijn :)
Lijstje
De aangenaamste dingen van't voorjaar:
- try out Piv Huvluv - speeltijd @ chez moi
- Tom Robinson @ Terminus
- Buffalo Tom @ AB
- Band of Horses @ AB
- Frank Focketijn in Brief aan mijn rechter @ MaZ
- Arsenal @ Zwerver
- The Pösies @ Club Quattro
- Ryan Bingham @ Zwerver
- try out Piv Huvluv - speeltijd @ chez moi
- Tom Robinson @ Terminus
- Buffalo Tom @ AB
- Band of Horses @ AB
- Frank Focketijn in Brief aan mijn rechter @ MaZ
- Arsenal @ Zwerver
- The Pösies @ Club Quattro
- Ryan Bingham @ Zwerver
te laat !
Veel te laat met deze concertdingetjes, maar alvorens morgen aan het zomerseizoen te beginnen, toch nog summier de laatste maanden even samenvatten:
Op 1 mei was er de red rock rally met een verrassend aangename Transcoder. Ook Arquettes mochten er wezen. Jack Parow & CPEX hoeven voor mij niet meer.
Een paar dagen daarvoor was ik op mijn eerste concert in de wespestraat, (wel niet helemaal, maar 't was toch dezelfde organisatie) voor een sublieme Jim White (goeie muziek, leuke verhaaltjes, .... ). William Tyler (us) feat. Volker Zander vond ik wat tegenvallen.
Een paar daarna ontdekte ik een nieuwe concertzaal in Brussel "Recyclart". 't is eigenlijk een doorgang van een treinstation, maar dat kon de pret niet drukken. Integendeel ! Marc Ribot Trio speelden er de pannen van het dak, allez, de stenen uit de muur. Een soort rock maar dan op zijn jazzisch gebracht. Onderaanvoering van de leider mochten de drummer (zeer jazzy stijl) en bassist (en laptop bediener) proberen te volgen of de grenzen wat verleggen. Enige negatieve was dat er in de "intro's" soms teveel gebliept en getuut werd naar mijn goesting.
Sabbath Assembly 's anderendaags was een soort religieuze doom rock. Geweldig lachwekkend en dat is het dan ook. Mijn zin om voor Earth te blijven was meteen gekelderd.
Eefje Visser mocht openen voor Luka Bloom, en ze zag er schattig uit. Muzikaal was veeeel minder. Luka Bloom daarentegen zorgde voor een heel aangenaam concert (als vanouds).
en een van de hoogte punten van het jaar was alvast Ryan Bingham, vorige week in de zwerver. Americana/country zoals ik het graag hoor. leuke solo's, pakkende nummers en korrelige hese stem. Laat die maar rap terug deze kant uitkomen !
Op 1 mei was er de red rock rally met een verrassend aangename Transcoder. Ook Arquettes mochten er wezen. Jack Parow & CPEX hoeven voor mij niet meer.
Een paar dagen daarvoor was ik op mijn eerste concert in de wespestraat, (wel niet helemaal, maar 't was toch dezelfde organisatie) voor een sublieme Jim White (goeie muziek, leuke verhaaltjes, .... ). William Tyler (us) feat. Volker Zander vond ik wat tegenvallen.
Een paar daarna ontdekte ik een nieuwe concertzaal in Brussel "Recyclart". 't is eigenlijk een doorgang van een treinstation, maar dat kon de pret niet drukken. Integendeel ! Marc Ribot Trio speelden er de pannen van het dak, allez, de stenen uit de muur. Een soort rock maar dan op zijn jazzisch gebracht. Onderaanvoering van de leider mochten de drummer (zeer jazzy stijl) en bassist (en laptop bediener) proberen te volgen of de grenzen wat verleggen. Enige negatieve was dat er in de "intro's" soms teveel gebliept en getuut werd naar mijn goesting.
Sabbath Assembly 's anderendaags was een soort religieuze doom rock. Geweldig lachwekkend en dat is het dan ook. Mijn zin om voor Earth te blijven was meteen gekelderd.
Eefje Visser mocht openen voor Luka Bloom, en ze zag er schattig uit. Muzikaal was veeeel minder. Luka Bloom daarentegen zorgde voor een heel aangenaam concert (als vanouds).
en een van de hoogte punten van het jaar was alvast Ryan Bingham, vorige week in de zwerver. Americana/country zoals ik het graag hoor. leuke solo's, pakkende nummers en korrelige hese stem. Laat die maar rap terug deze kant uitkomen !
Abonneren op:
Posts (Atom)