"Dikke Tetten". Dat waren ze. De woorden die Arno 't meest in de mond nam tijdens zijn optreden in het MaZ. Soms gecombineerd met de term "geen". Maar hij was de goed bij de babbel. Vele verhaaltjes en duidingen tussen de nummers door. Een veeg uit de pan naar het salon-socialisme (zou de aanwezige schepen van cultuur het gehoord hebben en de boodschap verder dragen?), maar vooral veel licht aangebrande praat dus. "Er zijn meer vrouwen dan chinezen op deze wereld" was een andere leuke.
't was ook eens iets anders om 't optreden mee te maken vanuit een ander perspectief. Dat van degene die iets minder groot geschapen zijn, t.t.z., degene die vooral zicht hebben op de rug van de persoon die voor hen staat. De mooiste plaats aan de pa was helaas al ingenomen door een mede-tijdelijke-rolstoelpatient, dus had ik ook vooral zicht op de paardenstaarten van het koppeltje voor mij. De aandacht gaat dan wel automatisch iets meer naar de teksten van de liedjes en ik heb toch een paar keer meer moeten lachen met wat er gezongen werd dan anders.
Voor de rest was het een typsiche goeie Arno-show, met als uitblinkers vooral de tragere nummers eigenlijk "Lola etc", "Elle pense quand elle danse" (die tekst !) , ... "Je veux nager" was ook nog eens van de partij. Uitsmijters waren "oh la la" (de kozakken versie) en "Putain Putain". Bisnummers "Les yeux de ma mère" en "Les filles du bord de mer". Zoals gezegd, een typische goeie Arno show, beetje voorspelbaar, maar wel goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten