De laatste slapers krijg ik maar moeilijk uit mijn ogen na een alweer gezellig Cactusfestival. Muzikaal heb ik minder meegepikt dan andere jaren wegens een ietwat grotere drukte aan de bar en andere gezellige bezigheden...
't Begon vrijdag met I Am Kloot, goeie songs, maar ze bleven me iets teveel op hetzelfde trage ritme kabbelen waardoor na een tijdje de verveling wat toesloeg. Ghinzu bevestigde het goede dat ze eind vorig jaar in't Ma/Z lieten zien. Ook David Gray bevestigde wat hij in januari in de AB deed, fantastisch beginnen, dan een enorme dip om dan weer super te eindigen. Ik verdenk er hem zelfs van dat de setlist identiek was.
Zaterdag liep het al vroeg storm voor een goede Balthazar. Little Dragon zorgde voor prima achtergrond muziek terwijl we aan onze eerste apero begonnen in onze loungebar (lange bar verantwoordelijken only)(José James deed hetzelfde tijdens de tweede apero). Black Mountain klonk fantastisch. Veel Led Zep-achtige dingen met wat keyboards erover heen, zonder echt hard te klinken. Zalig ! Balkan Beat Box waren de eersten om de wei echt in vuur en vlam te zetten. Parties everywhere met hun balkan meets rap meets ambiance. K's Choice bracht een makke set. Elvis Costello begon prachtig en eindigde evenzo, helaas zette iemand tussendoor de hemelsluizen open waardoor in onze bartent de muziek niet meer te horen was door het gekakel van de schuilende medemens. God bestaat niet, dat is duidelijk. Jamie Lidell bracht een bij wijlen fantastische set, altijd opzwepend en meeslepend, maar die techno-uitstapejs hoefden niet voor mij.
De zondag begon bij met Fiction Plane, zoon van sting. Ziet eruit als, klinkt bij momenten als de papa en speelt snedig gelijk de police in hun goeie dagen. Verdienstelijk optreden! John Spencer was iets minder hard en rauw dan verwacht maar ik kon die rockabilly wel smaken. Wat een gitarist trouwens ! Tijdens Tori Amos heb ik me toch laten verleiden om richting de technische dienst te slenteren om het einde van de voetbalfinale mee te maken. 60 man gekluisterd rond een klein draagbaar tv'tje terwijl 30 meter verder, schuin voor ons, een al bij al rustige set gebracht werd. 't was moeilijk om bij cruciale fases de stilte te bewaren. Geen idee trouwens waarom ze de vele covers bracht (Teen Spirit, Personal Jesus en nog een paar). Maar dank zij Iniesta kwam er een einde aan het gesteek en geplaag tussen Alex van Maes en mezelf. Hij mocht zijn oranje vlag & zelfgemaakt "holland wk kampioen" gebruiken om zijn tranen te drogen :) Mocht voetbal hem nu nog iets kunnen schelen, niet dus. Net als vorig jaar was het beste van het festival ook het laatste. Macy Gray is terug en hoe ! Klok van een stem, 2 volslanke backingvocalistes met klokken van stemmen. Fantastische sfeervolle en goede muziek. 't werd alweer een enorm afscheidfeestje (ook hier, waarom die covers? oa Creep).
tot volgende jaar @LangeBar@Cactusfestival@dorstigenlaven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten