Normandy
Soms is het heerlijk om eens de kolder in de kop te hebben en toe te geven aan de impulsen. Vorige vrijdag, terwijl ik de werkweek aan het afronden was en het zonnetje buiten lekker brandde, begon het zo te kittelen. Een kwartiertje later was het hotelleke in Rouen geboekt en nog wat later zat ik achter het stuur....
's anderendaags trok ik over de Pont de Normandie
naar Honfleur & Deauville. 't was er druk, zeker in Honfleur, die me wat een kruising tussen Damme en Sluis geleek, maar met de gezellige terrasjes rond het "Grand Bassin" & Eglise Ste Cathérine toch iets unieks uitstraalde. Deauville was meer bourgeois, zowel que stijl van de huizen als strand. Daar heb ik me wel enige uren geïnstalleerd om wat zonne-energie op te doen en me verder te verdiepen in't tweede deel van de Millenium triologie.
Zondag was het hoogtepunt van de korte trip: Etretat en zijn falaises. Ik hou van rond te lopen in steden, maar niks raakt me meer dan de wonderen der natuur. De bogen in de rotsen, het spel met de mist, de vissende vogels.... uren kan ik er naar kijken. Wat ik dan ook gedaan heb :p
Op de terugtocht ben ik eerst in Dieppe gestopt, maar dat zei me niet veel, dan maar doorgestoken richting grens en nog eens afgeslagen aan Cap Gris Nez/Cap Blanc Nez met de prachtige zichten op de stranden en de kustlijn. Heerlijk !
Op naar Sardinië...
's anderendaags trok ik over de Pont de Normandie
 |
| From 2010-05-25 Normandy |
naar Honfleur & Deauville. 't was er druk, zeker in Honfleur, die me wat een kruising tussen Damme en Sluis geleek, maar met de gezellige terrasjes rond het "Grand Bassin" & Eglise Ste Cathérine toch iets unieks uitstraalde. Deauville was meer bourgeois, zowel que stijl van de huizen als strand. Daar heb ik me wel enige uren geïnstalleerd om wat zonne-energie op te doen en me verder te verdiepen in't tweede deel van de Millenium triologie.
Zondag was het hoogtepunt van de korte trip: Etretat en zijn falaises. Ik hou van rond te lopen in steden, maar niks raakt me meer dan de wonderen der natuur. De bogen in de rotsen, het spel met de mist, de vissende vogels.... uren kan ik er naar kijken. Wat ik dan ook gedaan heb :p
 |
| 2010-05-25 Normandy |
Op de terugtocht ben ik eerst in Dieppe gestopt, maar dat zei me niet veel, dan maar doorgestoken richting grens en nog eens afgeslagen aan Cap Gris Nez/Cap Blanc Nez met de prachtige zichten op de stranden en de kustlijn. Heerlijk !
Op naar Sardinië...
Boekskes
Mijn collega stapelt graag haar boekskes. Bij deze mijn voorraadtoename na bezoek aan de boekenverkoop van de bib in de Biekorf.
Boek
"Ons" Kimberley heeft dus een boek "Van Sterrenmeisje tot Kimberley", geschreven over haar leven. Een leven vol geweld, alcoholisme en misbruik... samen goed voor een turf van 65 bladzijden. Toen was ze waarschijnlijk in slaap gevallen, of zou ze sterretjes gezien hebben?
Marble Sounds & Lali Puna
Vorige week ben ik dank zij ons Roosje onverwachts in 't Ma/Z beland. Twee uitspraken, van elke artiest één, waren de hoogtepunten van de avond.
"Bedankt voor.... te applaudiseren", zei de zanger van Marble Sounds na het eerste nummer. Leuke muziekjes, die meestal rustig beginnen en daarna leuk openbloeien maar 't geheel lijkt allemaal wat teveel op elkaar. Maar toch een aangenaam begin.
"Sorry, I'm not used to hear my voice ... like this", zei de zangeres van Lali Puna net voor het laatste nummer van de set. Ik hoop voor haar dat het inderdaad zo is. Zo'n monotoon gezeur ! ondersteund door drummer en 2 keyboards en soort gitaar (ene van de Notwist) klonk het mij allemaal te stereotyp. Gelukkig stond er naast ons een of andere spaanse enclave die voor het nodige entertainment zorgde :p
"Bedankt voor.... te applaudiseren", zei de zanger van Marble Sounds na het eerste nummer. Leuke muziekjes, die meestal rustig beginnen en daarna leuk openbloeien maar 't geheel lijkt allemaal wat teveel op elkaar. Maar toch een aangenaam begin.
"Sorry, I'm not used to hear my voice ... like this", zei de zangeres van Lali Puna net voor het laatste nummer van de set. Ik hoop voor haar dat het inderdaad zo is. Zo'n monotoon gezeur ! ondersteund door drummer en 2 keyboards en soort gitaar (ene van de Notwist) klonk het mij allemaal te stereotyp. Gelukkig stond er naast ons een of andere spaanse enclave die voor het nodige entertainment zorgde :p
Overmoed
Vorige vrijdag heb ik van het goede weer gebruik gemaakt om mijn stalen ros nog eens van stal te halen. Voor een iets langere toch dan naar Brugge centrum dan toch. Eerst had ik de knooproute kaarten van het Brugse & Meetjesland eens bekeken en 2 routes uitgestippeld. Een langs Damse Vaart en Schipdonkkanaal tot Maldegem om dan via Sijsele terug te keren, of een iets moediger alternatief om door te steken tot Eeklo en dan via Knesselare naar Beernem en langs de Gentse Vaart terug naar huis te komen.
Zo gezegd zo gedaan.... Lekker weertje, windje licht op kop, mooi landschap, ... Maldegem voorbij tot Eeklo,... Oh, Zomergem is maar 6 km verder meer en daar komen Schipdonk & Gentse Vaart samen, laat ik dat maar doen, .... hmmm ... die samenvloeiing is nog km of 7 voorbij Zomergem ... tiens, mijn beentjes, ...
Uiteindelijk heb ik meer dan 80 kilometer gepedaald en voor een eerste keer was dat er wat over. Zeker het dipje tussen de samenvloeiing en Aalter was niet leuk. Gelukkig is er een goeie bakkerij in Bellem :p
's Avond op het 50 jaar Jumpers feest, had ik dan ook de nodige kniepijn, gelukkig was de muziek niet van dien aard dat ik me op die dansvloer wou gaan uitleven.
(voor album, klik op de foto)
Zo gezegd zo gedaan.... Lekker weertje, windje licht op kop, mooi landschap, ... Maldegem voorbij tot Eeklo,... Oh, Zomergem is maar 6 km verder meer en daar komen Schipdonk & Gentse Vaart samen, laat ik dat maar doen, .... hmmm ... die samenvloeiing is nog km of 7 voorbij Zomergem ... tiens, mijn beentjes, ...
Uiteindelijk heb ik meer dan 80 kilometer gepedaald en voor een eerste keer was dat er wat over. Zeker het dipje tussen de samenvloeiing en Aalter was niet leuk. Gelukkig is er een goeie bakkerij in Bellem :p
's Avond op het 50 jaar Jumpers feest, had ik dan ook de nodige kniepijn, gelukkig was de muziek niet van dien aard dat ik me op die dansvloer wou gaan uitleven.
(voor album, klik op de foto)
Ensor
't Hoeft niet altijd muziek te zijn. Terwijl er één naar de hemel vaarde, zijn we afgezakt naar 't vissersdorpje dat ooit de koningin der badsteden was. Ze vieren er dat het 61 jaar geleden is dat James Ensor stierf.
Plaats van de herdenking was het Mu.ZEE. De eerste verdieping was prachtig blauw geschilderd als "kopie" van zijn salon. De schilderijen en tekeningen hangen er thematisch aan de verschillende muren. De "vrouwen", de "stillevens", de "familie" en in het midden van dit alles natuurlijk "De intrede van Christus in Brussel".
Een paar dingen vielen met toch in zijn werk: de vele karnavaleske maskers & gezichten, de verschillend stijlen die hij gebruikt heeft en 't feit dat ik zijn tekenwerk mooier, grapperig en spitanter vindt dan zijn schilderwerken (en de heerlijke doodskoppen die overal opduiken).
Ontgoochelend en ronduit ambetant was wel de verlichting in 't Mu.Zee. Naargelang 't schilderij/tekening moest je voortduren meer naar links/rechts/vooruit/achteruit gaan om 't goed te kunnen bekijken. Zelden kon je iets gewoon "frontaal" bekijken.
Van de vaste collectie in't Mu.ZEE was er ook weinig dat me echt kon bekoren.
Gelukkig was het zonnetje ondertussen van de partij en kon de dag afgesloten worden met een wandelingetje over 't staketsel en een terrasje aan 't Zeezotje....
Plaats van de herdenking was het Mu.ZEE. De eerste verdieping was prachtig blauw geschilderd als "kopie" van zijn salon. De schilderijen en tekeningen hangen er thematisch aan de verschillende muren. De "vrouwen", de "stillevens", de "familie" en in het midden van dit alles natuurlijk "De intrede van Christus in Brussel".
Een paar dingen vielen met toch in zijn werk: de vele karnavaleske maskers & gezichten, de verschillend stijlen die hij gebruikt heeft en 't feit dat ik zijn tekenwerk mooier, grapperig en spitanter vindt dan zijn schilderwerken (en de heerlijke doodskoppen die overal opduiken).
Ontgoochelend en ronduit ambetant was wel de verlichting in 't Mu.Zee. Naargelang 't schilderij/tekening moest je voortduren meer naar links/rechts/vooruit/achteruit gaan om 't goed te kunnen bekijken. Zelden kon je iets gewoon "frontaal" bekijken.
Van de vaste collectie in't Mu.ZEE was er ook weinig dat me echt kon bekoren.
Gelukkig was het zonnetje ondertussen van de partij en kon de dag afgesloten worden met een wandelingetje over 't staketsel en een terrasje aan 't Zeezotje....
Bits & Pieces
Ik heb de voorbije weken nog een paar optredens gezien die weinig of geen indruk nalieten: Eagle Seagull, Scott H. Biram, Peggy Sue, Slim Cessna's Autoclub.
Ook een paar die gewoon tegenvielen: ik heb toch moeite met de makkere sound van Archie Bronson Outfit en Roland, Steven De Bruyn & Tony Gyselinck viel gewoon tegen.
Vorige zaterdag ben ik bij wijze van aperitief binnengesukkeld op Tielt Rockt in Schuiferskappele of all places, home of the Dirty Scums. Ik was curieus naar ene Escalier de Tintin. De klank van de micro's was abominabel slecht (blame de public address), maar het gitaarwerk mocht er wezen. Een halfuurke sonic youth getinte rock met leuke ritme veranderingen in 't plaatselijke parochiezaaltje met dito sfeer en aanwezige paardekoppen.
't moet niet altijd den AB zijn om aangenaam te zijn.
Ook een paar die gewoon tegenvielen: ik heb toch moeite met de makkere sound van Archie Bronson Outfit en Roland, Steven De Bruyn & Tony Gyselinck viel gewoon tegen.
Vorige zaterdag ben ik bij wijze van aperitief binnengesukkeld op Tielt Rockt in Schuiferskappele of all places, home of the Dirty Scums. Ik was curieus naar ene Escalier de Tintin. De klank van de micro's was abominabel slecht (blame de public address), maar het gitaarwerk mocht er wezen. Een halfuurke sonic youth getinte rock met leuke ritme veranderingen in 't plaatselijke parochiezaaltje met dito sfeer en aanwezige paardekoppen.
't moet niet altijd den AB zijn om aangenaam te zijn.
Siberië
Geef me je jas
van bont van teddyberen.
Sla je arm om me heen
en al je winterkleren.
Zoen me tot ik warm word.
Zoen me tot ik spin.
Trek je eigen huid dan uit,
stop mij eronder in.
Sus me met je hartslag.
Wij ons wij ons wij ons.
Maak van dit veel te grote bed
een heel klein fort van dons.
van bont van teddyberen.
Sla je arm om me heen
en al je winterkleren.
Zoen me tot ik warm word.
Zoen me tot ik spin.
Trek je eigen huid dan uit,
stop mij eronder in.
Sus me met je hartslag.
Wij ons wij ons wij ons.
Maak van dit veel te grote bed
een heel klein fort van dons.
Classic
Spot de klassieker:
The Opposites
Arid
Daan
Amy MacDonald
Scissor Sisters
Mika
The Black Eyed Peas
The Opposites
Arid
Daan
Amy MacDonald
Scissor Sisters
Mika
The Black Eyed Peas
King of Surf Guitar
My favorite Dick, Dick Dale, was eindelijk nog eens in het land. Na 2 uitgestelde tournees wegens ziekte, was hij er deze keer wel geraakt. 73 jaar jong, kalend met lange haren, maar er zit nog geen sleet op zijn vingervlugheid.
Ondersteund door drums & bas, toverde hij de ene na de andere mooie rif uit zijn gitaar. Daarnaast speelde hij ook nog drums, mondharmonica & trompet (compleet met Louis Amrstrong imitatie). Denderende nummers schudde hij uit zijn mouw ("I don't have list, I get my energy from you, you are my medicine") terwijl hij af en toe uitdagend, stoer, macho in het publiek keek om zich dan met een knipoog om te draaien. Grappig ook dat iemand een bepaald nummer vroeg en hij zei dat ze het al gespeeld hadden, maar dat hij nog wel stukje ging herhalen waarop hij naar de bassist keek en die duidelijk zei "we haven't played it yet". De verwondering op zijn gezicht....
Om maar te zeggen, 't was een feelgood concert. Kwa klassiekers passeerden onder andere "House of the Rising Sun", "Smoke on the Water" en "Louie Louie". Afgesloten werd er met "Misirlou" & vreemde "Star Spangled Banner"
Daarvoor mocht Speelball Jr de zaak opwarmen en ze deden dat voortreffelijk. Zowel muzikaal als met hun go-go girls die in al dan niet sexy lingerie en netkousen al dan niet sexy stonden te dansen op de daarvoor voorziene podia.
Ondersteund door drums & bas, toverde hij de ene na de andere mooie rif uit zijn gitaar. Daarnaast speelde hij ook nog drums, mondharmonica & trompet (compleet met Louis Amrstrong imitatie). Denderende nummers schudde hij uit zijn mouw ("I don't have list, I get my energy from you, you are my medicine") terwijl hij af en toe uitdagend, stoer, macho in het publiek keek om zich dan met een knipoog om te draaien. Grappig ook dat iemand een bepaald nummer vroeg en hij zei dat ze het al gespeeld hadden, maar dat hij nog wel stukje ging herhalen waarop hij naar de bassist keek en die duidelijk zei "we haven't played it yet". De verwondering op zijn gezicht....
Om maar te zeggen, 't was een feelgood concert. Kwa klassiekers passeerden onder andere "House of the Rising Sun", "Smoke on the Water" en "Louie Louie". Afgesloten werd er met "Misirlou" & vreemde "Star Spangled Banner"
Daarvoor mocht Speelball Jr de zaak opwarmen en ze deden dat voortreffelijk. Zowel muzikaal als met hun go-go girls die in al dan niet sexy lingerie en netkousen al dan niet sexy stonden te dansen op de daarvoor voorziene podia.
Amparo Sanchez
Ietwat bevreesd trok ik donderdagavond richting AB, de halve luisterbeurt van "Tuscon Habana" leerde dat het een rustige soloplaat is, ver weg van het springerige feestgewoel dat Amparanoia bij momenten bracht. Dit gevoel werd nog wat versterkt door de theateropstelling van de AB, allemaal zitjes tot vooraan.
Met "Aqui Estoy" werd er begonnen en 't was meteen duidelijk dat het een avond van mooie muziekjes ging worden. Een zeskoppige band (piano, staande bas, drum (veelal bespeeld met de borsteltjes), cello, trompet (viva cuba/mexico) en electrische gitaar) zorgde voor een verzorgde, afgewerkte sound waarbij vooral de gitaar dwars door alles heen ging en mij af en toe aan Twin Peaks deed denken. Het was even wennen aan de spaanse bindteksten en verhaaltjes, maar de roestige laag op mijn spaans was vlug genoeg weggeblazen om 't nodige te kunnen volgen (de suertes, corazons en amors zijn dan ook niet zo moeilijk te verstaan). Maar mooie muziekjes dus, waarmee je gaandeweg toch meegezogen wordt. Tijdens "La Gata Bajo La Lluvia" had ik zelfs kippenvel. Bij momenten dramatisch gezongen, zoals alleen latina's dat kunnen, meegesleept door de combinatie piano/cello... Prachtig.
Naar het einde toe werd het tempo toch nog ietwat verhoogd en kon ik met zalige glimlach op het gezicht terug naar huis.
Met "Aqui Estoy" werd er begonnen en 't was meteen duidelijk dat het een avond van mooie muziekjes ging worden. Een zeskoppige band (piano, staande bas, drum (veelal bespeeld met de borsteltjes), cello, trompet (viva cuba/mexico) en electrische gitaar) zorgde voor een verzorgde, afgewerkte sound waarbij vooral de gitaar dwars door alles heen ging en mij af en toe aan Twin Peaks deed denken. Het was even wennen aan de spaanse bindteksten en verhaaltjes, maar de roestige laag op mijn spaans was vlug genoeg weggeblazen om 't nodige te kunnen volgen (de suertes, corazons en amors zijn dan ook niet zo moeilijk te verstaan). Maar mooie muziekjes dus, waarmee je gaandeweg toch meegezogen wordt. Tijdens "La Gata Bajo La Lluvia" had ik zelfs kippenvel. Bij momenten dramatisch gezongen, zoals alleen latina's dat kunnen, meegesleept door de combinatie piano/cello... Prachtig.
Naar het einde toe werd het tempo toch nog ietwat verhoogd en kon ik met zalige glimlach op het gezicht terug naar huis.
Abonneren op:
Posts (Atom)