Dat stond er op één van de t-shirts die te koop waren in de promostand: "Let's Ballad." Eigenlijk vat dit redelijk goed samen waar Richard Hawley voor staat: rustige, gitaargedreven liedjes met een ietwat sombere stem gebracht. Op cd gaat het me af en toe vervelen, dus ging ik met gemengde gevoelens naar de schouwburg, om er anderhalf uur later glimlachend terug buiten te stappen.
De mooie liedjes werden op eenzelfde manier gebracht, veelal met een gitaarklank die doet denken aan de jaren '50/'60, ondersteund door een bas, subtiele drums, iets minder subtiele keyboards en een multi-gitarist. Het tempo bleef wat het ook op cd was, al waren er de heerlijke soleermomenten, die eigenaardig genoeg niet het tempo opdreven, maar tiJdens de welke de rest van de band luider speelde en het gitaartje wat op de achtergrond gemixed werd.
Het was 's mans tweede optreden blijkbaar: "from last time, I remember going into a bar, ...... and that's it." Hopelijk blijft er dit keer toch ook het enthousiaste publiek hangen.
Hoogtepunten voor mij waren 'The Ocean' waarmee hij het optreden afsloot en ergens in het begin "Open Up Your Door."
2 opmerkingen:
Heb hem nu ook gezien in Het Koninklijk Circus. Grotendeels beaam ik jouw analyse. Op CD zou ik dit ook redelijk saai vinden, maar live is het wel best te pruimen, zelfs wat Sonic Youth gitaren af en toe. Zaal gaf staande ovatie.
Lap, tis ni goe weer en dan ga je 't eens met mij :s
Een reactie posten