Ik heb gisteren zwaar getwijfeld aan wat ik ging doen: Guinness en andere groene feestelijkheden in Celtic Ireland of naar Duke Robillard in De Zwerver gaan zien. Het is uiteindelijk het laatste geworden omdat ik sinds de heropening van De Zwerver er nog niet geweest was en ik bepaalde mensen wel eens terug wou zien.
Duke Robillard kende ik niet, zelfs niet van naam, enkel de verwijzing naar de Fabulous Thunderbirds deed een belletje rinkelen. Blues dus, goeie blues. Ter plekke was het dan ook een gezellige avond: "my baby left me at 3am and I am all alone", "I May Be Ugly (But I Sure Know How To Cook)", en andere grieven (veelal van T Bone Walker) werden subtiel aan de man gebracht. Duke op gitaar, iemand op (staande) bas, een drummer (toch wel de minste naar mijn aanvoelen) en iemand op de (alt)sax. samen zorgden ze voor fijngevoelige, veelal lang uitgesponnen (4 nummers het eerste half uur), maar zelden vervelende blues. Topper van de avond was voor mij toch de kerel op de sax, met de zware bastonen die je naar de keel grepen.
En het thuisgevoel dat terug is in De Zwerver. Na het heengaan van het Schippershuis is dit een nieuwe warme plek aldaar.
1 opmerking:
een ideale voorbereiding voor Duvel Blues, laatste weekend van mei, met als headliner op de affiche... The Fabulous T-birds!
tot dan...
Een reactie posten