Toen ik weg liep van DJ Bob en in mijn tent kroop, merkte ik dat het vandalisme ook op onze camping (camping koude kot straat 11, voorheen camping roos) toegeslagen had. Mijn tent stond open en mijn rugzak was verdwenen, inclusief de kleren die erin zaten. Autosleutels lagen gelukkig nog in de tent. Toen de rest van Leffinge een paar uur later, al zingend terug op de camping kwam en me wakker maakte, even mijn kop buiten de tent gestoken en warempel een deel van mijn kleren lag nu verspreid tussen mijn en de volgende tent... De vrienden wisten van niks, dan maar alles samengeraapt en verder geslapen. Een initiele zoektocht langs de camping en politie leverde niks op. Een tweede was meer succesvol. In zo'n klein Guecha tentje lagen 5 jonge snotters, compleet uitgeteld, met daarnaast mijn lege rugzak. Verder in de tent vond ik de ontbrekende kleren, behalve badhanddoek. Big OEF ! Terug naar de politie om te melden dat ik mijn spullen terug had en dat ik wist wie en waar en of ze niet even konden passeren om hen wat op de vingers te tikken.... "Ach meneer, er zijn er zoveel"... Goe bezig die mannen. Later dan maar eens de 'moeder' in de tent ernaast aangesproken. Bleek dat die gasten het tentje van het lief van een vriendin van haar dochter gewoon gekraakt hadden. Hun grote tent was ook beschadigd, de mensen zijn gedegouteerd vertrokken. Ik vraag me toch ook af wat een deel snotters van 12-15 zonder begeleiding ladderzat op een festival doet.
Soit, zondag was muziekdag en het ochtend gebeuren heeft me niet kunnen tegenhouden, noch heeft het de sfeer kunnen verpesten. Tref heb ik helaas nog moeten missen, maar het schotse Lau zat er al boenk op. Met viool, accordeon en gitaar, brachten ze iets meer dan gewoon jigs en reels en terwijl het buiten goot warmde het in de Kayam serieus op. Daarna was het de beurt aan Lais. Lang geleden dat ik hen nog gezien had, maar wat ik (vooral hoorde) beviel me zeer. Dwarse gitaren, donderende drums en prachtige stemmen er bovenop. Het zicht was iets minder, de felle kleedjes waren wel leuk, maar de ene deed niks anders dan draaien, de andere had wat meer zijwaartse bewegingen en de laatste zwaaide vooral met haar armen. Maar zoals ik zei, muzikaal zeer te pruimen. (en het kleedje van jorunn moet echt niet veel meer uitgesneden zijn). Opmerkelijk wel. Toen "'t smidje" werd ingezet, was er nauwelijks reactie uit het publiek, terwijl als je dat op de fuif hoort.... Billy Bragg is nog even scherp als vroeger. He likes to brag :p Een stuk grijzer, maar nog even gedreven, even anti-kapitalistisch. Zijn gitaar heeft nog steeds die heerlijke scherpe klank. Zijn speeches en verontwaardiging even gemeend en zijn wits even puntig. Hij speelde maar een 4-tal nummers van na 1996 en misschien was dat maar goed ook. 'Greetings From The New Brunette', 'Sexuality' en afsluiter 'New England' waren de max. Daarna begon het gedrang naar voren om Boudewijn de Groot te zien. Met de nodige klankproblemen (waar velen mee kampten, toch een blijvend probleem, al was het niet zo erg als vorig jaar)begon hij solo, waarna steeds meer muzikanten er bijkwamen. Er was een geprogrammeerde folkie inslag met het duel tussen het wasbord (ernst jansz) en de viool. Maar vooral de bloedmooie teksten van 'testament van mijn jeugd', 'verdronken vlinder', een leuke verwijzing naar het blowen bij 'als de rook om je hoofd is verdwenen' en een overdonderend 'de engel is gekomen' (die lichtshow). Afsluiter was natuurlijk 'Het land van Maas en Waal'.
Buiten bleef het gieten.
Voor Loreena McKennitt begon werden we door Friedl Lesage gewaarschuwd dat het een 'rustig' optreden ging zijn, iets anders dan wat we al hadden. Exact mijn vrees toen ik hoorde dat ze naar Dranouter ging komen. Maar de 10-koppige band begeleidde haar heel goed, al blijft het wennen aan die hoge stem. Afwisselend tussen harp, keyboard en piano werd een hoogstaand optreden gebracht. De vrees bleek ongegrond. Helemaal leuk werd het toen ze iets over een waterval bracht, terwijl op dat moment de hemelsluizen nog iets verder opengingen.
Daarna ging het helemaal overboord met Arsenal. Wederom, wat een feestje !! Opmerkelijk was dat Mirko Banovic van dienst was op bas.
Opmerkelijk was de afsluitende afterparty. DJ Bertrand was de enige die er geen goedkope, niet folk rifjes (white stripes, offspring, preuteleute) tussengooide en toch constant de boel naar zijn hand zette. Chapeau!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten