't was koud, 't was nat, 't was een matig programma en we hebben't geweten. Op vrijdag moest ik niet werken, Girls In Hawaii klonken met te mak om me helemaal mee te slepen. Misschien toch eens die CD beluisteren om te horen waar die lovende recenties vandaan komen. And So I Watch You From Afar en Delvis heb ik gemist omdat ik aan't socializen was. Daan stoorde niet echt op de achtergrond. Squrarepusher wel, dan maar richting zaal voor Amen Ra. Hard, stevig, goede gitaren, maar waarom schreeuwt die zanger zo terwijl hij tijdens de soundcheck zo schoon zong?
Op zaterdag had ik de vroege shift. Spectors klonken aanstekelijk, Steak nr 8 sloot kwa geluid wat aan bij Amen Ra, SX kreeg bitter weinig repsons. The Horrors vond ik echt goed, vertrekkend van Joy Division verkennend langs verschillend paden. Duidelijk iets dat ik beter moet leren kennen. Aan de zaal was er geen doorkomen aan voor Jacco Gardner & Compact Disk Dummiers. Jesse Ware dan maar. Aangename verrassing. Soulmadame ten voeten uit, goed het publiek bespelend en duidelijk meer in haar mars dan die hitjes. Het was ook het enige moment dat de tent vol stond. Max Romeo bracht me iets te stereotype reaggae, al kon hij de aanwezigen wel bekoren. A Place To Bury Strangers waren hard, keihard, Hypnotiserend met die strobo die net voor de drum stond. Nog eens te bekijken op een wat nuchterder moment.
Op zondag werkte ik de late shift. Het einde van Dez Mona meegemaakt en verrassend goed bevonden (na eerdere slechte beurt). Blaudzun was ook goed bezig (al snap ik de Placebo referentie van Shanah niet). De rest is aan mij voorbij gegaan wegens aan het werk. Trixie had wel precies terug haar stem die ze op Gent Jazz kwijt was. en dan was er de afterparty .... Wat Niels & Klaas in de vroege uurtjes brachten ... me mucho like !!!!! Euforisch gewoon eindelijk nog eens paar uur rockparels te horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten