Er was "Niets is Onmogelijk" van Toneelhuis/Olympique Dramatique & Lazarus met een ronduit schitterende Geert Van Rampelberg. Het is letterlijk een soort deurenkomedie. Met een zestal deuren wordt gedurende het hele stuk lustig over het podium geschoven en als in/uitgang gebruikt. Een werkloze ziet het niet meer zitten en wil zelfmoord plegen. Verscheidene "doelen" & "strekkingen" willen die zelfmoord gebruiken om ter hunner voordele, als hij daartoe maar de juiste afscheidsbrief tekent. De opbouw naar de beslissing vind ik wat rommelig en schreeuwerig, maar gaande weg komt het absurde kantje van het verhaal beter naar voor, met als hoogtepunt het afscheidsfeestje waarna hij dan maar zelfmoord moet plegen. Bonkende beats, prachtig spandoek in schoon contrast met de tragiek van het verhaal/dilemma, elk zijn deel doende om de juiste vermelding te krijgen, tot een snerpend "zet die ploat af" de boel weer keert... en dan nog eens en ...Een prachtig stuk dus, maar toch beetje onevenwichtig qua opbouw.
2 dagen later was er dan Gili die uitdrijft.
Minder humor dan in zijn eerste shows, meer gegoochel & paranormaliteit, een schitterende Ygor uit Poperinge als assistent en een resem "hoe doet hij dats" ... naam op een zakdoekje, vliegende tafel, vermeldingen op een briefje in een doos.... ook hier een entertainende avond.
Op naar het zesde Brugs Bierfestival dan maar. Zaterdag eens gepasseerd, zondag ook. Tussendoor met WIVO een mooie stap richting titel gezet. Volhouden nu. Maar bierfestival dus.
- Bij de tegenvallers: Bryggja Tripel (Bryggja), Fort Lapin Quadrupel (Fort Lapin), Den Ijzeren Arm (Brugs Bierinstituut),
- Bij de meevallers: Malheur Tripel Tripel Hop (Malheur), Enfant Terriple (De Leite), Gauloise Tiple Blond (Du Bocq), La Trappe Quadrupel (Abdij Koningshoeven)(al kende ik die al van de voorgaande edities)
- Bij de rare: Cookie Beer (Ecaussinnes), Floris Cactus (Huyghe), Oakey Mokey Whiskey Stout (Brouwers Verzet)
- Speciale vermelding: dat meisje met haar twee kwibussen
Daarna mocht Howe Gelb zijn ding doen. Ik merk dat het de derde keer is dat ik hem zie (lang leve de blog !). Eens op Dranouter 2008 waar ik enthousiast over was, en een keer in de cactuszaal waar het euh? was. Gezien in naar MAG verwijs, al er wel wat kritiek geweest zijn... Ook nu heb ik me de jonge Tom Waits bedenking gemaakt. Wat een stem heeft die kerel! Voor de rest kwam het nogal rommelig en chaotisch over. Niet alleen door het ontbreken van een setlist, zijn sjofele houthakkershemd met baseball cap maar het gespeel met de pedalen (ja, ook hier) waar hij soms stond te kijken van op welke ga ik nu duwen brak de songs wat. De improvisaties met Carice Van Houten (ook mooie stem) waren bij ook nogal lachwekkend amateuristisch. Toch boeide het van begin tot eind. Gitaar afgewisseld met zo'n oude piano als in de saloons, improviserend, vertellend.
Een clipke van zijn optrede in Hasselt: hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten