Vorig jaar rond deze tijd van het jaar ben ik naar 'huisconcert' geweest in 't gentse, al was het in een achterzaaltje van een café, deze keer waren diezelfde groepen wel te bewonderen in de huiskamer zelf. Een overvolle huiskamer zelfs, want 50 man is toch een drukke maar gezellige bende !
Stanton mocht openen en deden dat iets rustiger dan vorig jaar. Gisteren waren ze enkel met contrabas & gitaar/banjo te bewonderen, maar 't blijft mooi. Deze groep van Geert Hellings brengt in het najaar eindelijk de cd uit die vorig jaar is opgenomen met en geproduced door Jim White. Vooral het gitaarwerk in het laatste nummer was weer prachtig. In een ander nummer hadden ze het over 'staring down the Mississippi' ... als antwerpenaars gewoon "'t scheld" vervangen door dat ander water zeker :)
Beide heren waren ook de begeleidingsband voor Jim White. In de eigenaardige opstelling dat JW achteraan stond. Hij begon met een deel oude nummers waarbij meestal wel een (al dan niet) leuk verhaal bijhoorde en waarbij hij zich toch blijf afzetten van het geloof en bijhorende instituten. 'Jailbird' over zieltjes winnen in de gevangenis, 'Still Waters' over een junkie die geld telt/zoekt om te scoren, ... "Writing Songs is Therapy", zei hij op een bepaald moment, en als je teksten wat volgt, moet het toch wel een getornmenteerde mens zijn, al is hij zeer vriendelijk tijdens de losse babbels.
De tweede helft bevatte meer nummers van de nieuwe cd waaronder een mooi 'State of Grace'.
't was een aangenaam optreden, maar er ontbrak een beetje tempo of afwisseling in de nummers, een beetje meer snedigheid had wel gemogen, maar ik wil niet muggeziften.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten