Zo heel af en toe, één keer in de twee jaar ofzo, zak ik af naar De Spil in Roeselare. Eigenaardig genoeg, is het dan meestal voor Kommil Foo. (hou het programma maar in de gaten, Lambchop komt in het najaar). Vorige vrijdag was dit dus ook het geval.
'Hoe een man in een luciferdoosje kan' was de centrale vraag van de voorstelling. De titel verklapte al het antwoord, maar de inkleding ervan was weer typisch hen. Heen en weer pingpongend tussen de hilarische (ietwat slapstickachtige) momenten en dan kerend in rauwe morbide verhalen, net over dat lijntje. In het verhaal over overspel en het al dan niet opbiechten werden met 2 uiteenliggende standpunten via simpele redeneringen hardgemaakt en wel op zo'n manier dat je bij biede van 'ja' zat te knikken. (ik ga het vertellen want ik ben open en eerlijk versus waarom zou ik haar wereld naar de knoppen helpen om mijn stommiteit). De ondraagelijkheid van de vraag 'Hoe is't?' of beter van het antwoord, gaan de van 'goed' tot het ombouwen van de scene tot een ware ravage omdat het niet gaat ... en doe je dat wel. Schitterend gebruik gemaakt van de ventilator btw.
Voor de rest was het decor sober, piano, stoel, paar goed geplaatste spots en een wit gordijn, dat zelfs als tulband figureerde ....maar van het weinige dat ze hebben maken ze subtiel gebruik.
Eigenlijk bouwden ze verder op de thema's die ze met 'Wolf' brachten. Eenzaamheid, tristesse en slachtoffers der liefde... met een lach en een traan, geheel in hun eigen stijl. Ondanks alles, alweer een geslaagd avondje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten