Gif

Wat heeft me in juni bezield vroeg ik me af? Ik had tickets voor "Gif" van NT Gent in de schouwburg, op een vrijdagavond dan nog (dus niet naar de volleytraining), en de samenvatting van het stuk op de site van 't cultuurcentrum was: "Wij zijn een man en een vrouw die eerst een kind verloren hebben, daarna zichzelf en tenslotte elkaar”. Waarom had ik dat stuk gekozen. De acteurs? nee, namen zeggen me niks, tekst schrijfster? nee, ken ik niet. mja, genomineerd voor een prijs. Geen idee dus en toch met een klein hartje richting schouwburg. Lang duurde het niet. Een prachtstuk ! Super gebracht door Elsie de Brauw en Steven Van Watermeulen. Hoe doen ze het toch? Zo'n tragedie vertolken met roodomrande ogen en opwellende en echte tranen op 't gepaste moment. De bitterheid tussen hen, het spuwen van bepaalde verwijten, het zalven. De interacties tussen het uiteengegane koppel met het nodige trekken en afstoten werden prachtig gebracht. De tekst leende er zich ook toe en ondanks de zwaarte waren er lachwekkende toetsen, zonder gratuit grappig te zijn. De a-capella momenten waarbij Steve Dugardin, gezeten op een stoel tussen het publiek, oude engelse rouwliederen zong vulden het geheel mooi aan. Ook de regenscene, ietwat het keerpunt in het stuk, was subliem in elkaar gebokst. All thumbs up!